De wekelijkse brieven die zoekende gelovigen je sedert begin september 2020 stuurden, heb ik steeds gelezen. Telkenmale stond ik versteld hoe mensen geïnspireerd en geïnteresseerd zijn in jou, in jouw manier van leven, in jouw manier van denken … Al gaande weg ervaar ik dat je een plaatsje ingenomen hebt in de vele harten van onze Benedictusparochie … en ja hoor, dat voelt fijn aan. In deze veertigdagentijd proberen we als christenen een soberder leven te leiden en ons te onthechten van hetgeen niet noodzakelijk is. Dit zijn dan veelal materiële zaken die we zelf willen opgeven, maar al bij al valt dit nog wel mee. Veel moeilijker is het nu dat vele beperkingen worden opgelegd en velen hun eigen geliefden niet meer kunnen zien en omhelzen. Deze onthechting, ingegeven door de huidige omstandigheden van de coronapandemie, is inderdaad een pak moeilijker. Leer ons, in deze context, door meditatie en gebed, alles even opzij te zetten zodat we in onze gedachten naar elkaar kunnen toe groeien en over de grenzen van eenzaamheid en verdriet, elkaar versterken in onze handelingen en attenties. Geef ons de durf héél ons hart open te stellen voor diegenen die het meeste gemis ervaren zodat in deze vastenperiode ‘materiële onthechting’ omgezet wordt in ‘menselijke hechting’.
