Vivi uit Meerdonk doet stage in Oeganda. | Kerknet
Overslaan en naar de inhoud gaan

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
kerknet
  • Hulp
  • Startpagina portaal
  • Mijn parochie
  • Aanmelden of registreren
Menu
  • Startpagina
  • Kerk
  • Vieringen
  • Shop
  • Zoeken
Kerk Stekene en Sint-Gillis-Waas

Kerk Stekene en Sint-Gillis-Waas

  • Startpagina
  • Contacten
  • Kerken & vieringen
  • Zoeken
  • Meer
    • Kerken & vieringen
    • Zoeken
    • Wie is wie? Parochiecentrum Sint-Gillis-Waas/Stekene Vieringen - intenties Doopsel Eerste communie Vormsel Biechtgelegenheid Ziekenzalving Uitvaart Huwelijk/relatie zegening Jubeljaar 2025 Agenda Geloof verdiepen Catechumenaat Bedevaart / Gezinsvakanties Nieuws uit onze parochies Parochieblad Foto's en verslagen Extra info Stekene Alfabetisch register (Wat zoek je?)

Vivi uit Meerdonk doet stage in Oeganda.

icon-icon-artikel
Gepubliceerd op zondag 17 februari 2019 - 16:31
Afdrukken
Begin januari hoorden we Vivi steun vragen voor haar stage in Oeganda in de kerk van Sint-Gillis-Waas. We delen graag haar verhaal met jou.

Ieder jaar gaan laatstejaarsstudenten verpleegkunde van het T. I. Sint-Carolus, uit Sint-Niklaas, op stage in Oeganda. Ze doen dit onder leiding van stagebegeleider en lector Jan, die al achttien keer dit voorrecht had. Ook dit jaar zullen we trachten U, als collega, sympathisant, familielid, sponsor en goede vriend, op de hoogte te houden van onze belevenissen. De volgende weken mag u, af en toe, een verslagje verwachten. Bereid u voor op een lach en een traan, maar steeds op een warm verhaal. Het leven zoals het is, stage in Oeganda.

Toen we vorige zondag op Zaventem samenkwamen, waren de verwachtingen dan ook hoog gespannen. Babs, Caro, Eline, Erin, Shirley en Vivi, en Jan natuurlijk, klaar voor het grote avontuur: een maand in Oeganda, weg van huis en lief. Snif. Snif. Maar we hebben er zin in.

De vlucht verloopt erg voorspoedig. We hebben al een deel hulpgoederen mee, de rest zullen we kopen in Oeganda...

Lees verder onder de foto.

De vijf stagairs met hun begeleider.
Reis naar Oeganda.
Vorige Volgende

Armoede is hier de rode draad, dus naast het stagegebeuren, trachten we de meest kwetsbaren duurzaam hulp te bieden. We nemen niet alleen goederen mee voor ons ziekenhuis, waarmee het allemaal begon. We werken ook al vele jaren in een afgelegen dispensarium, waar armoe nog meer troef is. Uitdagingen genoeg! Ook enkele scholen genieten mee, en verschillende begaafde weeskinderen krijgen van ons steun voor hun schoolgeld.

Heel bijzonder: 'Ons' dispensarium richtte een vijftal jaar geleden ook een schooltje en een weeshuis op, pover gehuisvest in modderhuizen. De 400 leerlingen en 100 weeskinderen krijgen veel liefde en warmte, maar konden niet op enig comfort rekenen. 

Fort Portal ligt aan de voet van de Rwenzori mountains, een majestueuze oude bergketen, die ook de grens met Congo uitmaakt. Het stadje zelf ligt op 1800 meter, en kent een aangenaam klimaat. De evenaar ligt vlakbij, en het ganse jaar door, regenseizoen of droog seizoen, is het hier tussen de 20 en de 30 graden. Winter en zomer zijn hier onbekend. Het ligt op een wegenknooppunt, en dat levert een gezellige drukte op. 

Ondanks de vluchtige kennismaking zijn de studenten onder de indruk. De geuren zijn niet overal even uitnodigend, en ook de infrastructuur kan menselijker. Privacy en welbevinden scoren niet hoog. Dat belooft voor morgen, onze eerste echte stagedag! In de namiddag gaan we naar ons tweede stageoord, ons dispensarium. De weg ligt er beroerd bij, maar de ontvangst is erg hartelijk. 

Als we aan de school arriveren komen honderden joelende kinderen op ons af, en leiden ons meteen naar de centrale plaats. Als je dat ziet, breekt je hart. We worden als koningen onthaald, met enkele liedjes, en een paar bombastische toespraken. Schattig allemaal, en een schril contrast met de koele ziekenhuiswereld die we vanochtend zagen.

Lees verder onder de foto.

Bekijk het filmpje van Vivi in de school.

Om het filmpje af te spelen, klik op de link boven de foto.

