In onze Pastorale eenheid kozen we ervoor om dit jaar onze solidariteit te tonen in de advent door Welzijnszorg te steunen en verzorgingsproducten voor de sociale kruidenier de NetZak in te zamelen. Met volle auto's reden we vanuit de verschillende parochies richting St.-Antonius, 3 weken lang.
Daar werden we vriendelijke onthaald door de organisatoren en helpers van de NetZak. Wat een vreugde om zoveel te kunnen geven, wat een vreugde in de sociale kruidenier om zoveel te mogen ontvangen. De actie liep de hele adventstijd, drie weken, tot 24 december.
Nu is het Kerstmis. We hoorden tijdens de viering hoe we niet enkel naar boven moeten kijken om Jezus te vinden. Vandaag mogen we naar beneden kijken, naar het kleine, kwetsbare Kind in de kribbe. De mooie woorden van pastoor Frans, de wensen die we schreven voor elkaar, het koor dat ons meenam op de tonen van Kerstmis: dat alles maakte er een intense viering van.
een bruin zakje en fonkelende ogen
Vlak na de viering, onverwacht, viel het mooiste mij ten deel. Een gezin, mama en papa met hun dochter en zoon spraken me stilletjes aan, bescheiden maar met fonkelende ogen. Ze overhandigden een bruin zakje. Nieuwsgierig keek ik erin en zag verzorgingsproducten. Producten waarvan er de voorbije weken honderden door mijn handen waren gegaan. Maar in dit zakje zit een bijzonder verhaal. Het gezin had, geïnspireerd op een artikel op de website met info uit de blog 'Audrey en de drie kerels' over kinderen en de advent, mee afgeteld naar Kerstmis. In hun adventskalender zat wellicht iedere dag een kleine verrassing, maar even zovele keren hadden de kinderen een centje gespaard waarmee het bruine zakje werd gevuld.
De advent is voorbij, de actie voor de NetZak ook, maar dit zakje ga ik eigenhandig brengen naar de NetZak met dit mooie verhaal erbij!
Dankjewel iedereen voor de gulle bijdrage. Dankjewel omdat de advent handen en voeten kreeg.
