Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Verbinding maken
Al zo vaak was ik in gesprek met Filiep Vandenberghe, keramist, pastor in de Triangel. Een donderdag eens afgesproken om hem te ontmoeten op zijn werkstek. In september gaat hij officieel met pensioen. Stilvallen zie ik hem wel niet doen.
Triangel
Ik moet mijn gps instellen om naar Lovendegem te rijden door een groen en zonnig meetjesland. Hansbeke, Merendree,… namen uit de jeugd. De Triangel is een zorginstelling die brede zorg aanbiedt aan mensen met een beperking. Men biedt ondersteuning aan personen met een verstandelijke en een bijkomende beperking (autisme, gedrags- en/of emotionele problemen, motorische, sensorische beperking). Men probeert nu zorg op maat te geven. Sommige mensen verblijven er, anderen komen naar het dagcentrum. Men woont in leefgroepen. Ik parkeer voor de hoofdingang en belandt in een ruime, zonnige inkomhal met een uitnodigende lange tafel. Een rek met zelfgemaakte wenskaarten trekt ook mijn aandacht. Prachtige werkjes. Filiep wordt opgebeld en verschijnt lachend. We gaan aan de tafel zitten en ik haal pen en papier boven. Die inkom is al een van de projectjes waar Filiep een inbreng in mocht hebben. Was vroeger volgestapeld met van alles. Men besloot een nieuwe look te creëren, helder, sober, met wat groen, planten, en in wit en antraciet geschilderd, rustgevende kleuren. Een inkomhal is een eerste impressie toch en dus belangrijk. Een videoscherm toont korte filmpjes van het leven daar: leefgroepen, zorg, centrale keuken, werkplaatsen, activiteiten… Er hangt hier nu een nieuwe energie, zegt Filiep, omdat het verzorgd is.
Taak
Filiep werkt hier inmiddels 19 jaar. Hij zag een vacature voor pastor maar dat was slechts deeltijds, 19 u. Op twee plekken werken, zag hij minder zitten. Hij kon het daar aanvullen met werken in ateliers. Filiep is creatief en handig op velerlei vlakken, met vele materialen kan hij overweg, hout, metaal, klei, steen. Hij kan lassen en bij een wandeling door het domein zal ik zijn zandtafel zien in duurzaam metaal gemaakt op maat van de bewoners. Aangepast aan rolstoelgebruikers.
Corona
Coronamaatregelen waren ook hier van kracht en men vroeg zich af welke impact het zou hebben op de leefwereld van de bewoners. Uiteindelijk viel dat best mee. En zoals ook wij allen hebben ervaren, corona liet ons stilstaan bij hoe ons leven te druk is, te volgepropt zonder dat we het soms beseffen. Een opbod van activiteiten, benoemt Filiep het.
Door corona vielen bepaalde structuren in de Triangel noodgedwongen weg. Men dacht dat dit moeilijk zou zijn voor sommige mensen. Maar er kwam meer rust voor in de plaats. Men vond tijd om aan de inkom te werken en om de verwaarloosde tuin aan te pakken met vrijwilligers en bewoners. Ook de wekelijkse vieringen op zondag werden in vraag gesteld. Minder kan ook intenser zijn.
Vieringen
Ik ga eens mee naar de ruime kapel waar een prachtig schilderij hangt met vele symbolen en symbolische kleuren. Filiep licht toe. Ook hier hadden bewoners een inbreng.
Filiep kan rekenen op een pastorale ploeg. Samen werken ze themavieringen uit en ze focussen nu vooral op hoogtepunten in een jaar. Waar ze vroeger de opmaak van een viering startten vanuit een evangelietekst, starten ze nu vanuit beleving en dat is voor hun doelgroep heel belangrijk. Terug naar het basale beleven. Het publiek is qua beleven en kunnen heel divers uiteraard. Op die manier blijft een viering nazinderen ook. Ze hebben een uniek feest: het feest van het huis waar ook een viering aan gekoppeld is. Op een groot podium buiten. De voormalige pastoor en de deken komen dan meevieren. Dit jaar is het thema Schotland. Ieder moet zich dan Schots aankleden, ruitjes dus vooral. Er zullen schapen zijn en een doedelzakspeler en ik zag al een op doek geschilderd kasteel. Triangel heeft creatieve medewerkers die samen met bewoners dingen uitwerken. Tekenen, musiceren, allerlei talent voorhanden. Zie het schaap op de foto. Mocht je hier dan binnenwaaien, lacht Filiep, dan zou je denken dat we wat geschift zijn. Maar het is pure vreugde beleven en vooral verbinding scheppen.
