Ze hadden er zo lang naar uitgekeken, al onze jongens en meisjes uit het 2de leerjaar die hun eerste communie wilden doen. Met 50 waren zij!
De naamopgave voor hun eerste communie was zo dichtbij! 15 Maart zou het gebeuren, alles was klaar: hun mooie teksten, liedjes, de knutselwerken met hun naam en foto, de verrassende verhalen … Het zou een mooie viering worden waarin zij mee de hoofdrol mochten spelen.
Tot corona, enkele dagen tevoren, onverbiddelijk al hun kinderlijke verlangens en dromen als zeepbellen uit elkaar deed spatten! Weg naamopgaveviering van 15 maart!
Weg 1ste communie van 1 mei!
Onwezenlijk! Nooit vermoed, nooit gedacht!
De kinderen werden plotseling geconfronteerd met angst en onzekerheid van alle grote mensen om zich heen, ouders, leerkrachten …
Hun kinderlijke spontaniteit werd plots omgezet in dwingende regels en noodzakelijke afspraken. Hun blijheid werd ernst. Levensbelangrijke dingen drongen zich op in hun veilig en geborgen bestaan, waarin ze moedig mee naar oplossingen moesten zoeken. Overleven werd de voornaamste boodschap.
Het einde van het schooljaar kwam in zicht. Angst maakte terug voorzichtig plaats voor nieuwe hoop.
Op donderdag 25 juni waren de kinderen paraat om hun hartje naar onze kerk te brengen. Een hart voor Jezus, een hart voor mensen, een hart voor onze wereld. Dat was het thema van hun viering.
Per klasbubbel kwamen ze op bezoek en toverden enthousiast een boom vol prachtige harten, nabij de doopvont. Daarmee willen ze te kennen geven, aan alle mensen van onze parochie, dat ze graag hun eerste communie willen doen op zondag 13 september 2020.
Zo lang blijft deze hartenboom in onze parochiekerk een stille getuige van hun verlangen naar hun eerste communie.
Laat ons samen bidden dat de oprechte wens van deze kinderen werkelijkheid mag worden!
Namens de werkgroep 1ste communie.
J.H. (L)
