Liturgische vieringen
Zie "misvieringen" elders op deze website
Parochie Sint-Carolus Doomkerke
In 2022 komt er een nieuwe Pastorale Eenheid met de parochies van Wingene- Ruiselede – Zwevezele, Beernem en Oedelem. Elke week proberen we de lezers van Kerk en Leven te laten kennismaken met de parochies van die Pastorale Eenheid. Deze week is Parochie Sint- Carolus aan de beurt.
Parel van te lande
Doomkerke is bij vele wandelliefhebbers erg bekend, nog meer in coronatijden. Het landelijke dorp met vele boerderijen ligt in bosrijk gebied en heeft mooie, bewegwijzerde wandelingen in natuurgebied. Vermoedelijk parkeer je dan aan het kamphuis of aan de neogotische kerk die in zoveel publicaties ‘de parel van te lande’ wordt genoemd, zeer terecht sinds het neogotische interieur in 2009 en 2010 gerestaureerd werd. De moeite om eens binnen te gaan. Ga zitten, kom tot rust in deze sacrale ruimte en bewonder ook de prachtige brandglasramen in de zijbeuken en het roosvenster achteraan. Ook de preekstoel is fijn houtsnijwerk. Het kerkhof ligt rond de kerk, zoals vroeger vaak gebruikelijk was.
Pastoor Doom
Wie Doomkerke zegt, kan niet om deze sterke persoonlijkheid heen. Pastoor Doom senior was pastoor in Ruiselede van 1842 tot 1868. Ruiselede had toen 6300 inwoners, van wie het overgrote deel ter kerke ging in die tijd. Hij overwoog dan ook de kerk van Ruiselede uit te breiden met een arcade. ‘De tegenwoordige kerk van Ruiselede met eene lengte van 37,80 meters en eene breedte van 19 meters geeft na aftrek van de pilaren eene nuttige oppervlakte van 686 m2 en kan op 3 personen per m2 2058 personen bevatten, geenszins in evenredigheid met de bevolking’, schrijft hij. Het bestek bedraagt 70.000 frank, in die tijd een fors bedrag. Uiteindelijk kiest hij toch om na de oprichting van een school in de afgelegen wijk ’t Haantje een nieuwe kerk te bouwen, tot ongenoegen van de kerkraad, die vreest dat het centrum een onderpastoor zal moeten afstaan en dat de wijk zich zal afscheuren en dat het kerkgangers in Ruiselede zal kosten. Zij willen een kapel. Doom zet door, financiert een deel zelf en verzamelt de nodige gelden via zijn netwerk. Hij wordt gesteund door monseigneur Faict, die banden heeft met Ruiselede. De bisschop bemiddelt tussen pastoor Doom en de kerkraad. In 1860 starten de werkzaamheden en 4 november 1865, feestdag van Carolus Borromeus, draagt pr. Doom de eerste mis op, in de ruwbouw weliswaar. Het ontwerp is van priester-architect Jan-August Clarysse. Een priester uit het seminarie komt nadien wekelijks de mis opdragen tot pastoor Doom in 1868 ontslag neemt in Ruiselede en de eerste pastoor van DOOMkerke wordt. De parochie telt dan ‘1800 zielen’. Men benoemt zijn neef de jongere K. L. Doom als pastoor van Ruiselede en voorkomt zo verdere conflicten.
Carolus Borromeus
De parochie wordt toegewijd aan Carolus Borromeus. Je vindt hem afgebeeld boven de ingang van de kerk en in een retabel bij het hoofdaltaar. Hij stamde af van Italiaanse adel, de Borromei, was volgens de traditie voorbestemd voor een kerkelijke loopbaan en kreeg spontaan kerkelijke functies die hem van een goed inkomen verzekerden. Op zijn 24e kwam er een ommekeer na de dood van zijn broer. Hij komt tot inzicht dat het systeem moet veranderen en zal hervormingen doorvoeren. Hij wordt aartsbisschop van Milaan, stelt zijn gelden ter beschikking van de arme bevolking en moedigt priesters, monniken en kloosterlingen aan hetzelfde te doen. Als de pest uitbreekt in 1576 vluchten de gouverneur en de bestuurders de stad Milaan uit maar Carlo blijft en verplicht zijn religieuzen hetzelfde te doen om mensen bij te staan. Hij werd erg populair, stierf op 46-jarige leeftijd. Naar aanleiding van corona wijdden we een artikel aan hem. Zie website parochieblad van 6 mei 2020.