Werking
Een 320 mensen wonen permanent in de Triangel en er zijn een 450 medewerkers. Ook een heuse nachtploeg want het is zorg 24 op 24 uur. Waar vroeger een instelling -als ze erkend werd- gesubsidieerd werd, krijgen mensen nu een persoonsgebonden budget waarmee je zorg kan kopen. Er zijn mensen die bijvoorbeeld op een appartement of in een huis begeleid wonen en hier begeleid komen werken. Men probeert toch drie keer per week mensen uit hun leefgroep te halen en iets te laten beleven op hun maat. Men polst naar wat ze kunnen en wat ze graag doen. Sommigen kunnen enkel iets beleven (massage, klankenbad, voelen, tasten, ruiken…) Anderen kunnen een stap verder en iets doen (stapelen, knutselen schilderen…). Fijn is het als men naar een resultaat toe kan werken maar dat kan niet bij iedereen. Het vraagt soms jaren ervaring voor begeleiders om aan lichaamstaal te kunnen zien wat een bewoner als veilig, als positief of als triest of pijnlijk of vreugdevol ervaart. Niet ieder daar kan via taal communiceren.
Vele vrijwilligers vaak uit het dorp komen meehelpen. Bijvoorbeeld fietsbuddy zijn en met de duofiets gaan rijden. Dat doet Jef, de voormalige directeur. Er zijn nu sinds de her aanleg van de tuin, wat al 2,5 jaar bezig is, ook tuinkabouters; vrijwilligers die samen met bewoners de tuin en moestuin onderhouden en de twee vaste tuiniers verder helpen.
Anders kijken
Heel vaak kijken we te geconditioneerd naar mensen met een beperking. In de Triangel kijkt men vooral naar ‘wat zijn de mogelijkheden’. Je kan nooit in de huid of in het hoofd van een ander kruipen. ‘Je kan nooit beseffen hoe het voor hen is… maar we proberen om aan te bieden, te blijven aanbieden. En vooral authentiek te zijn.’ Mensen voelen aan als je je hart er niet kan inleggen, als de job je tegenvalt, te zwaar is of wordt. Wat ook positief is: het kan nooit mislukken. Bij een bezoek aan Matongéwijk in Brussel, goot het water, zegt Filiep. We kwamen als verzopen eenden aan de bus. Wij, begeleiders, vonden dat een tegenvaller. Zij hadden het grootste plezier met die nattigheid. Dat is een rijkdom die zij hebben. Ze ervaren dingen anders.
Kunstroute
De zon nodigt uit om de kunstroute op het domein te doorwandelen. 27 werken staan tentoon op het domein. Kunst, een zielenkind van Filiep. Allerlei technieken zijn gebruikt, mozaïekjes, hout, zandsteen, flessendopjes… Creatieve mensen zien in alle materiaal mogelijkheden. De tuin is prachtig hertekend en aangeplant. Verwilderde borders, versleten sparren zijn weg. Er zijn mooie hoekjes gecreëerd en we zien de bewoners genieten, te voet, per fiets, met de rolstoel. Filiep geeft uitleg. De locaties om iets neer te zetten zijn overdacht. Het Heilig Hartbeeld stond naar een muur te kijken doordat er bijgebouwd werd en kreeg een nieuwe plek met eronder de gekalligrafeerde tekst van Amanda Goreman. Het Licht blijft altijd schijnen als je maar de moed hebt het te zien, de moed hebt het te zijn. Het geeft het beeld een nieuwe uitstraling en kracht. We komen voorbij het kerkhof waar de stichter van de orde van de zusters van liefde, kanunnik Triest, begraven ligt. De zusters die zorgden voor de kwetsbaren. Ook daar is kunst, prachtige brandramen die een wandelgang met uitzicht op het landschap kleur geven en taferelen uit de schepping weergeven. Filiep wijst her en der wat vernieuwd en verbeterd is. ‘Er komt ook nog een rolstoelcarrousel hier.’
En daar staat Geert te beeldhouwen, een bewoner van wie ik op de route al werk tegenkwam. In de zon is hij een zandsteensculptuur aan het bijschuren. Hij wil weten wie ik ben. Je ziet hoe hij gepassioneerd werkt aan zijn nieuwe creatie.
