Op zondag 24 juni 2018 ging priester Frans Veraart , een laatste keer voor in de eucharistieviering van 11 uur. Na de viering nodigde het Parochieteam u uit op een dank-receptie in feestzaal Malperthuis.
Eucharistieviering
Verwelkoming door PT-Lid
Vandaag viert de liturgie het feest van Johannes de Doper. Niet dat hij erom gevraagd heeft, neen, hij wou niet in de belangstelling staan.
Hij vond zichzelf immers totaal onbelangrijk en verwees altijd, weg van zichzelf, naar Diegene die ná hem zou komen: de Messias.
Die levenshouding erkennen we ook in het priester zijn van Frans Veraart: Dienstbaar, aandacht voor iedereen, een herder die zoals we straks ook zullen zingen: “mens voor de mensen is “. Vandaag zal Frans ons een laatste keer voorgaan in ons eucharistisch samenkomen op zondag. En wij gaan dat vieren, niet omdat Frans daar om gevraagd heeft, maar omdat wij dankbaar zijn dat hij ons telkens weer een stukje dichter gebracht heeft bij Diegene waar het eigenlijk om gaat: Christus onze Heer. Afscheid van Frans nemen is terug kijken op 10 jaar samen vieren en bidden. Het is stilstaan bij die vele goede ervaringen en blij zijn omdat wij ze samen mochten beleven.Het is dankbaar zijn omdat Frans als priester bekommerd geweest is om onze geloofsgemeenschap. Mag ik jullie uitnodigen om ervan te getuigen dat onze geloofsgemeenschap leeft en laten we Frans en onszelf een deugddoende viering bezorgen, door mee te bidden en te zingen, als een echt “Volk van God” . Beginnen we met dat lied: ZJ 578 “Volk van God”.
Verzoeningsmoment
-Als we onze ogen en oren goed openhouden zien we dat tegenwoordig de betrokkenheid van mensen minder en minder wordt. Kiezen voor de Kerk is geen gewoonte meer, het is meer een bewuste keuze geworden. En toch zijn we bang dat de Kerk ten onder gaat. Ons vertrouwen is dan te klein.
-Als we onze ogen en oren goed openhouden zien we heel wat mensen die zich inzetten voor meer gerechtigheid, voor dienstbaarheid aan de zwakkeren en voor vrede. En toch zijn we bang dat de evangelische Boodschap geen weerklank meer vindt. Wij zijn nog te dikwijls pessimistisch.
-Als we onze ogen en oren goed openhouden, ook in onze eigen gemeenschap, zien we jongeren die zich gelovig opstellen in een engagement in het zangkoor, als misdienaar, als catechist … . En toch zijn we angstig voor de onverschilligheid van de jeugd.Voor ons gebrek aan geloof in de toekomst vragen wij u Heer, ontferm u over ons.
Zang: Kyriale De Soete
Eerste Lezing door lector
Dit schreef Paulus aan de Romeinen
Goede vrienden, als je iets doet voor mensen die het moeilijk hebben, doe het dan niet met een zwaar hart.
Heb elkaar lief zonder te doen alsof. Haat het kwaad en houd het goede vast. Hou veel van mekaar als zussen en broers. Probeer elkaar te overtreffen in achting voor mekaar, doe je best en wees niet lui.
Laat je enthousiasme niet verflauwen in je dienst aan de Heer. Wees gelukkig met wat je te wachten staat en draag moeilijke omstandigheden met veel geduld. Blijf bidden.
Help de nood van medegelovigen dragen en doe je best om andersdenkenden goed te bejegenen. Spreek zelfs goed van de mensen die je opjagen, spreek goed van ze in plaats van kwaad.
Wees blij met wie blij zijn en verdrietig met wie verdriet hebben. Wees het zoveel mogelijk eens met elkaar. Wees niet hooghartig maar probeer je aan te passen bij eenvoudige mensen.
Wees niet eigenwijs en klamp je niet al te vast aan je eigen mening. Doe asjeblief niet uit de hoogte maar blijf gewoon.
Tussenzang: Het woord, het goede woord van God ( ZJ 757 )
Evangelie : Lc. 1,57-66.80
Acclamtie: Laudate Dominum
Homilie door Priester Frans Veraart
Geloofsbelijdenis
Voorbeden
Voorganger FV
Dankbaar om gisteren en hoopvol voor morgen, vertrouwen we al wat ons vandaag ter harte gaat aan Gods liefdevolle zorg toe.
Zang: Ubi Caritas
Lector:
-Voor onze voorganger priester Frans: dat hij zijn gezondheid en zijn jeugdige geest nog lang mag bewaren. Dat hij nog vele jaren priester, herder mag zijn en mag genieten van de vriendschap van vele mensen.
-Voor allen die zich geroepen weten om herder van anderen te zijn; voor vrouwen en mannen die zich inzetten in deze gemeenschap. Dat ook zij goede herders zijn, die behoedzaam omgaan met allen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd.
