We maken bijzondere tijden mee. Zoveel is zeker. De coronacrisis blijft ons leven sterk bepalen. Zovele dingen die we gewoon waren te doen, kunnen nog altijd niet als voorheen. Dat we veel minder bij elkaar kunnen zijn, valt ons zwaar. Er leven ook bezorgdheden over de economie en het klimaat in de toekomst, over hoe het verder moet na de pandemie. We dreigen er ontmoedigd door te raken.
Ook de Kerk maakt geen beste tijden mee. Het was ooit anders … Los van het feit dat we tevens als Kerkgemeenschap lijden onder de huidige coronacrisis, leven we in een tijd waarin de Kerk geconfronteerd wordt met allerlei nieuwe vragen. Je voelt dat de Kerk, in zijn diversiteit van opvattingen en interpretaties, zoekende is naar juiste antwoorden. Het lijkt wel soms alsof ze het zelf niet meer weet. Bij al dat zoeken, botst het wel eens. Niet altijd zo een fraai beeld, maar toch een teken van een eerlijk zoekende Kerk. Laten we de Kerk krediet geven, want gemakkelijk is het niet. Haar boodschap is er immers één van schijnbare tegenstellingen: goedheid en waarheid, weerloosheid en kracht, lijden en vreugde, sterven om te leven. De kern van het christelijk mysterie is uiteindelijk een paradox. De spanning ervan is niet eenvoudig ‘op te lossen’.
Bisschop Johan Bonny schreef enkele jaren terug een boekje Herbeginnen bij Jezus Christus. Met Pasen leren we alvast dat er bij Jezus Christus ondanks alles hoop en leven te vinden is. Laten we Hem steeds beter leren kennen en ons hart openen voor zijn grote liefde. We worden door Hem oneindig bemind. Tegelijk stelt Hij ons voor uitdagingen. Laten we ons erdoor aanspreken en ze met de mogelijkheden die we hebben, moedig opnemen. Met fris lentegroen, uitbundig narcissengeel en intense kleurentoetsen kunnen we aan de slag gaan om weer zuurstof en pit in het leven te brengen. Zo zullen we zelf verrijzen uit de as van een verleden, verrijzen in alle kleuren van het Leven! Zalige Pasen!
Pastoor Bart Malfait
