ALGEMENE INFORMATIE
De Handelingen van de Apostelen kunnen we opdelen in drie grote delen.
Het eerste deel (1-8,3) verhaalt de uitbreiding van de Kerk onder de bezieling van de Heilige Geest in en rond Jeruzalem (zie bijdrage vorige week).
Het tweede deel (8,4-11,18) vertelt de uitbreiding in heel Palestina.
Filippus brengt het Woord naar Samaria en de kuststreek. Petrus doorkruist het hele Joodse land.
Het derde deel (11,19-28,31) beschrijft de uitbreiding naar Klein-Azië.
Paulus beschouwt het als zijn roeping het Woord te verkondigen bij niet-Joden, die in de Bijbel heidenen worden genoemd.
In hoofdstuk 6 is er sprake van de zeven? Wie zijn zij?
De Hellenisten zijn Joden, geboren meestal buiten Palestina, die christen zijn geworden en onder elkaar Grieks spreken.
Wanneer zij erover klagen dat hun weduwen bij de gemeenschappelijke maaltijden worden achteruitgesteld, roepen de twaalf apostelen de voltallige gemeenschap van de leerlingen bijeen. Ze stellen voor zeven wijze mannen uit de kring der Hellenisten voor dit dienstwerk aan te stellen: ‘mannen van goede faam, vol van geest en wijsheid’ (6,3). Zelf houden zij zich vrij voor het gebed en het verkondigen van het Woord. De twaalf spreken over de zeven een gebed uit en leggen hen de handen op. Onder hen: Stefanus en Filippus.
Zijn zij de eerste diakens? Hier is discussie over. De functie van de zeven is letterlijk omschreven als de zorg voor het bedienen van de tafels. Nochtans waren zij zeker geen gewone tafeldienaars. Uit de verhalen blijkt dat zij ook het evangelie verkondigen. Volgens de traditie is er geen reden om ze te vereenzelvigen met de latere diakens: nergens noemt Lucas ze zo. Het woord ‘diakonein’ dat hij gebruikt, slaat zowel op de zorg voor de armen als voor de dienst van het Woord.
UIT DE HANDELINGEN VAN DE APOSTELEN
Toen de menigte de redevoering van Stefanus beluisterd had, werden ze woedend en knarsetandden tegen hem.
Maar hij, vervuld van de Heilige Geest, staarde naar de hemel en zag Gods heerlijkheid en Jezus staande aan Gods rechterhand.
Hij riep uit: ‘Ik zie de hemel open en de Mensenzoon staande aan Gods rechterhand’.
Maar zij begonnen luidkeels te schreeuwen, stopten hun oren toe en stormden als één man op hem af.
Zij sleepten hem buiten de poort en stenigden hem. De getuigen legden hun mantels neer aan de voeten van een jongeman die Saulus heette.
Terwijl ze Stefanus stenigden, bad hij: ‘Heer Jezus, ontvang mijn geest’.
Toen viel hij op zijn knieën en riep met luider stem: ‘Heer, reken hun deze zonde niet aan’.
Na deze woorden ontsliep hij. Saulus stemde in met de moord op deze man.
Op die dag brak een hevige vervolging los tegen de Kerk in Jeruzalem.
Allen verspreidden zich over het platteland van Judea en Samaria, uitgezonderd de apostelen.
Vrome mannen begroeven Stefanus en hielden een grote rouwklacht over hem.
(Hand. 7,54-8,2)
DUIDING
Wat heeft Stefanus dan wel verteld dat de menigte zo heftig reageert?
Stefanus werd ervan beschuldigd dat hij lastertaal had gesproken tegen God en de Wet van Mozes en werd daarom voor het Sanhedrin gebracht.
Het Sanhedrin is het Joods gerecht. Daar houdt Stefanus een beklijvende redevoering waarin hij vertelt over Gods zorg voor het Joodse volk vanaf Abraham tot de tempelbouw van Salomon. Hij spaart daarbij zijn kritiek op het Joodse volk en zijn leiders niet.
zelf onderhouden zij de Wet van Mozes niet en hebben de profeten, die God gezonden heeft, vermoord.
Geen wonder dat de Joden woedend reageren.
De manier waarop Lucas de dood van Stefanus beschrijft, doet fel denken aan wat met Jezus is gebeurd.
Net als Jezus legt Stefanus zijn geest in Gods handen.
Net als Jezus in de hof van Olijven valt Stefanus op zijn knieën.
Net als Jezus bidt hij om vergeving voor zijn beulen. Stefanus wordt beschouwd als de eerste martelaar.
Lucas vermeldt uitdrukkelijk de aanwezigheid van Saulus.
Door het feit dat de getuigen hun mantels neerleggen aan zijn voeten, wordt hij medeplichtig.
Hij stemt in met de moord op Stefanus. Saulus is de latere apostel Paulus.
Na de moord op Stefanus breekt er een grote vervolging los tegen de Kerk in Jeruzalem.
De moord van Stefanus betekent de eerste grote breuk met het officiële jodendom.
De christenen verlaten Jeruzalem en verspreiden zich over het platteland van Judea en Samaria, terwijl de twaalf in Jeruzalem blijven.
Later vernemen we dat ten gevolge van deze vervolging het christelijk geloof Antiochië bereikt.
Antiochië is een wereldstad in het huidige Syrië waar vele culturen samenleven.
Het is in Antiochië dat de leerlingen door hun tegenstanders voor het eerst ‘christenen’ worden genoemd.
Bron: nieuwsbrief Kerk in Roeselare
