Van 29 februari tot 5 maart was het ‘de week van de vrijwilliger’, daarom vind ik het belangrijk om mijn woordeke aan die vele vrijwilligers te wijden. Want we zijn er ons niet altijd van bewust hoe belangrijk deze groep is. Ga ik naar het ziekenhuis, het woonzorgcentrum, het dierenasiel, OKRA, Ferm, de parochie … zo kan ik nog heel lang doorgaan … op al deze plaatsen zijn vrijwilligers aan de slag. Ze zijn niet meer weg te denken in onze maatschappij en maar goed ook.
Kijk nu naar het AZ Alma, daar kom je in het onthaal al vrijwilligers tegen. Ze helpen jou als je niet goed weet hoe je moet aanmelden, fijn toch, iemand die jou zomaar helpt. Ik vind het in ieder geval fantastisch! In het rusthuis heb je de zorg van de werknemers, dus waarom hebben we dan nog vrijwilligers nodig?
Vrijwilligers zorgen net voor ‘dat tikkeltje’ meer. Ze helpen organiseren, gaan met geduld op weg met mensen, maken tijd.
De werknemers gaan natuurlijk ook op weg met de bewoners en ze schenken hen goede zorgen maar ondertussen gaat het belletje en heeft de volgende bewoner hen nodig. De vrijwilliger komt en maakt dingen mogelijk die anders niet gerealiseerd zouden kunnen worden zoals bijvoorbeeld een zinvolle groepswandeling. Dit is één klein voorbeeldje!
Zoals ik hierboven al vermeld, schenkt de vrijwilliger een stukje van zijn tijd en leven aan mensen, zomaar. Ook in de parochie zijn de vele vrijwilligers essentieel want wie zou de kerk verwarmen, de lichten aansteken, jou hartelijk onthalen vóór de eucharistieviering, zorgen voor de kerkversiering, mooie zang tijdens diezelfde viering, lector van dienst zijn of misdienaar, communiedeler, enz… En dan heb ik het alleen nog maar over de eucharistieviering. Er zijn zovele domeinen in ons kerk-zijn waar vrijwilligers onmisbaar zijn: in de zorg voor elkaar, in de catechese, diaconie, beheer van onze patrimonia… Er gratuit zijn voor anderen, is dat niet onze zending als christen? Onszelf delen, dat is het voorbeeld dat Jezus ons geeft.
Laat dat nu juist ook het thema zijn van Broederlijk delen: DELEN! We denken spontaan aan materiële zaken zoals eten, kleding, geld maar dat is soms nog het gemakkelijkste om te delen. Jezelf delen, tijd besteden aan anderen, dat is al veel moeilijker! Bij het thema van Broederlijk Delen dacht ik spontaan aan vrijwilligers omdat ze zoveel delen…
Lieve vrijwilliger,
Wat zouden we zijn zonder jullie? Ik besef dat we niet zonder jullie kunnen en vaak vinden we het vanzelfsprekend wat jullie allemaal doen. Maar het is niet vanzelfsprekend, jullie geven zoveel en zorgen daardoor dat Gods liefde tastbaar wordt. Ondertussen gaan sommigen onder ons op zoek naar nieuwe manieren om mensen de kans te geven om God te leren kennen en door Zijn liefde geraakt te worden. Ik merk dat we daarbij eigenlijk een voorbeeld mogen nemen aan vele vrijwilligers!
We kunnen veel van jullie leren, want jullie komen de mensen werkelijk nabij.
Daarom wil ik alle vrijwilligers, in het bijzonder deze van onze parochie, uit de grond van mijn hart bedanken. Jullie zijn gist in het deeg van onze parochie!
Kim Maegerman
