Liturgische vieringen
Zie "misvieringen" elders op deze website
Aswoensdag in tijden van corona en lockdown…
‘Je bent stof en tot stof keer je terug’, zegt de voorganger wanneer hij op Aswoensdag de as strooit op ons hoofd. ‘Bedenk, mens, hoe broos en kwetsbaar je bent’. Toen ik een kind was, vond ik de sfeer behoorlijk deprimerend, in zo’n viering met een ‘askruisje’ (ik was misdienaar, moet je weten). Maar tegelijk ook altijd een beetje spannend, want zo ongewoon, zo ‘handtastelijk’, zo ‘lichamelijk-nabij’, zo con-front-erend en zelfs een beetje pro-vocerend…
Zoveel heb ik, ondertussen wel van het leven geleerd: mens en samenleving zijn niet maakbaar. Al is dat nog altijd de grote illusie van onze tijd. De bijbels-christelijke traditie heeft weet, niet zozeer van de maakbaarheid als wel van de kwetsbaarheid van de mens. Dit hoeft geen doemdenken te zijn dat mensen klein en angstig houdt. Dit is gewoon realisme, dat ons telkens opnieuw met de voeten op de grond zet. Het solidariseert ons ook met al die mensen waar ook ter wereld die op hun grenzen stoten of slachtoffer worden van zinloos geweld, en dreigen ten onder te gaan in de vergetelheid. Zo’n asviering kan ons misschien een beetje verzoenen met de eindigheid van ons bestaan. Ze relativeert in elk geval heel grondig al onze persoonlijke ambities van vooruitgang en ongeremde groei.
De asoplegging gebeurt door het aanraken van het voorhoofd, zoals bij een zalving, vooral die van de ziekenzalving. ‘Denk er aan dat je stof bent…’ Dit wijst niet enkel op de eindigheid van ons leven, maar eigenlijk wordt het ook uitgesproken als een zegen. Zo van: ‘God weet van de uren waarop je jezelf leeg en mislukt voelt, als een door de regen uitgeholde steen. Hij weet van de uren dat je je kunt voelen als een stuk vormeloze klei, prijsgegeven aan wind en water, hitte en vrieskou.’ Toch wil ik je als voorganger in naam van God zeggen, dat je nooit alleen zult zijn in je moeheid of helemaal onbeschut in je eenzaamheid. Nooit helemaal verlaten in het gevoel leeg te zijn. God is altijd aanwezig – ook in de leegte van je bestaan. Zijn Naam is immers: ‘Ik zal er zijn’…
De as die op Aswoensdag op ons voorhoofd wordt aangebracht, wordt trouwens niet toevallig altijd getekend in de vorm van een kruisje. Een plus-teken, hoe dan ook, met de duim omhoog. ‘Plus est en vous’, zegt God daarmee zonder woorden tot ieder die aanschuift in de rij. En Ik ‘like’ je, telkens weer. Ja, natuurlijk ben je stof en as – maar tegelijk ben je zoveel mèèr… Je bent een bezielde mens. Beeld en gelijkenis van God zelf.
Dat kruisje is een stille herinnering aan de Zoon des Mensen die onze eindigheid heeft doorleefd en onze finale mislukking aan den lijve heeft ondervonden. Zijn kwetsuren, met al de vernederingen en de pijn die er mee gepaard gingen, werden door de Goddelijke liefde en tederheid omgevormd tot littekens. Ze bleven duidelijk zichtbaar, maar werden tegelijk tekenen van genezing en herstel. Dood werd omgevormd tot nieuw leven.
De Man van Nazareth wijst ons de weg uit de impasse van onze eindigheid. Op Aswoensdag mogen we hopen dat onze weerbarstigheid en onze onmacht opgenomen worden in een persoonlijk omgaan met God. Als we ons klein genoeg durven te maken, als we ‘Vader’ tegen Hem durven zeggen zoals Jezus, en Hem de as van ons leven durven laten zien: ‘Kijk, Vader, ’t is al wat er van mij overschiet als het er op aan komt. Kunt Gij daar iets mee doen?’
Dan wordt het stof dat we zijn ineens zo kostbaar; dan wordt ons korte en kwetsbare bestaan onverhoopt toch nog materie waar God ooit eeuwigheid zal van maken…
Geert Dedecker
Vasten
Vasten is geen zaak van uiterlijk vertoon maar van innerlijke omkeer, je openstellen voor het evangelie en de evangelische waarden. Een opdracht.
7 weken, 7 stapstenen
7 weken, 7 stapstenen naar een gedaanteverandering.
Voor elke week een andere vernieuwingsopdracht.
Tweede week: sta stil bij je eet- en drinkgewoonten.
