Liturgische vieringen
Zie "misvieringen" elders op deze website
Heropstart vieringen
“Pinksteren was het einde van de lockdown van ons geloof” zo kunnen we ergens lezen. Als het even meezit, zal Pinksteren anno 2021 ook voor ons stilaan een nieuwe tijd inluiden. Als eerste minister De Croo het licht op groen zet en zijn zomerplan in werking kan treden, mogen we vanaf 9 juni met 100 mensen samen komen in de kerk. Dan kunnen we op zaterdagavond 12 en zondag 13 juni voor het eerst onze kerkdeuren weer open zetten en samen ons geloof vieren. Dat is goed nieuws, waar we zolang hebben naar uitgekeken. Het maakt ons nu al blij en we hopen vurig dat het werkelijkheid mag worden. Maak je hart alvast al klaar om elkaar en de Heer straks weer als blije mensen te ontmoeten!
Let wel: nu we de pastorale eenheid Oedelem – Beernem - Sint-Joris-ten-Distel – Ruiselede – Wingene - Zwevezele aan het worden zijn, gaat de nieuwe regeling voor de weekendmissen in voege:
Zaterdag om 18 u. in de Sint-Aldegondiskerk in Zwevezele,
Zondag om 9 u. in de kerk O.L.V.-Tenhemelopneming in Ruiselede,
Zondag om 10 u. in de Sint-Amanduskerk in Beernem of de Sint-Lambertuskerk in Oedelem
Zondag om 10.30 u. in de Sint-Amanduskerk in Wingene.
We wachten echter nog af. Volg goed de actualiteit om te weten of vanaf 9 juni onze hoop ook in vervulling gaat.
Priester Bart Malfait
Walter, rustig en bescheiden
Wie is hij?
Hij wordt dit jaar 69 en woont al zijn hele leven in Ruiselede. Met zijn vrouw Linda heeft hij twee volwassen zonen die al hun vleugels uitgeslagen hebben. Linda is bestuurslid van Tuinhier, al van voor 2014 toen de naam Volkstuin veranderde.
Linda is gepassioneerd door bloeiende planten en bloemen, en de kleuren moeten harmoniëren. Walter staat in voor het snoeien en het gras maaien, niet alleen in eigen tuin, ook soms bij zijn zonen, en bij de buren. Bescheiden als hij is heeft hij mij dat niet zelf verteld, wel zijn buren!
Ook de voorzitter van Tuinhier, Walter Dewispelaere, is over beiden vol lof. Ze zijn altijd bereid om tafels te schikken en te ontruimen, om af te wassen bij het jaarlijks festijn. En hij benadrukt dat dit zonder show en ophef gebeurt. Ze zijn ook altijd bemiddelende partij als er al eens dispuut is. Walter is ook contactpersoon van Okra. Hij verdeelt de uitnodigingen, en ook hier werkt hij mee.
Elk jaar rijdt hij mee als fietsbegeleider naar Oostakker. Dit jaar door de Corona zal het niet mogelijk zijn om met een groep van twintig te gaan. Wat hij wel zal doen is zoals elk jaar met Carlos Lanckriet naar Oostakker fietsen in de meimaand. Hij bedoelt dit als bedevaart, zolang hij kan wil hij dit met overgave en overtuiging blijven doen.
Walter deed na zijn lagere school te Ruiselede nog technische studies te Deinze. Op zestienjarige leeftijd begon hij te werken bij het houtbedrijf Martens te Tielt en daarna bij deurenfabriek Oosthout in Wingene. Van daaruit is hij op pensioen gegaan.
Engagement
De moeder van Walter verbleef een tijdlang in de serviceflats om dan te verhuizen naar het Woonzorgcentrum Sint-Jozef. Walter en Linda waren zeer trouwe bezoekers. Het is dan ook met veel hartenpijn dat Walter zijn moeder heeft moeten afstaan.
