De moedige getuigenissen in Godvergeten van slachtoffers van seksueel misbruik in de Kerk hebben op ons allen diepe indruk gemaakt.
De gruwel en het onpeilbare leed slaan ons met verstomming. Zoveel verdriet, verwoeste levens en trauma’s waarmee wie is misbruikt en hun familie en vrienden moeten proberen te leven.
Wanneer slachtoffers alsnog de moed vinden om over hun diepe pijn en leed te spreken, dienen we eerst én vooral te luisteren en respectvol te zwijgen. Zij en hun naasten verdienen al onze aandacht. Wij begrijpen hun woede tegenover de daders en tegenover ons, de Kerk en haar verantwoordelijken. Ja, we hebben gefaald. En voor deze harde realiteit bieden we vandaag opnieuw onze excuses aan. Het is en blijft een gitzwart hoofdstuk in de geschiedenis van de Kerk. Dat mogen we nooit vergeten. Uit Godvergeten bleek dat we niet voldoende hebben geluisterd naar de slachtoffers. Hun vraag naar erkenning blijft. Wat hebben we tot nu toe kunnen doen? Er is de parlementaire commissie geweest die ons veel heeft geholpen. Er was de arbitragecommissie en haar opvolger Dignity en de meldpunten waar slachtoffers blijvend terecht kunnen. Individuele slachtoffers kregen erkenning van hun leed en verontschuldigingen. Maar nu stelt zich de vraag: wat dient er nog te gebeuren? De komende maanden willen we daar duidelijkheid over scheppen. De bisschoppenconferentie zet zich nu prioritair in voor nieuwe gesprekken met slachtoffers van misbruik en wie hen nabij zijn. Daaruit kunnen nieuwe stappen groeien: samen met de slachtoffers, hun naasten en de expertise die er in de samenleving is om hen bij te staan. Ook binnen onze plaatselijke kerkgemeenschappen leven er vele vragen. We moedigen aan hierover met elkaar te spreken. De pagina op Kerknet, die systematisch actuele vragen samenbrengt en probeert te beantwoorden, kan daartoe wellicht een goede hulp zijn. Kerkelijke medewerkers en gelovigen worden ook bevraagd in hun engagement voor de kerk. Alleen de waarheid kan bevrijdend werken. We dienen elkaar daarin te steunen en in vertrouwen samen te werken aan een kerk waarin misbruik geen plaats heeft. Ook de kerkelijke structuren worden in vraag gesteld. We sluiten ons aan bij de uitdrukkelijke wens van paus Franciscus om een einde te maken aan de klerikale cultuur waarvan het misbruik een gruwelijke uitwas is. Aan ons allen om daar op elk gebied werk van te maken.
