Op een warme maandagnamiddag trok ik naar O.L. Vrouw van Gistel, naar de gemeenschap Moeder van Vrede. Ik had afgesproken met zuster Hanna Moulin(25).
Voor onze ontmoeting sloot ik, samen met enkele bedevaarders, aan bij het rozenkransgebed, de vespers en tot slot de aanbidding. De julimaand is de St.-Godelievemaand en dan krijgen ze hier meer dan anders bedevaarders op bezoek. Tijdens het samen bidden kon ik al even proeven van het vieren binnen deze gemeenschap en kon ik stiekem al een gokje wagen met wie ik later op de namiddag in gesprek zou gaan. We hadden voordien enkel contact gehad via mail.
Na de aanbidding kwam een jonge, spontane zuster op mij afgestapt, ik denk dat mijn fototoestel mijn uiteindelijke doel verraden had.
We spraken af in de tuin in de schaduw van een boom. Het ideale kader voor het interview. We waren er beiden klaar voor, maar toch wat onwennig. Zuster Hanna omwille van haar eerste interview, ikzelf wat onder de indruk van de keuze voor het religieuze leven op zo’n jonge leeftijd. Maar al gauw zaten we als vriendinnen aan één stuk door te praten en vloog de tijd voorbij.
Zuster Hanna, kan je iets meer vertellen over jezelf?
Ik ben opgegroeid in Gijzelbrechtegem, waar ik samen met mijn twee jongere zussen en mijn ouders, Philippe Moulin en Mieke Neirinck, een gelovig gezin vormde. Ik zing graag en speel ook piano. Ik heb mijn bachelor office management behaald en studeerde nadien nog boekhouden bij.
Jouw studies zijn niet bepaald een voorbereiding op jouw leven nu…
Dat klopt. Van kleins af aan voelde ik diep in mijn hart dat ik op zoek moest gaan naar het ‘meer’ in mijn leven. Hoewel ik zo graag, net als de meeste leeftijdsgenoten, een vriendje had gehad en later een gezin met kinderen, toch voelde ik al snel aan dat God met mij andere plannen had. Nu heb ik in Jezus mijn ideale levenspartner gevonden.
Vanwaar dan de keuze voor het leven als religieuze?
Na mijn studies heb ik een sabbatperiode genomen om te ontdekken wat ik nu eigenlijk wou en welke weg voor mij was uitgestippeld. Ik ben op bedevaart vertrokken naar Medjugorje en heb daar meegeleefd in twee verschillende gemeenschappen. Daar is bij mij het verlangen van te leven in gemeenschap gegroeid. Ik voelde aan dat ik mijn leven wou wijden aan mijn geloof, aan God. Ik heb in die periode gebeden om een teken van God welke richting ik moest uitgaan.
Toonde God je de weg naar Gistel?
In eerste instantie wou ik absoluut in een gemeenschap leven waar ik anoniem kon zijn. Ik bedoel hiermee, waar ze mij nog niet kenden. Hier in de gemeenschap Moeder van Vrede kom ik al van kleins af aan.Ik kwam hier op kinderkampen als gezin kwamen we hier regelmatig naar de gezinsdag, die nu nog steeds doorgaat op de derde zondag van de maand.
God bracht me hier via Maria. Na Medjugorje kreeg ik een ingeving om contact op te nemen met Vader Bernard.
Hij is de stichter van de gemeenschap. Ik sprak mijn verlangens uit bij hem. Vanaf dan verliep alles in een stroomversnelling en het voelde heel goed aan, waardoor ik alle vertrouwen heb in de weg die ik nu ga. Deze gemeenschap maakt veel tijd voor gebed wat ik heel belangrijk vind om dichter te komen bij God, bij Jezus én Maria.
Ben je nu dan al officieel ingetreden in deze gemeenschap?
Nee, zo snel gaat dat niet. Ik ben op 1 januari 2017 gestart met mijn postulaat, een proefperiode zoals ze dat zeggen. Daarna ga je dan even terug naar huis om na te denken over de afgelopen periode. Op 13 augustus van dat jaar werd ik ‘ingekleed’ en startte mijn noviciaat. Dit was een heel belangrijk moment voor mezelf.
Het habijt, mijn ‘uniform’, gaf me een zekere rust van binnen. Het is een deel van mezelf geworden.
Bij de inkleding zijn er nog geen geloftes, dat is pas na 2 tot 4 jaar. Na die periode kan je tijdelijke geloftes afleggen. De eeuwige geloftes zijn dan pas na nog eens 2 tot 4 jaar. Je krijgt dus ruimschoots de tijd om te groeien in geloof.
Je sprak daarnet over Maria, wat betekent zij voor jou?
Ik heb Maria leren kennen als mijn moeder, als onze moeder. Zij is er voor ons, ze kent ons, ze wil ons troosten. Ze is liefdevol en bemoedigend. We mogen ons aan haar toevertrouwen. Tot op vandaag brengt ze de boodschap van hoop. Via de rozenkrans krijg ik een nog sterkere band met Maria.
Heb jij een favoriet Marialied?
Ik hou van eenvoudige liederen, die je terug open en ontvankelijk maken als een kind. Het lied ‘Ik verheug mij met U Maria’ is voor mij zo’n lied.
Nog een laatste vraag Zuster Hanna, hoe staat jouw omgeving tegenover de keuzes die je maakt?
Mijn vriendenkring en familie hebben me hierin altijd gesteund. Ze hadden deze weg die ik afleg ook wel wat verwacht. Mijn ouders komen heel regelmatig langs en dat doet enorm veel deugd. Het was ook leuk om jou hier te ontmoeten, iemand van ‘mijn kanten’.
Dankjewel Zuster Hanna voor de kans die ik kreeg om dit interview met jou te doen. Ik hoop dat ik de lezers van onze editie van Kerk & Leven een beetje van jouw enthousiasme, kracht en diep geloof kan overbrengen. Ik heb enorm genoten van dit gesprek en kijk er naar uit om jou snel terug te ontmoeten.
StefanieDeWitte
