Liturgische vieringen
Zie misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Laura en Michel, vele jaren samen.
Laura
Ze is in 1930, op de eerste lentedag geboren in Ruiselede in een groot gezin. Er waren negen kinderen, enkel zij blijft nog over. Ze werd huishoudster in Ruiselede rond haar achttiende bij Juffrouw Vanhoutte. Het was een groot huis, ook een groot domein om te onderhouden, vlak naast de kerk. Ze was er graag, en goed, Juffrouw Vanhoutte was als een moeder voor haar.
Michel
Hijzelf en zijn broer zijn in Frankrijk geboren waar hun ouders naartoe getrokken waren om te boeren, zoals zovelen destijds. Michel is een jaartje na Laura geboren. Toen de familie terugkeerde naar België zijn ze aan de Ondank gaan wonen, toen nog Kanegem, nu Tielt. Daar zijn nog 4 kinderen geboren.
Hun verhaal
Ze waren zeer jong, ongeveer zeventien toen ze mekaar leerden kennen op het voetbal in Kanegem.
Michel werkte achtereenvolgens in de houtzagerij Dedeurwaerder in Tielt, daarna in een meubelbedrijf te Aalter, om dan bij Claeys in Ruiselede te belanden. Daarnaast was Michel overal waar hij kon hovenier, ook bij Juffrouw Vanhoutte, u raadde het al! Michel wou vooruit. Ze trouwden in 1953 en mochten inwonen bij Juffrouw Vanhoutte. Op hun trouwfeest werd accordeonmuziek gespeeld.
Het was een goed leven, ze konden veel sparen gedurende die viereneenhalf jaar. Twee zonen zijn geboren toen ze nog inwoonden. Een ervan is spijtig genoeg al overleden. Ze waren blij en trots dat ze een schone lap grond konden kopen in de Ommegangstraat. Ze hebben er een mooi huis gebouwd. Daar zijn nog drie kinderen geboren. Intussen zijn er acht kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen. Ze tonen trots de verschillende foto’s. Michel is fier op zijn familie, zijn huis en hof.
Anekdotes
Het echtpaar had een hele mooie geit. Ze gaven haar loopruimte aan een koord, vastgemaakt aan een paal die regelmatig verplaatst werd langs hun graskant, en zonder dat ze op het land van de boer kon. De geit werd dagelijks gemolken en met die melk zijn hun kinderen grootgebracht. Na het lammeren gaf ze viereneenhalve liter melk. Ze vertellen er allebei met een soort vertedering over: hoe mooi ze wel niet was, bruin en een streep op de rug, zonder horens. Cyriel Smessaert kwam trouwens de geit halen om naar een prijskamp te gaan in Aalter. En ja! Ze behaalde de eerste prijs. Laura en Michel zijn dit jaar naar onze Geitenkeuring geweest, met de kinderen. Het was een prachtige zomerdag, ze hebben er volop van genoten.
Een broer van Michel trouwde met een zus van Laura. Dit koppel is uitgeweken naar Amerika. Het echtpaar is ze daar tot tweemaal toe gaan bezoeken. De Amerikaanse familie is ook enkele malen op bezoek gekomen naar de familie in België.
... Voor het volledige verhaal verwijzen wij naar het parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Vl@s Ruiselede - Lezing Notaris
Donderdagnamiddag 24 oktober was het zaaltje van Den Tap goed gevuld met leden van Vl@s en Curando voor een lezing door notaris Herlinde Baert uit Ruiselede. Het thema was successieplanning en zorgvolmacht. Iedereen was heel geïnteresseerd want vroeg hebben we daar allemaal mee te maken! Elk sterfgeval is natuurlijk wel een geval apart maar de notaris heeft een heel duidelijk overzicht gegeven van alle mogelijke algemene situaties, die wij natuurlijk niet allemaal zomaar konden onthouden...
Geen gemakkelijke materie maar de notaris was dan wel bereid om haar Power Point-samenvatting naar ons door te mailen, zodat we alles op ons gemak thuis nog eens kunnen memoriseren.
Nadien was er ook nog tijd om vragen te stellen en wat na te praten bij een drankje en belegde broodjes.
Bea
NEOS Ruiselede - Lezing Koen Wouters
Op maandag 28 oktober kwam Koen Wauters, wetenschapsjournalist bij VRT NWS, met zijn lezing ‘Mijn vader was priester, mijn moeder non’.
Gedurende anderhalf uur wist Koen de 128 aanwezige Neos leden van Ruiselede te boeien met zijn verhaal over zijn ouders. Er is een mooie Vlaamse volksuitdrukking voor priesters en nonnen die uittreden: “Ze gooien hun kap over de haag”. Dat deden de ouders van Koen eind de jaren 60 om met elkaar te trouwen. Daar ging een hele periode van twijfel, maar ook van groeiende liefde aan vooraf.
