In het grote vissersnet van onze doopselwerking hingen 29 Sint-Jacobsschelpen. In elke schelp: een fleurig kartonnen kaartje met een bonte strik eraan. Op ieder kaartje: de naam van een kind dat het doopsacrament mocht ontvangen. En wat waren wij als doopcatechisten weer zo dankbaar en zo trots dat zij daar samen stonden, vooraan in onze kerk: al die jonge gezinnen met hun kind op de arm of aan de hand, klaar om de kinderzegen te ontvangen. Door hun aanwezigheid bij dit jaarlijkse Mariafeest vertellen die ouders ons dat ze bereid zijn om de naam van hun oogappel te verbinden aan de naam van Onze Lieve Vrouw en aan Jezus van Nazareth. Al die mama’s en papa’s zijn immers de dragers van onze traditie om Christus levend te houden in hun gezin. In die leven-gevende keuze wilden wij hen allen graag bemoedigen met een welverdiende pluim! Jozef en Maria brachten baby Jezus immers naar de tempel om hulde te brengen aan God met twee jonge duifjes. Symbolisch schilderden onze doopcatechisten dus met een zacht duivenveertje een kruisje op het voorhoofd van al onze dopelingen.
Wat een magisch gebeuren, zo bleek uit de verwonderde snoetjes van al die gezegende kinderen. En dan gaf Betty met Zingen op zondag ons bovendien ook nog eens vleugels met hun hemelse stemmen! Nadien mochten we allen gaan smullen van een stapel pannenkoeken die door een enthousiaste ploeg van vrijwilligers in de Lambeer genereus werd geserveerd met suiker en confituur maar vooral met liefde en plezier.
Een oprechte ‘Dankjewel!’ aan al die hartelijke helpende handen en tevens aan allen die de fijne gebedsviering en dat zoete festijn tot een verbindende, zinvolle, warme en vederlichte zondag hebben gemaakt. Wat fijn om zo parochie te kunnen zijn.
Voor het correct weergeven van deze inhoud dien je (sociale) content cookies te aanvaarden.