-Voor de plaatselijke gemeenschappen in de wereldwijde Kerk:voor alle gelovigen, jong en oud. Dat zij hun stem laten horen, en vrijmoedig getuigen van het geloof, de hoop en de liefde die in hen leeft, dat zij zich door Jezus Christus uitgenodigd weten om mee verantwoordelijkheid te nemen elk naar zijn talenten en mogelijkheden.
Bidden we vandaag ook voor onze geloofsgemeenschap ….
Laat ons voor al deze beden zingend bidden ..
Zang: Ubi Caritas
Slotgebed door voorganger FV
God, wij danken u voor dit samenzijn en bidden U dat ieder woord dat hier gesproken werd, elke vonk geloof, elk geestdriftig lied en ieder teken van verbondenheid mag meegedragen worden als kiemkrachtig zaad. Dat wij niet ophouden uw naam te noemen en elkaar op te zoeken, te bezielen en te dragen. Ga met ons mee doorheen het leven van elke dag, dat vragen wij u door Christus, onze Heer. Amen
Zending en zegen: Voorganger FV
De Heer zal bij u zijn …
Niet wij hebben God, maar God heeft ons uitgekozen. Hij heeft ons nodig, ons allemaal. Hij rekent op ieder van ons om zijn liefde zichtbaar te maken tussen de mensen.
Daartoe mag ik u zegenen:
Moge de Eeuwige voor u gaan om u de weg te tonen.
Moge Hij achter u zijn om u in de rug te steunen.
Moge Hij naast u zijn als een vriend.
Moge Hij om u heen zijn als een beschermende mantel.
En moge Hij in u zijn als zijn liefde,
de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Slotlied: Dankt, dankt nu allen God
Bij uittrede: orgel
Afscheidswoord vanuit onze gemeenschap
Frans, priester Frans, Namens onze geloofsgemeenschap mag ik nu een afscheidswoordje tot je richten. En dat doe ik met gemengde gevoelens: met heel veel dankbaarheid, maar ook met een beetje een schuldgevoel. En dat is niet anders dan dik tien jaar geleden, toen je hier in onze parochie aan de slag ging. Als kloeke zeventiger weliswaar, maar toch iemand die eigenlijk van zijn pensioen zou mogen genieten. En wij die dan de euvele moed hadden om jou te vragen om in onze parochie voor te gaan in de weekendvieringen, niet 1 keer per maand, geen 2, maar 4 keer, telkens zaterdagavond en zondagmorgen, reizen vanuit Antwerpen of Wechelderzande inclusief. Vandaar dat beetje schuldgevoel, maar vandaar ook vooral onze grote dankbaarheid.
We hebben samen je 50 jarig priesterjubileum gevierd en je vertelde toen dat je er eigenlijk maar ingerold was, dat het misschien niet direct een bewuste keuze was. Wij hier met z’n allen kunnen getuigen dat er dan heel duidelijk iemand anders bewust jou gekozen heeft om herder voor Zijn mensen te zijn. Voorgaan in een viering was geen verplichte oefening voor jou.
Het begon steevast met dik een kwartier voor tijd klaar te staan aan de deur van de kerk, om ons te ontvangen, om ons welkom te heten in onze kerk. De weinige keren dat je na de evangelie “een woordje” deed (want je liet onze gebedsvoorgangers graag de ruimte om de bezinning te doen), die weinige keren was het opvallend hoe spontaan dat ging, zonder uitgeschreven tekst, laat staan een spiekbriefje, kwam je tot de kern van de zaak, was elk woord raak en vooral: kwam elk woord uit je hart. Zoals ook de woorden van het eucharistisch dankgebed uit je hart kwamen. Als de Fransen zeggen dat je iets uit je hoofd kent, dan zeggen ze “connaitre par coeur” Wel jij kent je dankgebed niet alleen uit je hoofd, maar voor ons kwamen die woorden vooral uit je hart: want ook al liet je geheugen je soms een keer in de steek, vóór ons stond altijd iemand met een groot hart.
“Je moet zeggen wanneer het tijd is om ermee te stoppen.” zei je steeds, tegen Hugo en Marleen.Een beslissing die je duidelijk niet zelf wilde nemen, want je wou dienstbaar blijven: “Mens voor de mensen zijn, herder als God” zoals we daarstraks zongen. We hebben die beslissing dan uiteindelijk genomen. Met heel veel dankbaarheid, maar ook een beetje met een schuldgevoel, want we hebben toch ook een beetje het gevoel – en de hoop - dat je ons zult missen. En we sussen ons dan maar met de gedachte dat wij steeds geprobeerd hebben om daar iets tegenover te stellen: een bezielde gemeenschap, die meebidt en meezingt, verzorgde liturgie, samenzang en koorzang zoals je die elders weinig vindt, bezinningen met een brede waaier aan invalshoeken, assistentie van misdienaars die het vuur van de Geest brandend houden… en jij die ons dan voorging en aanmoedigde.
Priester Frans, Zegen ons, zegen deze geloofsgemeenschap, blijf aan ons denken en bid voor ons.
Hierbij ook nog foto's van deze heuglijke dag, met dank aan Jos Vangeel.
