Hilde Deboutte werd geboren in Roeselare op 23 april 1929 in een gezin met vier jongens en twee meisjes. Hierover schreef Hilda: “Gods trouw heb ik mogen ervaren in het gezin waarin ik ben opgegroeid. Zijn helpende en verwijzende hand die mij uitnodigde en mij is blijven raken.”
Zij vond en ging de weg naar de gemeenschap van Villers waar zij op 2 april 1959 haar toewijding in dienst van de Kerk uitsprak. “Gods trouw heb ik mogen ervaren in de gemeenschap door zussen die nabij bleven in goede en kwade dagen”, schreef ze hierover.
Ze werkte vele jaren mee aan de opleiding van gezins- en bejaardenhelpsters van Gezinszorg Villers. Nadat zij de opleiding tot pastoraal werkster gevolgd had, werd ze gedurende vele jaren gezonden in het Jan Palfijnziekenhuis in Merksem.
Hilda verzamelde enkele teksten die haar dierbaar waren en die we mochten gebruiken bij haar uitvaart, zoals het evangelie bij van de blinde man uit Betsaïda die naar Jezus werd gebracht om hem aan te raken. Dat rijmt helemaal met wat Hilda zelf als haar leidmotief aangaf: “De hand van de Heer heeft mij aangeraakt … ook nu nog.” Die aanraking had ze nodig, telkens weer. Die hand die haar niet losliet en droeg ook als de weg zwaar werd. Zo ‘aangeraakt’ wist zij zich ook ‘gezonden’ om anderen op haar beurt teder, tactvol en contactvol nabij te zijn. Om Jezus’ vraag te belichamen: “Wat wilt ge dat ik voor u doe?”
Hilda heeft in haar leven gewerkt voor tien. Ze heeft niet alleen de handen uit de mouwen gestoken maar ook met haar vaardige en tegelijk broze handen honderden kostbare spullen geknutseld voor de gemeenschap, voor allerlei feesten. Boetseren, naaien, haken … altijd was er wel een concrete aanleiding waar ze vindingrijk op in wist te spelen.
Handen heb je om te geven, maar wat als je voortdurend moet optornen tegen pijn, ongemak, kramp, hinder? Dan toch maar voortdoen zo goed en zo kwaad als het kan. Hilda wilde graag nog langer leven om al haar plannen te realiseren. Maar haar krachten namen af en heel rustig en stil overleed zij in Antwerpen op 23 juni 2017.
Zij gaf deze woorden aan vele mensen: “Gods trouw heb ik mogen ervaren in velen die met mij een eind op weg gingen met een bemoedigende en bevrijdende hand.”
Wij vertrouwen erop dat die andere hand er nu is, die hand die haar altijd heeft aangeraakt en gedragen.
Angèle De Schutter, gemeenschap van Villers
