Als er 2 dingen zijn waar een kerkstoel vandaag schrik voor heeft, dan zal het wel ‘de memel’ zijn en de angst om niet meer gebruikt te worden.
Van dat laatste hebben de stoelen op Ten Bos voorlopig niet te klagen. Sommige zondagen zijn er zelfs nog stoelen tekort en plaatsen op de parking te weinig. In de beginperiode werden ze wel nog twee keer per weekend ‘bezeten’ want toen was nog een zaterdagavondviering. Maar voor zover zich iemand kan herinneren werden ze nooit gedraaid tijdens de vieringen. Het bisdom Gent hield nochtans als één van de laatsten vast aan de traditie van vóór het concilie om de stoelen tijdens de viering te draaien
oneerbiedig wel eens de stoeltjesdans genoemd
Misschien gebeurde het wel tijdens de inwijdingsviering op 1 mei 1969 want met monseigneur Van Peteghem viel niet te spotten. De oorspronkelijke rieten stoelen zijn enkele jaren geleden vervangen door betere modellen die in de zomerkapel van ‘t centrumkerk stonden (die kregen in 1977 al 650 nieuwe stoelen). Jeannine en Willy hielpen verhuizen en alle parochianen kregen de kans om één van de oorspronkelijke kerkstoelen aan te schaffen.
In april 2004 moest de Anobium Punctatum op Ten Bos bestreden worden. Deze kleine houtworm van amper een zevental millimeter groot, is immers bijzonder vraatzuchtig en de grote schrik van elke kerkstoel. Dus moest de strijd tegen deze nooit verzadigde houtvreter aangebonden worden. Met de grote middelen nog wel. De kerkdeuren werden een hele week lang hermetisch gesloten. Niet omdat de houtworm het hazenpad zou kiezen, maar omdat de larve met een ook voor de mens giftig gas werd bestreden. En dat leverde de mooie foto’s op die je hier ziet. Alles wat hout was werd bijeen gestapeld in de het midden van de kerk.
Dat was trouwens niet de enige keer dat Ten Bos werd geplaagd door insecten in de afgelopen 50 jaar.
De week na Palmzondag hebben we ooit een ware plaag aan de kevertjes gehad die naar Onze Lieve Heer zijn vernoemd. Wellicht zaten de larven in de palmtakken die waren blijven liggen en had de warmte binnen hen goed gedaan. Honderden lieveheersbeestjes lijken echter niet meer zo lief als knarsen onder je schoenen en je moet opletten waar je gaat zitten… Voortaan laten we geen palmtakken meer liggen en wordt alles zorgvuldig aan de aanwezigen uitgedeeld.
Tot slot ook nog even vermelden dat Ten Bos in 1971 een biechtstoel aanschafte voor de som van 1.200 Bef. afkomstig van het Gesticht Mesen te Lede. Of hij veel gebruikt is, weten we niet. En wat er gezegd is valt onder het biechtgeheim. Maar de tijden zijn serieus veranderd. We bekijken nu het hoopvolle en spreken over een verzoeningsmoment. En de biechtstoel is op 't oksaal beland. (PBb)
