‘DE KLAARHAAG: LEVEND MELDERT, DOOD MOORSEL, EEN TWISTGEBIED MET TWIJFELGRENS’: DEEL 2
Arnold Van de Perre neemt ons mee in de tijd dat er nog “zekerheden” waren.
Wie was nu die pastoor?
Pastoor Franciscus Robijns was pastoor vanaf 1637 en overleed in 1665, middenin die pestperiode, naar alle waarschijnlijkheid aan de pest. Pastoor Johannes De Vos volgde hem op in 1665 en overleed reeds twee jaar later in 1667 op 31-jarige leeftijd aan de pest. Dan duurde het een zevental maanden vooraleer hij opgevolgd werd door Johannes Ardennois die uit Asse-Terheide kwam. Pastoor Egidius Lemmens van Moorsel daarentegen werd daar pastoor in 1647 en stierf in 1694 op 81-jarige leeftijd; hij was de pestperiode goed doorgekomen. Het zou wel eens kunnen dan hij zijn Meldertse collega’s ter hulp is gekomen, want ‘hij onderscheidde zich door vroomheid en liefde tot de naaste, vooral jegens de armen.’ Heeft er zich gaandeweg daarrond een verhaal ontsponnen?
De cruciale vraag: waren de Klaarhagenaars parochianen van Meldert?
Kort en krachtig: NEEN!
Van oudsher behoorde het grootste deel van de Klaarhaag tot de parochie Moorsel en dat is altijd zo gebleven. De oorspronkelijke driedelige geestelijke indeling van Moorsel in de 8ste – 9de bestond uit: de abdij van Lobbes, het O.L.Vrouweklooster van Moorsel en de Sint-Pietersabdij van Gent. Deze werden met de tijd ingepalmd door de wereldlijke heren. Zo ontstonden: Moorsel-Kapittel, Moorsel-Land van Aalst en Moorsel-Waver-Klaarhaag.
Moorsel-Waver, bezit van Sint-Pieters te Gent, werd aan de nabijgelegen en pas gestichte abdij van Affligem overgemaakt. Moorsel-Klaarhaag, bezit van de hertogen van Brabant, werd eveneens aan Affligem overgedragen.
Affligem erfde de Wavertiende van de St-Pietersabdij te Gent en de Klaarhaag van de hertogen van Brabant. Sinds de 7de eeuw was de parochiekerk van Moorsel de Sint-Salvatorkerk en in de 12deeeuw werd het de Sint-Martinuskerk.
Deze toestand heeft te maken met een oude grens van het Hertogdom Brabant met het Graafschap Vlaanderen. Beda Regaus spreekt over de Waverhage = de Wavergrens, een bijna rechte lijn vanaan de Kluiskapel tot in Baardegem. Ook Jan Verbesselt spreekt over die rechte lijn en op de kaart van Sanderus is deze goed te zien. Deze lijn gaat door de Truyenbosweg en de Achterstraat. Het schild van het Hertogdom Brabant zie je links en het schild van het Graafschap Vlaanderen rechts. Het schild van het Graafschap Vlaanderen werd ingevoerd in de 12de eeuw door Filips van den Elzas, zoon van Diederik; hij was de broer van Lauretta, in Aalst goed gekend als de echtgenote van Iwein van Aalst; zij lopen beiden als reuzen in het begin van de carnavalstoet.
De parochiale grens bleef; daar durfde men niet aan raken, maar de politieke grenzen verschoven. Op oude kaarten zien we de verschuivingen in de Affligemdreef het best; zo ligt de grens soms aan de huidige Waverstraat, soms aan de Oudenhouwweg = de weg door de parking van ’De Oude Snas’ en soms nog verder naar Affligem toe aan de Geerbeek en de Meersbeek.
Op de kaart van Ferraris +/- 1775 lees je op die plaats ‘terrain contesté’.
