Een korte mijmering bij onze gedenkingsviering van 1 november om 14h00 in onze Lichtaartse parochiekerk.
Aan het kale lijsterbesboompje in volle herfsttijd werden de genaamde kruisjes van onze lieve doden gehangen aan de reeds jonge lenteknoppen. Belofte van nieuw leven na de donkere wintertijd. In het prachtig lied ‘Er is een land van louter licht’ zingen we in de 2de strofe: ‘Daar is het altijd lentetijd, in bloei staat elke plant. Alleen de smalle doodszee scheidt ons van dat beloofde land’.
Een mens leeft de vier zeizoenen van het leven en na zijn laatste seizoen zal het aardse leven ontluiken en openbarsten in volle ‘leven’ – een lenteleven in overvloed. Waar vrede – liefde – rust en gelukzaligheid voor altijd honderdvoudig zijn, zoals Jezus heeft beloofd.
Ik citeer nog even Erik Galle ‘ Liefde sterft nooit zegt Gij. In mij ontmoet gij later de mens die ge nu mist’.