Vorig jaar in november kreeg hij een mail van Bieke (woonzorgcentrum) met de vraag of hij vrijwilliger wou worden. Hij heeft per kerende ja geantwoord.
Bij navraag aan Bieke vertelt ze hoe ze bij Walter terecht kwam. Er was een vrijwilligerstekort. In eerste instantie wordt er dan gedacht aan de nabestaanden van overleden bewoners. Meestal zijn deze mensen verweesd achtergebleven, niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk. Ze waren gewoon om hun geliefde te bezoeken, die is er niet meer, en het contact met het rusthuis valt dan ook nog weg.
Het is moeilijk om zichzelf aan te bieden, vandaar de vraag vanuit het Zorgcentrum.
De specifieke vraag aan Walter, aldus Bieke, was om het ontbijt te helpen verzorgen op de afdeling van personen met dementie. Je kan deze taak niet aan iedereen vragen. Walter is rustig, bescheiden, en vooral ook zeer discreet. Hij engageerde zich op zaterdag en zondagmorgen. In de week heeft hij bezigheden met de tuin e.d.
Hij kon een weekend proefdraaien, meelopen met een ervaren vrijwilligster, en toen sloeg de Corona toe, waardoor het duurde tot na nieuwjaar alvorens hij definitief kon opstarten.
Hij staat vroeg op, zodanig dat hij zich in alle rust kan klaarmaken, en meestal wandelt hij tot daar. Rond elf uur is hij terug thuis.
Op het serviesgoed na dekt Walter de tafels met het ontbijt. Ondertussen komen de bewoners binnen, en Walter bedient hen.
Sommige mensen willen eventjes geholpen worden. Sommigen hebben verdriet. Na het ontbijt, alvorens af te ruimen, gaat Walter dan eventjes proberen deze mens te troosten.
Hij heeft al veel bijgeleerd op deze drie maanden. Hij moet alert zijn op wie er wat nodig heeft. Ook als hij met iemand praat zit hij zodanig dat hij iedereen kan zien, zodat niemand onverhoeds vertrekt zonder looprek bijv.
Hij komt zelf soms moe thuis, en moet dan eens bekomen. Hij wil het blijven doen, hij haalt er voldoening uit, zonder dat hij specifiek kan benoemen wat. Hij heeft een oneindig diep respect voor de mensen die dagdagelijks zorg verlenen.
Een werk in de zorg kan niet iedereen aan. Een taak als zorgvrijwilliger is ook niet voor iedereen weggelegd. Walter kan dit ! Het siert hem!
Anne Marie
De St.-Lambertuskerk te Oedelem.
Historiek
Sinds begin van de 12de eeuw stond er een Romaanse kruiskerk op de plaats waar de kerk nu staat. Dat is te zien op de kaart van Pourbus uit 1571. In 1578 werd deze door de Geuzen vernield. Oedelem wordt als parochie voor de eerste maal vermeld in 1184, maar er wordt aangenomen dat er al eerder een kerk of kapel stond. Samen met hun Heerlijkheid stichtten de Heren van Praet omstreeks 900 waarschijnlijk ook de parochie. De parochie werd toegewijd aan de Heilige Lambertus. Sint-Lambertus werd in 635 te Maastricht geboren en omstreeks 672 tot bisschop van Maastricht aangesteld. Nadat Lambertus 3 jaar zijn bisschopsambt had bekleed, moest hij naar de abdij van Stavelot vluchten, waar hij 7 jaar verbleef. Hij werd vermoord in 705. Het borstbeeld van St.-Lambertus met reliekhouder (18de eeuw) is afkomstig uit de kerk van Hoogstraten.
Huidige kerk
De kerk van nu in barokstijl dateert van 1629. Ze werd herhaaldelijk hersteld en uitgebreid ondermeer in 1727,1836 en 1885. De toren werd opgetrokken tot een hoogte van 47 meter in 1868.
