Pinksteren is het feest waarop de leerlingen van Jezus,
op het moment dat ze Jezus verloren waren
hun verlamming en hun angst hebben overwonnen.
En verloren waren ze!
… in de war, wanhopig misschien…
‘Wat zal de toekomst brengen?’
Vandaag staan we, in mindere mate, voor dezelfde vragen:
de priester als beeld van Jezus in onze vieringen
als ankerfiguur en vaste wekelijkse waarde is weggevallen.
Misschien maakt je dat soms onrustig of angstig,
en wil je je het liefst opsluiten, zoals de leerlingen toen.
Toch vierden we op Pinksteren 2017 , dat ook wij,
zoals de leerlingen 2000 jaar geleden,
niet zullen opgeven, maar ons geloof
verder willen beleven, vieren en uitdragen.
Jammer genoeg dus ook op deze hoogdag geen eucharistie,
maar (en misschien passend eigenlijk) een viering rond Woord en Brood
waarin we ondanks alle evoluties en veranderingen
hoopvol verder gaan in Jezus’ Geest.
Omdat we geloven, écht geloven dat die Geest levendiger is dan ooit
als wij Haar kansen geven in onze Kerk vandaag!
Het werd een viering waarin we in die geest samen vierden,
de Heilige Geest waaide door onze boom en deed de blaadjes ritselen,
een teken van Gods werkzaamheid in ons leven en onze gemeenschap.
Je hoorde de spirit in de liederen van de Ten Bos Gospelsingers,
je zag Haar in het prachtige decor
en voelde Haar vooral in het samenzijn, het samen bidden, stil worden
... kortom: vieren.
Klik op de foto's hierboven
voor meer sfeerbeelden van deze vreugdevolle en deugddoende viering...
