Op 25 mei werden 2 pelgrims die met de fiets naar Rome gingen gezegend in de Sint-Stefanuskerk. Eén van de pelgrims was Bernard Darras (68), die we ook kennen als lid van de kerkfabriek van Vichte. Iemand binnen onze geloofsgemeenschap die zo’n pelgrimstocht onderneemt, laten we graag even aan het woord in ons parochieblad.
Bernard, van waar je interesse om een pelgrimstocht te doen naar Rome?
Ik heb altijd gezegd dat ik in mijn pensioen eens te voet naar Compostella zou wandelen, maar gezien mijn knieblessure is dit niet mogelijk. Toen dacht ik er aan om een pelgrimstocht te doen met de fiets. Ik ben een regelmatige fietser, dus dat leek me haalbaar. Ik ben op zoek gegaan naar informatie en kwam bij de Via Francigena terecht.
De Via Francigena is de middeleeuwse weg die het Engelse Canterbury verbond met Rome.
De route loopt achtereenvolgens door Engeland, Frankrijk, Zwitserland en uiteindelijk Italië. In het jaar 900 werd deze route voor het eerst beschreven en vandaag de dag is ze een onderdeel van het Europese culturele erfgoed. Jaarlijks trokken tienduizenden pelgrims langs deze route zuidwaarts naar het graf van de apostels Petrus en Paulus in Rome.
Wilde je deze tocht bewust als pelgrim beleven?
Ja, voor mij was het heel belangrijk dat ik het kon doen als pelgrim. Van opleiding ben ik burgerlijk ingenieur, vandaar mijn voorkeur naar harde bewijzen… Deze tocht was voor mij een stukje op zoek gaan naar God. We vielen regelmatig stil in de kerken van de dorpjes die we passeerden, maakten vieringen mee en hadden ontmoetingen met medepelgrims.
En mag ik vragen of je God gevonden hebt?
Dat is geen gemakkelijke vraag Stefanie… Het heeft me enorm geraakt dat er nog zoveel gelovigen zijn die, letterlijk en figuurlijk, in beweging zijn vanuit hun geloof. Ik stond versteld van het aantal pelgrims op onze weg. Ook jonge mensen die van ver afreizen om deze tocht te ondernemen… Ook de vieringen die we meemaakten brachten in kleine dorpjes veel mensen samen. Dus om op je vraag te antwoorden...
Ik denk dat ik God ontmoet heb in de mensen op mijn weg, de verbondenheid die je onmiddellijk voelt…
daar is God aanwezig volgens mij.
Je deed de tocht niet alleen?
Nee, dat klopt. Ik fietste samen met Ignaas. Ik ken Ignaas al van toen ik nog student was. Uiteraard is het anders om de tocht met 2 te doen, je deelt die maand samen alle lief en leed. We gingen veel in gesprek over ons geloof. Er werd af en toe eens stevig gediscussieerd, maar dat is heel erg verrijkend. Zo leer je elkaars visie op geloof kennen en denk je er zelf ook eens dieper over na.
Hebben jullie je dan samen voorbereid op de tocht?
We hebben het eerste stuk van de tocht, Calais tot Saint-Quentin, enkele weken voor ons initiële vertrek gereden. Zo konden we ons wat op elkaar afstemmen. Dat was goed meegevallen en dan hebben we beslist om er mee verder te gaan. Op 26 mei zijn we dan vertrokken vanuit Saint-Quentin naar Rome
Wat was het hoogtepunt van de tocht?
Er zijn veel dingen waaraan ik terugdenk, maar het hoogtepunt is toch wel de aankomst op het Sint-Pietersplein. Na een lange tocht, hadden we ons einddoel bereikt. We hadden gehoopt om op zondag tijdens het wekelijkse bidden van het Angelus de paus te zien, maar het balkon bleef leeg. In Rome hebben we ook de kaars van 900 jaar Vichte aangestoken in de Sant'Ignazio di Loyolakerk, dit voor alle intenties die we meekregen.
Zou je het aanraden aan anderen om de tocht te ondernemen?
Zeker weten! Ik ben heel dankbaar dat ik de kans gekregen heb om deze ervaring mee te maken.
De klassieke vraag na zo’n pelgrimstocht… ben je een ander mens geworden?
Ik heb veel gezien en opgestoken. Ik heb begrepen dat ik deel uitmaak van die grote gemeenschap rond het kruis, zoals ze is afgebeeld op onze affiche van 900 jaar Vichte en ik voel mij daar goed bij. Ik wil mij dan ook in de toekomst verder engageren in die gemeenschap.
Bernard, dat vind ik een heel positieve noot om het gesprek mee te eindigen. Heel veel dank voor de fijne babbel.
Stefanie De Witte
Zegening in de St.-Stefanuskerk
Hoogtepunt van de reis. Aankomst op het Sint-Pietersplein in Rome.