Binnenin zijn er 3 altaren: het altaar van St.-Elooi in de zuidbeuk. Het is een 18de eeuws barokaltaar in hout met bovenaan een eikenhouten beeld van St.-Elooi. In het retabel is een schilderij te zien verbeeldende een Calvarieberg met onderaan het vagevuur (school Van Oost uit de 17de eeuw).
Het altaar van Onze-Lieve- Vrouw vind je in de noordbeuk. Het is een 18de eeuws barokaltaar met bovenaan een barokbeeld van O.L.Vrouw. Het retabelschilderij van rond 1840 toont een afbeelding van ‘De opdracht in de tempel’
Het oorspronkelijke hoofdaltaar werd door brand verwoest in 1927. Het huidige altaar is uit marmer en witsteen, het is een schenking van de familie van de toenmalige pastoor De Myttenaere.
De kerk is bekleed met een eikenhouten lambrisering. De eikenhouten preekstoel dateert uit de 18de eeuw. Op de panelen van de kuip zien we een afbeelding van Sint-Pieter en van Sint-Paulus. Op de hoeken zien we de 4 evangelisten. In de kerk hangen 8 obiits van de familie de Meester de Ravenstyn en de Schietere de Lophem.
De kruisweg uit 1833 is van de hand van kunstschilder Eugeen Van Maldegem.
In de zuid-beuk staat een tabernakel van de hand van kunstenaar Jef Claerhout “Ik ben het brood des levens”.
Bij het binnenkomen ziet u werk van keramiste Liesbeth Vandeweghe. Het toont de symbolen van de 7 sacramenten.
De oorspronkelijke brandglasramen werden vernield door een bominslag van Duitse bommen tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1940.
Na de oorlog werden de kerkvensters vervangen. De wapenschilden in de vensters verwerkt tonen de wapenschilden van de heren van de heerlijkheden en van de bewoners van het kasteel ‘Ten Torre’.
Luc Gobert
Muziek van troost en verbondenheid
Zondag laatst op Moederdag 9 mei speelden twee groepjes muzikanten van de Harmonie Ruiselede met minibezetting aan het Portaal en in het park het stuk Circles of consolation van componist Klaas Coulembier. Op vele plekken speelden 180 verenigingen en harmonieën dit stuk op hetzelfde moment als boodschap van troost en hoop en muzikale verbondenheid tussen alle muzikanten in Vlaanderen in deze coronatijd. Al zo lang moeten ze op de pauzeknop drukken. Je wist het niet? Nee, het was de bedoeling enkel toevallige passanten te laten luisteren en de muzikanten speelden op veilige afstand van mekaar. Een mooi gebaar weliswaar.
GM.
Vernieuwde bezinningsruimte
Het viel mij op dat er de laatste tijd nu en dan een meegebrachte noveenkaars gebrand werd aan het beeld van O.L.V. van 7 Weeën in onze kerk. Ik heb toen wat navraag gedaan bij enkele mensen en die vonden het wel een goed idee om ook noveenkaarsen aan te bieden.
Na wat overleg en afspraken met priester Bart en de firma Cand’la-di-da ziet de bezinningshoek er enigszins anders uit.
Onder andere de prachtige noveenkaars met foto van ons eigen beeld en een mooi gebed zijn het resultaat van deze samenwerking. Een mooie verkooptafel en twee onderhoudsvriendelijke “offertafels” geven dit plekje, dat voor veel mensen een troost en dankhoekje is, een aangename uitstraling.
De bijdrage voor de unieke noveenkaars bedraagt slechts € 4, de devotiekaarsjes blijven € 0,5. Wil de betaling van de kaarsen niet vergeten en in de grote offerblok onder het O.L.V. beeld deponeren. Als je straks eens binnenwipt, misschien op Pinksteren, loop zeker eens langs.
Paul
Gebed van week + Hartverwarmend & Ruiseleedse pennentrekken
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