Doe het bewust een week lang.
Beeldspraak – Jezus in de woestijn
Het schilderij “Jezus in de woestijn” (1939) van Gustave Van de Woestyne verscheen aan mij in het MSK te Gent.
Wat spreekt er mij aan in deze symbolische voorstelling van het Bijbels verhaal ?
Ligt in die ogen niet de eenzaamheid te lezen van Jezus, van de schilder, van mezelf, van een vreemdeling of van wie dan ook?
Bieden die handen een troost aan?
Het is een icoon van de veertigdagentijd.
Jacques DV
Welkom diaken Danny
Sinds 1 december 2020 zijn de Ruiseleedse parochies gefusioneerd met Wingene Zwevezele. Tijd om ook eens kennis te maken met de rechterhand van pastoor Bart Malfait, diaken Danny Vandenbroucke (52). Na de schaalvergroting zijn de taken nog meer uitgebreid.
Naar Wingene
Danny is, net als zijn vrouw Els, afkomstig van Lichtervelde. Ze zijn getrouwd in 1991. Omdat een diaken best in de parochie woont waar hij actief is, kwamen ze naar Wingene wonen, Danny woonde er al van augustus 1989. Ze hebben een mooi gezin, drie kinderen, die nu al het huis uit zijn en hun eigen weg gevonden hebben: Michelle (25) Machteld (24) en zoon Mauren (22). Sinds 1 januari 2020 is Danny fulltime diaken benoemd, op vraag van bisschop Lode Aerts. Daarvoor was hij 11 jaar naast diaken ook koster-organist, parochiaal medewerker en medewerker op het kantoor van Michiel Van Daele in Tielt. Het was soms kunst- en vliegwerk en werken tot de late uurtjes om het rond te krijgen. ‘Je verjongt niet, dus mag het nu op een ander tempo zijn, ‘lacht hij, al zijn de dagen goed gevuld en ook de weekends. Er is nu meer tijd voor pastorale taken: het secretariaat van parochie Wingene, koster-organist, beiaardier, homilie voorbereiden , misdienaars, dopen, pastoraal werk in het rustoord, de kerkfabrieken mee opvolgen, proost van OKRA, parochieblad, interparochiale raad, diocesane liturgische commissie, decanaal team.. Je moet veel energie hebben. En die heeft Danny gelukkig.
Kerkbetrokken
Als jonge kerel, jongste van vier broers was hij muzikaal aangelegd. Zijn broer ook. Hij zong mee in het kinderkoor in Lichtervelde. Hij leerde saxofoon en piano aan de muziekschool en toen de koster al eens uitviel, werd hem gevraagd om te begeleiden. ‘Jij kan toch piano..’ In Lichtervelde was er nog een kerkbaljuw en ook die vroeg soms om eens te helpen in decanale kerk, bijvoorbeeld om met de schaal rond te gaan. Hij was van jongs af aan dus kerkbetrokken. Na zijn humaniora bij de Broeders in Roeselare, volgde hij twee jaar filosofie aan het Groot Seminarie. Hij volgde verder kerkmuziek aan het gerenommeerde Lemmensinstituut in Leuven en in Mechelen bekwaamde hij zich als beiaardier in de beiaardschool. Wingene heeft een beiaard en men vroeg hem om die ook te bespelen. Met Sinterklaas bijvoorbeeld gaf hij een Sinterklaasconcert ten beste voor Wingene.
Diaken, een engagement
Rond 1995 was er in het rustoord Sint-Anna te Wingene nood aan een pastoraal medewerker. Danny werd gevraagd en volgde een opleiding. Na vier jaar werd hij benoemd. Hij werkte als vrijwilliger. vicaris Koen Vanhoutte stelde voor om de diaconie te volgen, de opleiding tot diaken. Uiteraard moest zijn vrouw Els akkoord gaan want zij moest zich mee willen engageren. Els ging akkoord en het eerste jaar volgden ze verkennend en discreet. Zou het hen liggen, wilden ze doorgaan? Ze volgden retraites, recollecties, groepssamenkomsten.. Schoonmoeder kwam bij de kinderen oppassen zo nodig en wist ook niet meteen dat het om diakenschap ging. Ze gingen door want het was verrijking en de diakengroep werd een vriendengroep van jonge geëngageerden. De opleiding omvat gespreid over vier jaar : theologie, retraites, samenkomst met gezinsgroepen, pastorale stages, teamopleiding, rondetafelgesprekken met de diakengezinnen geestelijke begeleiding, tussentijdse opdrachten en evaluaties (soms met de partner, soms met het hele gezin) .. ‘Je werd en wordt zo goed opgevangen, er is verbondenheid en onze kinderen leerden andere kinderen van diakens kennen, ‘ zegt Danny. Gaby Vandenberghe, onze diaken met pensioen en Christine behoren tot de vriendengroep. Els helpt mee in het Wingense rustoord met pastoraal en vieringen want ze werkt er ook. Ze wil bijdragen bij vele praktische parochiale taken, behartigt dooppastoraal, kan bloemschikken maar ‘Ze staat niet graag op de voorgrond,’ zegt Danny. Momenteel is het lastig voor rusthuisbewoners en verzorgenden. Men is wel al gevaccineerd, een lichtpunt. Els is uiteraard ook klankbord voor Danny en het is een meerwaarde als je samen een missie kan delen. Ook de kinderen gingen mee in het verhaal van de ouders. Als gezin ben je erg maatschappijbetrokken en ken je wel de zorgen, vreugden en verwachtingen van jonge gezinnen en van mensen in het algemeen. Je bent makkelijk aanspreekpunt omdat je beweegt tussen de mensen.