Pastoors en medewerker
Jacques Wylants en zijn echtgenote Antoinette dragen al meer dan 30 jaar zorg voor het kerkgebouw, wat door Doomkerke sterk gewaardeerd wordt. Jacques is ook het aanspreekpunt voor Doomkerke sinds daar geen pastoor mee woont. Omnipresens, altijd beschikbaar, waar vind je zulke mensen nog ‘Me zijn geen goanders, me zijn gèren thuis…’ zegt hij. Hij werkte als koster nog voor pastoor Van Daele, daarna voor priester Haeck, de laatste lokale pastoor, sterk verweven met zijn parochianen. Pastoor Bart Bonné ging de laatste jaren elke zondag de mis van 11 uur voor, gesteund door Jacques, zuster Bonamie en lokale lectoren Christel, Christine, Veerle, Greta en Ann. Carina behartigt ook daar de misdienaarswerking. Nu is de pastorie verkocht. Tijden veranderen.
Er is elk jaar vormsel en juf Lieve van de Linde is vormselcatechiste. Er is een kerkraad met Hedwig Dewinter als voorzitter en Hilde Deguffroy als trouwe penningmeester, Frans Goethals als secretaris en Luc Vandevoorde, Christel Vanoverschelde, diaken Danny als leden.
Het kamphuis
Erg bekend is ook het kamphuis, waar jeugdbewegingen van overal graag kamperen. Het werd onder impuls van o. a. Johan Deguffroy, Marnix Vandaele, Pierre Van den Heede, Kurt Heldenberg en pastoor Haeck helemaal gerenoveerd. Het is voor Doomkerke en Ruiselede ook een ontmoetingsplaats als men lokale evenementen wil plannen. De soep voor ‘Soep op de stoep’ wordt daar gekookt.
Toekomst
Christel is bereid om verder mee te denken voor de parochie in vernieuwde structuren. Begrafenissen, huwelijken kunnen nog altijd in de kerk daar en met Goede Vrijdag en Pasen was er een gebedsmoment. Er is in de meimaand een Mei-mertocht (initiatief van het Meibedevaartcomité van de Landelijke Beweging) beschikbaar in de kerk, een korte wandeling langs kapelletjes met reflecties over Maria. Almaar meer zal parochie door lokale vrijwilligers ‘gedragen’ moeten worden. Dank daarom aan allen die daaraan meewerken in Doomkerke en elders.
Gerda M.
Dank aan Carlos voor de foto’s, aan Marnik Braet, Geert Deguffroy , Adhémar Dauw, Paul Mommerency, pastoor De Smet die in hun publicaties de historiek van Doomkerke weten te bewaren.
Roepingenweekend
Naar aanleiding van roepingenweekend werd in het parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel, een artikel gepubliceerd door diaken Danny.
Gelukkig zijn in tijden van corona en lockdown: wat een genade
Zo stond het vroeger in onze Mechelse Catechismus, onder vraag 147: ‘Hoeveel soorten van genade zijn er?’ Antwoord: ‘Er zijn twee soorten van genade, de heiligmakende genade en de dadelijke genade…’ En onder vraag 149 werd er nog aan toegevoegd: ‘Is de heiligmakende genade een grote schat?’ Antwoord: ‘De heiligmakende genade is de allergrootste schat…’
Het volledige artikel van priester Geert Dedecker leest u in het parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel
Beeldspraak
We vragen enkele dorpsgenoten naar een (kunst) voorwerp, beeld, schilderij dat hen raakte ooit en hen bijblijft.
In 2013 waren Ferry en ik op bezoek in Grignan. In de Drôme, de Provence. De plaatselijke boekhandelaar gaf ons deze tip. “Jullie zijn van België. Je moet eens naar het kerkje op het kerkhof gaan. Een Belgische artieste “Ella a fait quelque chose“. En Waaaaw, het was “quelque chose”.
Een kerkje van niks. Maar van binnen door zijn leegte: prachtig. Ann Veronica Janssens heeft het hele kerkje gestript. Al het overbodige weggenomen en 3 glasramen geplaatst. Al naar gelang de lichtinval heeft het kerkje een totaal andere kleur.
Verleden week was ik in Museum M in Leuven, daar zag ik opnieuw een prachtig werk van haar. Een gepolijste ronde metalen plaat, afhankelijk van hoe je stond of keek, zag je een lichtlijn op de plaat bewegen. Prachtig. Ik hou ervan.
Lina De Schacht - Bulckaen
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
