Ondertussen is Sinterklaas al even in het land en dat voel ik goed bij ons thuis. Vooral onze jongste dochter Emma kijkt vol verwachting uit naar de Sint. Ze is ook een beetje in de war omdat ze bij veel mensen de kerstboom in huis ziet staan. Wie komt er nu eerst: de Sint of de kerstman? Een beetje uitleg over waarom mensen op dit moment nood hebben aan wat licht en gezelligheid is voldoende om duidelijkheid te scheppen. Eerst komt Sinterklaas. Dus wil ze toch nog even wachten met de kerstboom!
Normaal brengt hij altijd een persoonlijk bezoekje bij ons thuis. Maar Emma begrijpt dat dit in deze coronatijd geen goed idee is. We zouden immers niet willen dat Sinterklaas ziek wordt! Toch heeft ze er alle vertrouwen in dat de Sint iets in haar schoentje zal bezorgen. Ze twijfelt er werkelijk geen seconde aan!
Was ik maar een beetje zoals Emma op dit moment, vol vertrouwen.
Het is trouwens wonderbaarlijk hoe flexibel ze met deze situatie omgaat en met een hoopvolle blik naar de toekomst kijkt. In deze tweede lockdown valt het me zwaar om zo hoopvol en vol vertrouwen te zijn als mijn dochter.
Natuurlijk zijn we flexibel, want we hebben geen andere keuze als we vooruit willen in deze situatie. Langs de andere kant geef ik toe dat die flexibiliteit veel van me vraagt. Dezelfde boodschap hoor ik van jongeren die nu via de digitale weg les volgen. Het gaat wel maar het is niet te onderschatten!
Zou het niet fijn zijn mochten we elkaar opnieuw eens goed kunnen vastpakken zonder na te denken over ons mondmasker of de anderhalve meter afstand?
We moeten ons nog even sterk houden en de veiligheidsregels hanteren om zo snel mogelijk naar het ‘gewone leven’ terug te kunnen keren. Ondanks het feit dat het leven anders is in de coronatijd, ben ik blij om te ervaren dat er zaken onveranderd blijven, zoals de advent. Dit geeft mij een houvast en ik hoop jullie ook. De eerste kaars hebben we ondertussen mogen aansteken. Dat geeft me een warm gevoel vanbinnen.
Wat kijk ik ernaar uit om de geboorte van dit bijzondere kind te vieren.
Een kind zo fragiel, waarin God tot ons is gekomen. Het is een periode van wachten en bezinnen, misschien heb ik dit nog het hardst nodig. Even stilstaan bij mezelf en aanvaarden dat het wat moeilijker gaat. Ook een tijd om mijn blik naar buiten te keren, op zoek te gaan naar wegen om anderen nabij te zijn in deze donkere periode. Ik wil mijn hart opnieuw volledig kunnen openstellen voor God.
Misschien herkennen jullie het gevoel dat ik hierboven beschrijf, weet dat je niet alleen bent! Door somberheid keren we soms naar binnen. Zo krijgt God de kans niet om dicht bij ons te komen! Laat ons daarom in deze advent het licht in ons hart toelaten zodat we hoopvol en vol vertrouwen kunnen kijken naar de toekomst.
Kim Maegerman
Herbekijk de adventswake van IJD Gent/Zusters Bernardinnen Gent