En dan is het woensdag zo ver: we gaan de werkvloer op. Erin en Vivi gaan naar materniteit, Babs en Shirley starten op de psychiatrie, en Eline en Caro beginnen op heelkunde. Drie stevige uitdagingen! Op materniteit is het direct prijs, er wordt ijverig bevallen, en Erin en Vivi genieten met volle teugen. Dat is iets minder het geval op de mental health unit, waar Babs en Shirley consultatiegesprekken bijwonen. Samengevat: tien man in een veel te klein bureeltje, en de patiënt wordt niet ernstig genomen. Psychiatrie staat in Oeganda wel nog in de kinderschoenen, maar hier is nog veel werk aan de winkel! Ze hebben wel enkele fijne contacten met de patiënten, en dat belooft voor de volgende dagen. Op de dienst heelkunde is het voor Caro en Eline een stevige doop: met heel basic middelen moet de wondzorg uitgevoerd worden: wattendeppers, zelf geplooide gaaskompressen, wat kochertangen en een veel te brede kleefpleister, daar moeten we het mee doen. Veel mededogen is er niet: alle wonden worden stevig uitgeknepen, en geeft soms flinke etterstromen. Vele wonden zijn zwaar geïnfecteerd, een waar festijn voor de vliegen, die hier mee de hand (en een poot) in hebben. Snuif de lekkere geuren, het is soms niet te doen. Er zijn verschrikkelijke wonden bij. Enfin, we hebben allemaal wat  (en frustraties) te delen, na de werkdag. Vroeg onder de wol, en morgen beter!

Lees verder onder de foto.

Vivi in de materniteit.

Donderdag, happy Valentine. 

Alle studenten gaan terug naar hun post, wat vandaag wat beter wil lukken dan gisteren, er sluipt wat routine in ons handelen, we weten wat te doen, het ijs is gebroken, en waardering groeit. De sfeer, echt waar, is super, en iedereen maakt er het beste van. Dat belooft voor de rest van de stage. Er tekenen zich enkele casussen af, die onze bijzondere aandacht krijgen. Zo is er op de psychiatrie kleine Fred, een jongen van 12 met een verstandelijke achterstand, die hier door de politie werd bezorgd, dolend aangetroffen. Hij weet zelf niet wie hij is, waar hij woont. Heel schrijnend, want niemand zorgt voor hem. De vriendschap die Babs en Shirley hem geven, doet hem ontdooien: Fred is heel lief en goedlachs, en helemaal niet geestesziek. Zijn ouders zijn intussen opgespoord, maar komen hem niet halen. Hier zit iets moois aan te komen.

Op materniteit ligt een rwandese vluchtelinge, die na een keizersnee (kindje doodgeboren) terug naar het vluchtelingenkamp werd gezonden. Daar ging de wonde terug helemaal open, peritonitis. Nu ligt ze al twee weken met een open buik, ingewanden zichtbaar, erg ziek. Haar echtgenoot is heel lief voor haar, en de wondzorg is niet van de poes. Dat wordt een uitdaging, maar we hebben wel enkele ideetjes, die de zorg kunnen verbeteren. Vivi is, zelf rwandees, onze tolk, en haar gewicht in goud waard.

Lees verder onder de foto.

Uganda nurses op facebook.

En zo wordt het vrijdag, en zit onze eerste werkweek er op. De briefing vanmorgen is kort: de sleutel is alweer zoek, en ook de voorzitter is onvindbaar. Na een half uur gekscheren gaat iedereen zijn weg. We trekken de verbandtoer op heelkunde vandaag zelfstandig, samen met enkele Oegandese studenten. Dat is best leuk om te doen, al zitten er enkele zware verbanden bij.

Het verband van ons Rwandees moedertje lijkt vandaag iets zuiverder te staan, en we maken een afspraak met de gynaecoloog om haar morgen samen te bekijken.

En Fred? Die lacht breed, speelt als een kleuter, en kreeg vandaag van ons een bad (dat was duidelijk al even geleden), nieuwe kleding en zelfs schoenen. Hij is zo fier als een gieter!

En zo kunnen we het weekend in. Het regent momenteel stevig, zo zie je dat het regenseizoen zich toch aankondigt na een lange droge periode. Zo dadelijk nog even naar het ziekenhuis, en dan vertrekken we naar het regenwoud (heel toepasselijk), waar we aan een kratermeer zullen overnachten. Alles op een rijtje zetten, de geuren van het ziekenhuis laten vervagen, en genieten van de overdadige natuur. En dan kunnen we er maandag weer tegen aan!

Prettig weekend, iedereen! Tot schrijfs!

Jan, en de Bende: Babs, Caro, Eline, Erin, Shirley en Vivi

Vivi met aapje.

Gepubliceerd door

Kerk Stekene en Sint-Gillis-Waas

Meer

Solidariteit
Artikel
Vivi in Oeganda
stage verpleegkunde

Deel dit artikel

Deel op Facebook
Deel op Twitter
Deel via e-mail

Lees meer

Vivi in Oeganda © The Uganda nurses 2019
readmore

Tweede stageweek van Vivi in Oeganda.

icon-icon-artikel
In de mooie bergen van Oeganda. © The Uganda nurses 2019
readmore

Derde en vierde verslag Vivi op stage in Oeganda.

icon-icon-artikel
Vivi in Oeganda
readmore

Laatste verslag van de stage in Oeganda.

icon-icon-artikel

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
© 2025 Kerk en Media vzw
Vacatures
Contact
Voorwaarden
YouTube
Twitter
Facebook