André Goossens werd geboren in Mortsel. Na zijn priesterwijding in Antwerpen op 27 juni 1964, werd hij pastoor in Sint-Bavo in Boechout. In 2003 werd hij pastoor in de parochie Onze-Lieve-Vrouw-van-Lourdes in Edegem en een jaar later in alle parochies daar, tot hij in de zomer van 2019 op rust ging. In 2014 vierde hij zijn gouden priesterjubileum.
Jarenlang was André actief als lid van de Interdiocesane Commissie voor Liturgie van de Belgische Kerkprovincie, als moderator van de priesterraad van het bisdom Antwerpen en als professor sacramentenleer en liturgie aan het Diocesaan Seminarie van het bisdom Antwerpen. Hij was helemaal doordrongen van zijn vak en wist dit als geen ander door te geven en toonde jongere generaties daarin de weg. Hij had de kennis om een gans schooljaar vier uur per week aan één sacrament te kunnen besteden. Zijn cursus over de verzoening startte met een lange antropologische en filosofische inleiding over wat het betekent om in de fout te gaan, wat zonde is, hoe je door een levenskeuze wel pijn kan veroorzaken maar geen schuld treft om uiteindelijk bij de viering van Gods mildheid te geraken. Een gave die André ook tekende. Zijn lessen over de eucharistie begonnen met een schets van twaalf mogelijke benamingen voor die samenkomst die telkens een eigen theologische en kerkelijke invalshoek gaven. Ze stoelden ook zijn beleving waarin hij trouw aan zichzelf en de Kerk op een oprechte manier de liturgie in velerlei gestalten kon beleven. Jarenlang was hij ceremoniaris in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal tijdens de diensten met de bisschop en kon hij de schoonheid van de liturgie op een luisterrijke manier aan het licht laten komen. Even toegewijd kon hij een preek voor een handjevol seminaristen voorbereiden tot een bijzonder inspirerende homilie.
Als pastoor zette hij met respect het werk verder dat zijn voorgangers en hun medewerkers op liturgisch en pastoraal vlak in de parochies van Edegem hadden verwezenlijkt. Hij versterkte het en bouwde het uit. Daarbij schonk hij veel aandacht aan de communie- en vormselcatechese en aan een verzorgde liturgie. Zijn homilieën waren helder en vaak verrassend. Ze openden soms onverwachte perspectieven.
André had aandacht voor de mariale devotie aan de grot. Wat in Edegem leefde aan folklore en tradities, kreeg zijn warme belangstelling zoals het dans- en volkskunstfestival, de Sint-Antoniusvieringen en de gildevieringen van de Sint-Sebastiaansgilde.
Hij had ook oog voor de hulpzoekende mens die aanbelde aan de pastorie, voor de kwetsbare en gekwetste mens, voor de zoekende mens, voor volkse devotie en voor het menselijke samenleven, kortom, voor al wat des mensen is. Hij oordeelde en handelde met wijsheid, menselijkheid en veel begrip. Hij observeerde en reageerde met zijn zo kenmerkende spitsvondige humor.
Dankzij zijn toedoen werd de Onze-Lieve-Vrouwekerk in 2008 door Rome erkend als basiliek, zoals ze al jaren in de volksmond genoemd werd. Hij was de drijvende kracht in het jubileumjaar 2008 van 75 jaar basiliek in Edegem en 150 jaar Lourdes met tal van activiteiten op religieus en cultureel vlak.
Hij was betrokken in projecten voor jeugdbewegingen en voor mensen met een handicap.
En daarnaast was er zoveel dat in het verborgene gebeurde. Zo was hij in het spoor van Jezus een pastor bonus, een goede herder, die het gewone leven van elke dag ernstig nam en die daarin het mysterie aanwezig wist en ter sprake bracht: het mysterie van Gods verborgen aanwezigheid, wat hij zelf de laatste jaren meer en meer mocht ontdekken.
Tom Schellekens – Patrick De Vooght