Toekomst
‘De nieuwe Parochiale Eenheid die er aankomt in aanloop naar 2022, overkomt ons’, zegt Danny. Minder priesters, minder kerkgangers, alles evolueert, ook in de maatschappij en dus moet er aangepast worden. Je kunt treuren en blijven hangen in het verleden of je toch blijven inzetten. Als men krachten kan bundelen, als men kan kijken naar de sterktes van mekaar, als men kan aanvullen en mekaar versterken, is dat een meerwaarde. Danny blijft enthousiast over de Boodschap. Het gaat om voorleven en een positief evangelisch verhaal brengen door er te zijn, door voor te gaan, voor te leven, door te luisteren naar en te leven tussen medemensen. “Omdat Zijn Woord een ja-woord was, in goede en kwade dagen” is een belangrijk motto voor Danny en Els. Het was de titel van zijn diakenschap.
We wensen hem welkom en veel energie en bezieling om zijn taak -zoals nu- enthousiast verder te zetten.
Gerda M.
Annuleringen “tuinhier”
“Tuinhier” Ruiselede annuleert zijn activiteiten tot einde juni. Dit betekent dat de voordrachten op maandagavond in “Den Tap”, het eetfestijn voorzien op zondag 6 juni in “Sport & Spel” en de drie aardebedelingen dit voorjaar niet doorgaan.
Deze beslissing bevestigt het nare voorgevoel dat we reeds uitdrukten begin januari in onze nieuwjaarsbrief. Het is, rekening houdend met de ervaring van de voorbije maanden, de voor de hand liggende optie.
We moeten verder proberen het virus de pas af te snijden. Als we nog enige tijd de maatregelen volhouden moet dit lukken. Indien de vaccinatiecampagne zijn “café zonder bier” reputatie van de voorbije weken achter zich kan laten, mogen we wellicht met zijn allen deze lente op een verlossend spuitje rekenen.
We hopen om vanaf het najaar, als een vaccin iedereen de nodige bescherming heeft bezorgd, de draad van ons ons programma terug op te nemen. De eerstvolgende activiteit zou dan de voordracht zijn op maandag 6 september over “onderhoud en vermeerdering van kamerplanten”.
We zien ernaar uit. Het wordt tijd.
Vriendelijke groeten van “tuinhier”.
Vl@s
We hebben weer hoop! De vaccinaties zijn begonnen...Het einde van de tunnel is in zicht!
En… we hebben weer een programma in elkaar geknutseld! De leden krijgen dat eerstdaags gebust.
We beginnen heel voorzichtig met een dorpszoektocht, die jullie samen met jullie bubbeltje kunnen doen… RUISELEDE IN DE KIJKER. Je wandelt door het dorp en lost met foto’s een vragenlijstje op. ‘6 Ruislébonnen te winnen’.
En voor de zomer hebben we het ook weer aangedurfd om een 3-daagse fietsreis te organiseren naar Limburg, vorig jaar door corona in het water gevallen. Meer hierover volgende week. Ook niet-leden kunnen aansluiten.
Wie de zoektocht wil doen kan voor de foto’s of vragenlijst mailen naar / of bellen met
Bea De Visschere (051/686202 – 0476/452233 beadevisschere@gmail.be
Of je neemt contact met een van de bestuursleden. Ze helpen je graag op weg.
AANDACHT voor verenigingen
Nieuws dat betrekking heeft op woensdag dus beter een week ervoor al laten publiceren!
Een uitnodiging, een verslagje en een of meerdere fotos.. Mag altijd doorgestuurd naar parochiesruiselede@gmail.com
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat woensdag in uw brievenbus viel.