Samen
Het is al bijna middag als we weer aan de hoofdingang arriveren. Filiep heeft nog vergadering voor de boeg. Ik heb veel gepend, geluisterd en vertrek met een warm hart. Hier is het goed vertoeven, hier is menselijke warmte en hier wordt verbinding geschapen. Filiep is als pastor en medewerker een van de stuwende krachten hier, op zijn stille maar vastberaden manier, zoals wij hem kennen. De verbinding is er, tussen mensen, tussen mensen en een hogere dimensie, tussen mensen en kunst. We wensen hem en alle medewerkers van De Triangel alle goeds, van harte.
Gerda M
Ik vroeg kracht en kreeg moeilijkheden
Ze maakten me sterk
Ik vroeg wijsheid en kreeg
problemen voorgeschoteld.
Ik leerde ze oplossen.
Ik vroeg moed en werd
geconfronteerd met gevaren.
Ik leerde ze overwinnen.
Ik vroeg liefde en werd
in contact gebracht met mensen in nood.
Ik leerde ze te helpen.
Ik vroeg gunsten
en kreeg kansen.
Ik kreeg niets van wat ik eerst wou
maar alles wat ik nodig had
kwam op mijn pad.
Bron onbekend
Moederdag
God, omdat u niet overal tegelijk kunt zijn,
heeft u ons moeders gegeven.
Dank u voor haar sterke liefde.
haar koesterende handen,
haar luisterende hart
haar wijze raad.
Wij bidden u voor alle moeders.
Voor moeders in rijkdom en armoede,
met een carrière of op de vlucht,
jonge moeders en oude moeders,
moeders met kinderen en zonder,
en moeders die een kind verloren;
voor moeders die blaken van vertrouwen,
of gekweld door twijfel en vragen.
Voor al die moeders bidden wij.
Laat hen merken dat u met hen bent.
Bevestig hen in het goede dat ze doen.
Geef hen vreugde en vrede.
Zo bidden we voor vandaag, morgen,
en alle dagen, tot in eeuwigheid.
Amen.
Jos Moons Leuven
Voor alle moeders (en vaders), voor zij die geen eigen kinderen hebben maar moeder zijn voor anderen, een bloem en een tekening vanuit de tekenacademie in Ruiselede (afdeling van Kuma Maldegem).
Deze werkjes en andere hangen uit in de Kiem in de zaal Fit en Fun en zijn prachtig. Er wordt met vele materialen getekend, geknutseld, geëxperimenteerd en geprobeerd en dat leidt tot verrassend mooie resultaten. Je kan weer inschrijven, zie website gemeente Ruiselede.
Voordracht door Mgr. Gaby Quicke
Op woensdagavond 26 april mocht de pastorale eenheid Sint-Augustinus een vroegere seminarieprofessor van mij en een vriend van diaken Danny, maar vooral eminent Augustinuskenner Mgr. Gabriël Quicke ontvangen in de Sint-Amanduskerk van Wingene. Hij heeft pas een nieuw boek uitgegeven, redenen genoeg dus om hem uit te nodigen, dachten we. De uitgeweken West-Vlaming woont wel in Rome, maar komt regelmatig naar zijn roots terug. De zon leek mij even in de spotlights te willen zetten, maar dat was enkel nodig voor de verwelkoming, want de voordracht werd gegeven door Mgr. Quicke. Over Augustinus valt veel te zeggen, dus moest de spreker zich beperken. Maar hij had het onder meer over de Kerk, niet als een stenen gebouw, maar als een gemeenschap in beweging, steeds op weg. Als gewezen gouwproost van de K.S.A. kon hij het niet laten te spreken over het blauw van de zee en het oranje van de zon. We zijn als Kerk als een varend schip met God aan de horizon. Hij verwees tevens naar zijn nieuw boek over feest vieren met Augustinus. Ineens maakte Mgr. Quicke een grote buiging en veerde weer op. “Buigen is Kerstmis” zei Hij. “God die mens wordt. Daardoor kunnen wij opstijgen naar God.” Wie er méér over wil weten, kan maar beter zijn boek lezen. Daar kwam de uitgever ons van overtuigen. Een ontmoetingsmoment bij een hapje en een drankje en een unieke gelegenheid om een gesigneerd boek te bekomen sloot de avond af. De volgende morgen waren we nog even op bezoek bij de zusters Dienstmaagden van Maria in Wingene voor de mis. De zusters waren even verrast toen de hoogwaardigheidsbekleder ook de eetkamer binnentrad om hen te groeten. Zo heeft zuster Mauritia toch een foto erbij om in te kaderen …
Pr. Bart
75 ste bedevaart te voet: Ruiselede – Oostakker
Op zaterdag 6 mei kwamen 22 bedevaarders samen in café De Plaetse voor de traditionele koffie en een toemaatje geschonken door het gemeentebestuur. Na dit gezellig samenzijn was het tijd voor een korte gebedsdienst met communiegelegenheid in de kerk verzorgd door pastoor Bart en bijgestaan door Paul Desmet.
