Naast de uitvaart in de kerk bestaan er nu vele vormen van afscheid. De uitvaartsector is in volle evolutie. Op zo een sterk emotioneel moment vallen er immers heel wat praktische zaken te regelen.
In onze pastorale zone besteden priesters en gebedsleiders grote zorg aan het gelovig afscheid nemen van onze dierbaren. Onze kerken zijn herkenningstekens van onze christelijke gemeenschap. Het doopsel, vormsel, eucharistie, eventueel ook het huwelijk werden er gevierd. Op al deze grote momenten in ons leven beleven wij ons geloof wanneer we samenkomen in de parochiekerk, zeker op momenten wanneer de dood ons raakt en we ons geloof uitspreken in de verrezen Heer. Daarom gaan we op die momenten naar het kerkgebouw, waar vele generaties ons zijn voorgegaan.
We willen het gelovig afscheid nemen van een dierbare kracht bijzetten door hen te gedenken in een gebedsviering.
In de uitvaartliturgie staat de overledene centraal. Wij bidden dat de dierbare overledene mag thuiskomen bij God. Ook vragen we Gods liefdevolle zorg voor allen die rouwen.
Als één familie van gelovigen willen wij in de kerkelijke uitvaart samen gelovig afscheid nemen, de onderlinge verbondenheid uitdrukken en de rouwenden tot steun zijn.
Praktisch
Bij een overlijden neemt de familie contact op met een begrafenisondernemer. Deze regelt alle aspecten van de uitvaart en neemt de nabestaanden veel praktische beslommeringen uit handen. Zo neemt hij o.a. ook contact op met de parochie en wordt er een priester of gebedsleider aangesproken.
De priester of gebedsleider, die de gebedsviering zal voorgaan, komt aan huis voor een rouwgesprek en om de uitvaart voor te bereiden. Het is de bedoeling om de uitvaartdienst zo goed mogelijk af te stemmen op de dierbare overledene. Meestal willen familieleden en vrienden hun gevoelens van rouw en herinnering verwoorden en daar concreet uiting aan geven. In afspraak met de voorganger kan dit.
