VICHTE - Op een doodgewone dinsdagochtend hadden we om half-tien afgesproken in de Bosstraat 33 te Vichte. Josef stond ietwat onwennig naast mij toen ik bij Georges aanbelde. “Dit is nu de allereerste keer in meerdan50 jaar dat ik nu bij Georges binnenkom langs de voordeur” vertrouwde hij mij nadien lachend toe. De koffietafel met bijhorende cognacglazen waren de voorbode van een uitermate ‘warme’ ontmoeting. Het was de bedoeling om beide kwieke tachtigers beter te leren kennen. Terwijl Georges zijn taak als gastheer uitstekend vervulde, kwam Josef als eerste aan de beurt.
Josef, vertel eens iets over jezelf.
Ik ben afkomstig uit het naburige Desselgem. Mijn vader verdiende de kost als vlaswerker. Ik kom uit een gezin met 7 kinderen (5 meisjes en 2 jongens). Ik was de voorlaatste in de rij. Op de eerste lentedag van 1935 ben ik geboren. Zoals omzeggens bij elk arbeidersgezin de gewoonte was, ging ik naar school tot mijn 14 jaar. Ik sloot me dan daarna onmiddellijk aan bij de Jong KAJ. Het letterwoord KAJ staat voor Katholieke Arbeiders Jeugd. De grote bezieler van deze jongerenbeweging was stichter kardinaal Jozef Cardijn. Hij zorgde ervoor dat jongeren uit minder sociale afkomst zich niet minderwaardig moesten voelen. Integendeel!
De leuze van Cardijn was : Zien, Oordelen, Handelen… en nu Vooruit!
Zoals bij vele jongeren uit die tijd, was ik geweldig onder de indruk van de figuur Cardijn. Tot op mijn trouwdatum in 1962, was ik propagandist of vrijgestelde voor de KAJ. Ik trad in het huwelijk met Maria Wylin, een verpleegster uit Gullegem. Maria was de middelste uit een gezin van 15 kinderen. Nadien was ik ACV-propagandist voor de weversstreek Vichte-Deerlijk-Ingooigem-Tiegem. Als vrijgestelde was je dan ook verplicht om je in die streek te vestigen. Vandaar mijn verhuis naar Vichte. Ik heb 2 aangenomen kinderen en 4 kleinkinderen. Ik was ook 18 jaar gemeenteraadslid voor de toenmalige CVP. In 1990 ging ik met brugpensioen en was ik tussen 2004 en 2012 nog eens 8 jaar voorzitter van Okra. Mijn vrouw Maria trok ook 17 keer als verpleegster voor ziekenzorg op bedevaart naar Lourdes. Sinds 1993 met de komst van priester Luc Vandemoortele ben ik ook zeer actief in de parochie. Spijtig genoeg kent mijn vrouw Maria sinds 2 jaar ernstige gezondheidsproblemen.
Georges, jij bent een rasechte Vichtenaar. Benieuwd naar jouw levensverhaal en hoe kwam jij in contact met Josef?
Ik heb altijd in Vichte gewoond. Mijn vader was eerst magazijnier en later dakwerker. Vader Vaneeckhoutte en moeder Blancke kregen samen 10 kinderen, 5 meisjes en 5 jongens. Ik ben als 5de kind geboren op 14 maart 1937. Net als Josef liep ik school tot mijn 14 jaar. Dus dat betekent tot mijn 8ste leerjaar in de jongensschool te Vichte. Nadien werkte ik 13 jaar lang als wever bij weverij Reynaert om nadien 30 jaar lang ook te weven bij weverij Frans Vandenbroucke. Ik sloot mij als 14-jarige ook aan bij de jong-KAJ. Tijdens die periode maakte ik voor de eerste keer kennis met Josef. Josef bezocht als gewestleider onze jong-KAJ. Ik was op dat moment hoofdleider bij Jong KAJ. Jong-KAJ was voor jongeren van 14 tot 17 jaar. Nadien werd je automatisch kajotter. Je bleef bij de KAJ totdat je trouwde. Wij keken in die tijd geweldig op naar kardinaal Cardijn. Wat een begeestering ging er uit van die man. Nog altijd blijft Cardijn ons leven beïnvloeden. Dankzij Cardijn heb ik ook onrechtstreeks mijn vrouw Cecile T’Jampens ontmoet. Om onze Romebedevaart van 1957 met de kajotters te bekostigen, verzamelden wij oud papier en boeken. Op de zolder van het kasteel Verhaeghe lagen er ontzettend veel boeken en oude kranten.
In één van die zoldergangen heb ik dan voor het eerst kennis gemaakt met Cecile.
Cecile, afkomstig uit Deerlijk, werkte als dienstmeisje op het kasteel. Het was liefde op het eerste gezicht. Wezijn dan vier jaar later getrouwd en mochten dan ook nog eens 2 jaar op het kasteel wonen. Daarna hebben we gebouwd in de Bosstraat. Samen hadden wij 5 kinderen (2 meisjes en 3 jongens) 6 kleinkinderen en 1 achterkleinkind. Cecile is in mei van dit jaar gestorven na een kortstondige ziekte. Ze laat een ontzettend grote leegte na.
Jullie zijn net als 2 gelijk lopende paarden die altijd dezelfde kar trekken.
Dit is inderdaad zo. Die kar is de katholieke kerk. Eerst waren we beiden actief als misdienaar, daarna de KAJ met Cardijn, de KWB, Okra. Sinds ons pensioen zijn dat momenteel allerlei taken in en rond onze parochiekerk. Samen bereiden wij de begrafenissen voor. De ene vooral het materiële, de andere de lezingen. We zijn inderdaad zeer goed op elkaar ingespeeld. Tijdens al die jaren hebben wij nog nooit ruzie gehad. Wij verstaan elkaar zonder veel woorden. Ja, we vormen een ideaal tweespan.
Met deze gedachte : “Een vriend is een broer je door God gegeven” verlaat ik met een ‘warm’ gevoel Bosstraat 33.
StefaanArchie