Daarna was het tijd om op stap te gaan richting Oostakker en dit via Poeke, Poesele, Nevele, Drongen en Gent (+/- 35 KM).
In Nevele en Drongen werd halt gehouden om de innerlijke mens te versterken en even te verpozen en uiteindelijk werd Oostakker bereikt omstreeks 15.30 uur - de groep is samen toegekomen in het Maria-oord, moe maar uiterst gelukkig. Proficiat aan allen die deze inspanning tot een goed einde bracht.
Na de kleine rondgang aan de grot was het tijd om nog eens gezellig na te kaarten en huiswaarts te keren.
Frans Debouck
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Het wel en wee van kuip- en terrasplanten
Net zoals er op planten met namen als lavendel, vlinderstruik, kattenkruid, rozemarijn, hyacinten, stokrozen altijd veel bijen, hommels en vlinders af komen, zo kwamen er op maandag 8 mei veel geïnteresseerden af voor de voordracht over kuip- en terrasplanten door Dhr. Stefaan Beernaert. Al zal de traditionele jaarlijkse bloementombola van Tuinhier er ook wel voor wat tussen zitten want 51 gelukkigen gingen met een tasje gevuld met stevige kleurrijke perkplanten naar huis.
Bijna iedereen heeft wel ergens een pot in terracotta of in plastiek, kunststof, hout of metaal staan of hangen aan zijn voordeur, op zijn balkon of op zijn (dak)terras. Het maakt het binnenkomen of het zitten op je buitenplekje heel wat aantrekkelijker voor jezelf en voor bezoekers. De gevulde potten zijn het detail die het geheel afmaken, de spreekwoordelijke kers op de taart dus.
Maar er is werk aan de winkel als je de planten, bloemen of zelfs bomen die erin staan een gezond leven wil schenken. Iedere plant heeft zijn eigen behoefte aan water, licht, lucht, warmte, voeding en liefde van zijn verzorger. Het is een kwestie van aanvoelen maar ook van goed kijken naar je planten om hun noden te kunnen ‘lezen’. Het vraagt wat kennis en ervaring, maar het geeft veel voldoening als alles in fleur en geur mooi staat te wezen.
We kregen uitleg over de soorten materialen waaruit de potten en bakken gemaakt zijn, over de te gebruiken plantenvoeding, over zon- en schaduw minnende planten, over drainage, over de kwaliteit van potgrond en hoe deze te mengen met turf en grof zand, over de moordende oostenwind, over uitdroging en – de even nefaste tegenstelling - met te natte voeten staan. Hoe groter en zachter het blad van de plant, hoe meer verdamping er plaats heeft en hoe meer water je dus mag geven. Planten met dikke bladeren en ook de grijsbladigen zijn meer de droogte minnaars. De bodem afdekken met hakselhout, schors, cocosnootschilfers, keitjes of wat lage begroeiing is een doeltreffende manier om verdamping tegen te gaan. Een niet te kleine pot waarin de plant haar tenen kan uitstrekken, is natuurlijk een must. Wij staan zelf ook niet graag in te nauwe schoenen, dus bespaar je planten liefst ook deze marteling.
Zelfs als tamelijk doorgewinterde én doorgezomerde (als dat woord al bestaat) liefhebster van de pottentuin, heb ik toch nog wat bijgeleerd. En dát is nu net de bedoeling van de voordrachten van Tuinhier.
Opdracht geslaagd dus!
Linda Herman
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Naar de overkant
Zie hier op deze website
Gaven hun Ja-woord
Zie hier op deze website
