Op een stralende donderdagnamiddag ging ik langs bij Noëlla (78). Ik was opgehouden door een onverwachts telefoontje, maar voor Noëlla vormde dit geen enkel probleem. “Als mensen je nodig hebben, dan moet je er tijd voor maken.” zei ze me. De toon was gezet voor een leuke namiddag.
Op woensdagnamiddag zullen we je niet snel thuis vinden, klopt dit?
Nee, het klopt inderdaad. Die namiddag ga ik steevast naar de viering in WZC Wielant. Mijn familie en vriendenkring weten dat, ze mogen ons altijd uitnodigen op de koffie, maar niet op woensdagnamiddag. Dan gaat mijn aandacht naar de bewoners van het woonzorgcentrum. Ik ga een beetje voor aanvang zodat ik de kaarsen kan aansteken, de offergaven klaarzetten en de mensen halen naar hun kamer. Tijdens de viering help ik de voorganger ook bij het uitdelen van de communie en daarna help ik alles opruimen.
Als je erover vertelt, zie ik dat je ervan geniet…
Zeker! Ik kan het niet laten om te gaan, zelfs als ik me wat minder voel, toch zal ik altijd mijn best doen om er te zijn. Ik kijk er steeds naar uit om de mensen te begeleiden naar de viering. De mensen kijken er zelf ook heel erg naar uit. Ook familieleden komen naar de viering op woensdagnamiddag. Het doet deugd om de mensen te zien genieten. De vriendschap die je van de bewoners en hun familie krijgt geeft me enorm veel voldoening. Ik ben dankbaar dat ik dit voor hen mag en kan doen.
Van waar is dit engagement gegroeid?
Het is eigenlijk door pastoor Frans. Na het overlijden van mijn vader, die ook in WZC Wielant heeft gewoond, voelde ik de nood om iets terug te doen voor de mensen van het woonzorgcentrum. Ik ging af en toe naar de viering op woensdag en daar vroeg pastoor Frans me of ik zou willen helpen met het klaarzetten van de viering. Uiteraard wilde ik dat doen en ondertussen doe ik het al 18 jaar. Eerst met pastoor Frans als voorganger, dan priester Jan, priester André en nu priester Willy. Ook diaken Jean-Yves komt af en toe langs.
Zijn er nog andere activiteiten waarbij je helpt in het woonzorgcentrum?
Ik probeer zoveel mogelijk te helpen waar nodig, zoals bij de wandelingen of op biddag. Maar dat hoeft niet allemaal vermeld te worden hoor, ik sta niet graag in de belangstelling. Ik doe het met veel liefde en het doet deugd dat ik iets kan doen voor de mensen. En de meesten hebben gewoon deugd van een babbeltje bij een potje koffie. Mijn man Michel gaat op dinsdag soms kaarten met de bewoners. Daar genieten ze ook van, zowel mijn man als de mensen daar.
Heb je goede contacten met de mensen die er werken?
Ja, ik kan oprecht zeggen dat er een goede samenwerking is. Er wordt op woensdag ook geen andere activiteit gepland voor de bewoners omdat ze weten dat dit belangrijk is voor de mensen. Ik voel me er echt welkom.
Je vertelde al veel over jouw engagement, maar eigenlijk weten we nog niet zoveel over jou. Ben je eigenlijk afkomstig van‘Yvegem’?
Nee, mijn man is van Kanegem en ikzelf ben van Wontergem.
Mijn man werd benoemd als veldwachter in Ingooigem.
En in die tijd moest je binnen een bepaalde straal van het gemeentehuis wonen om die functie te kunnen doen. Dus het werk van mijn man bracht ons hier. We zijn hier heel gelukkig.
Heb je nog een boodschap voor de mensen van onze gemeenschap?
Ik zou zeggen dat mensen helpen je echt gelukkig maakt, dat vrijwilligerswerk deugddoend kan zijn. Ik zou ook de mensen van Ingooigem die in andere rusthuizen zitten, samen met hun familie, willen uitnodigen naar de viering van biddag op 16 oktober om 14.30 u. in de kerk van Ingooigem. Het is altijd een blij weerzien. En uiteraard is iedereen welkom tijdens de viering op woensdagnamiddag om 15.00u.
Dankje wel Noëlla voor deze aangename babbel. Het doet deugd om mensen zoals jij te mogen ontmoeten. Dankje wel hiervoor.
Stefanie De Witte
