Koen Coudyzer sdb werd geboren op 29 april 1936 in het West-Vlaamse Ingooigem, het dorp van Verriest en Streuvels, waar oorlog en vrede zijn kindertijd tekenden.
Reeds vrij jong voelde hij zich geroepen om zijn leven in te zetten met het evangelie als inspiratiebron. De zoektocht naar evenwicht tussen “de veilige rust van bezinning en gebed” enerzijds en “het herder zijn midden de mensen” anderzijds, tekenden zijn hele priesterleven.
In 1956 trad Koen binnen in de abdij van Westmalle. Als trappist wijdde hij zijn leven aan God in stilte, gebed en arbeid in een religieuze gemeenschap. Met veel eerbied voor de godverbonden diepte van dit leven vertelde Koen over zijn leven als monnik.
Omdat hij priester wilde worden en meer van nabij in de pastoraal wilde staan, ving hij op 6 november 1967 zijn noviciaat aan bij de Salesianen van Don Bosco. Na contemplatie koos Koen voor actie. Zijn eeuwige professie als salesiaan volgde op 9 november 1968 en op 7 december van dat jaar werd hij tot priester gewijd in Ingooigem. Zijn droom ging in vervulling.
Van 1968 tot 1971 leefde Koen zich ten volle uit als leraar-assistent in het Don Boscocollege van Zwijnaarde waar hij jongeren en collega’s enthousiast begeesterde met zijn hartelijkheid en redelijkheid, vanuit een diep geloof in God en zijn mensen.
In 1971 kreeg het missionarishart van Koen wat het verlangde. Hij vertrok naar het doodarme Haïti waar hij in Port-au-Prince eerst de taal leerde. Van 1972 tot 1976 was hij econoom in Cap-Haïtien waar hij een landbouwproject opstartte. Zowel infrastructuur als voedsel waren mogelijk door de landbouwopbrengst en de steun uit Vlaanderen. Van 1976 tot 1979 was hij pastoor in Thomonde voor 8 parochies en 30.000 parochianen die hij een tiental keer per jaar per muilezel bezocht. Van 1979 tot 1986 was Koen weer econoom in Cap-Haïtien. Koen schreef zelf dat hij een heel goede band had met de bevolking en dat veel goede herinneringen hem bijbleven. Zijn medebroeders uit Haïti getuigen nu nog dat hij een groot man, een harde werker en een fantastisch missionaris was.
Terug in Vlaanderen deed Koen in 1986-1987 pastoraal werk in de paterskerk van Eeklo. Zijn eeuwig zoeken deed hem van 1987 tot 1990 weer in de abdij van Westmalle verblijven. Van 1990 tot 1992, terug van weggeweest bij de salesianen, zorgde Koen als econoom met veel aandacht en attentie voor zijn medebroeders in Don Bosco Vremde.
Een pastoor met een geel-zwart gebreide muts, die danst met Poulidor, zijn golden retriever, die vluchtelingen in huis opneemt, daar moesten de parochianen van de parochie Sint-Jan in de Olie in Vremde sinds november 1991 aan wennen toen Koen hun pastoor werd. Koen bloeide hier open als een goede herder die hart had voor zijn schapen, op zoek ging naar het verlorene: zieke, oude en eenzame mensen was hij zeer nabij. Een bezoekje hier, een bezoekje daar met de fiets of met de auto; uitstappen met ziekenzorg; bedevaarten (o.a. met de fiets naar Lourdes); op stap met het zangkoor; weg met de Vrouwengilde; kaartavonden met de andere parochiepriesters, daar putte hij kracht uit om zijn herderlijke taak verder te zetten. Zijn dagelijkse eucharistieviering in de kerk (in de zomer) of de pastorie (in de winter) bleef hij trouw. Eucharistievieringen, preken, toedienen van sacramenten, Koen bereidde het minutieus voor in het besef: ‘Het gaat om U, liefdevolle God, om uw geliefde mensen, niet om mij’.
Hij gaf mensen kans om zich in te zetten voor parochie en verenigingsleven, motiveerde ze om cursussen te volgen op het TPC, om gebedsleider te worden ... Hij stond er 100% achter dat Mgr. Paul Van den Berghe het parochieteam officieel benoemde.
Als voorzitter van de Inrichtende Macht was Koen vaak op school. Hij kende alle leerkrachten bij naam en maakte met iedereen een praatje; bij wat op school gebeurde, was hij altijd aanwezig. Onvergetelijk was zijn voorgaan bij kerstspelen. Koen vertelde heel graag over zijn jaren in Haïti; een deel van zijn hart was daar achter gebleven.
Toen Koen in 2003 ook de parochie Sint-Bavo in Boechout erbij moest nemen omwille van de reorganisatie van de parochies, werd het voor hem stilaan te zwaar. Bovendien lieten zijn ogen het steeds meer afweten. Hij verhuisde in 2009 naar de salesiaanse gemeenschap in Kortrijk. Loslaten moest hij daarna meer en meer en hij werd stilaan afhankelijker van anderen.
Na een korte periode in Groot-Bijgaarden verhuisde hij, toen verzorging in een gemeenschap niet meer mogelijk was, naar het WZC Aqua Vitae van de Vincentiuszusters in Gijzegem. Koen werd nagenoeg blind en helemaal afhankelijk, waardoor hij uiteindelijk verhuisde naar het WZC Annuntiaten te Heverlee. Gebed en boeken beluisteren vulden tussen pijn en onmacht door zijn dagen. Tot het einde, zo lang hij bewust was, bleef Koen geïnteresseerd in anderen en dankte hij bij elk bezoek of na een verzorging.
Koen overleed op 13 juli 2019 te Heverlee. De uitvaartliturgie vond plaats in de parochiekerk van Sint-Antonius-Abt te Ingooigem op 20 juli 2019.
Koen, je bent nu waar je zo naar verlangde, geborgen aan het hart van onze God, Liefde voor tijd en eeuwigheid. Geniet nu 100% van zijn goddelijke genegenheid en spreek voor ons ten beste.
Jos Gregoire en Wilfried Wambeke
salesianen van Don Bosco