Wanneer een predikant uit de abdij van Tongerlo in 1967 komt preken in Oostende, ontmoet hij er een zuster die werkt als lerares godsdienst. Ze vraagt hem om voor haar leerlingen in de klas te spreken. De twee blijven elkaar nadien schrijven, onschuldig eerst. Maar hun vriendschap wordt verliefdheid. Zij blijven elkaar nadien schrijven. Koen bundelde alle brieven die zijn ouders naar elkaar schreven in dit boek. Tijdens de lezing verduidelijkte hij de totstandkoming van het boek en vertelde hij het verhaal van zijn ouders aan de hand van anekdotes, foto’s en audiofragmenten. Deze brieven geven een unieke inkijk in hun denken en voelen. Van de eerste ontmoeting tot de dag waarop ze trouwden. Over hun zoektocht naar vriendschap binnen de grenzen van hun roeping. Over hun geloof en hun twijfels. Over hun liefde die niet tegen te houden was. Over de vrijheid die eind jaren 60 niet alleen de levens binnensloop, maar ook de Kerk. Over hun verlangen naar een toekomst met elkaar en de vele hindernissen die ze daarvoor moesten overwinnen.
Koen sluit af met de uittreding en het huwelijk van Herman en An – “anders had ik hier niet gestaan”. Maar hij vertelt ook hoe zijn grootouders daar mee om gingen.
Na de lezing kon iedereen nog volop genieten van een drankje en een uitgebreid breugelbuffet.
Rudy
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Ruiseleedse pennentrekken: Niet klagen of zagen
De vriendenkring bestaat uit babyboomers of de generatie, geboren na WO II, die ook ’68 meemaakte, de maatschappelijk ommekeer, de dolle mina’s. Klassiek themaatje -naast politiek- als we samenzijn, is de taakverdeling in het gezin, de nieuwe man en de nieuwe vrouw… Onze mannen zijn toch nog old skool op dat vlak, zeg maar eerder ouderwets. Pampers verversen, koken, strijken… ’t zal voor hun volgend leven zijn. Al zijn ze al erg geëmancipeerd, vertaal: ze kunnen al boodschappen doen, de microgolf bedienen en de vaatwas aanzetten en een biefstuk of eitje bakken of een kant-en-klare dagschotel gaan kopen... Als wij vrouwen ons klaagzangske toch eens opzetten over hoe onkundig ze zijn in huishoudelijke taken en hoe wij veel op ons nemen, debiteerde ene ‘moat’ altijd: niet klagen of zagen, geduldig verdragen en God bidden om kracht. Het is een quote die we vaker eens te berde brengen met enige humor.
Door een vriendin wordt me een boek uit de bib aangereikt. ‘Ongegeneerd onszelf’ een vrouwenboek door Fatima Llouh, een Belgische met Marokkaanse roots geschreven. Geplukt in Marokko, geplant in België, zegt ze zelf. In één zondagnamiddag uitgelezen omdat het me raakte. Ze is tweede generatie migrant en arriveerde hier op haar zevende. Haar pa werd truckchauffeur, haar ma huisvrouw. Het waren berbers, ze kwamen dus uit een landelijk bergdorp en waren boeren. Ze had er een gelukkige jeugd. Haar ouders waren geëmancipeerd want haar ma had een rijbewijs mogen halen en haar vader wou dat zijn twee dochters konden studeren en een beter leven zouden hebben dan het harde leven daar. Willen we dat niet allemaal voor onze kinderen.
In haar boek ‘Ongeneerd zichzelf’ (bibliotheek) verweeft ze de verhalen van 20 andere vrouwen en hun worstelingen met de eigen en nieuwe cultuur, liefde, relaties, eigen dromen en de rugzakken die we allemaal meedragen door waar en hoe we opgroeiden en door wat we meemaakten. De Marokkaanse cultuur meet veel vrouwen nog een keurslijf aan. Tradities die persistent opgedrongen blijven. Zelf trouwt ze op haar achttiende met een tweeëntwintigjarige omdat dat in Marokko niet ongebruikelijk is. Ze studeert wel verder voor vroedvrouw, haalt vlot haar diploma maar het loopt mis in de relatie. Pas later ziet ze in waarom. Het is een vrouwenboek omdat ze probeert in kaart te brengen hoe vrouwen soms te weinig opkomen voor zichzelf en door partners bewust of onbewust in een rol geduwd worden en hoe ook religie daar vaak aan meedeed, meedoet. Niet klagen of zagen. Nog niet zo heel lang geleden was het ook hier nog zo. Vrouwelijke leerkrachten moesten stoppen toen ze trouwden, veel vrouwen bleven in een ongelukkige of gewelddadige relatie hangen omdat ze financieel afhankelijk waren, geen diploma hadden. Het gezin, de kinderen primeerden boven henzelf. We kennen de verhalen. Ik hoop dat wij inmiddels verder staan maar veel vrouwen blijven zich nog totaal wegcijferen. Het is een deugd misschien, misschien… of toch niet? Waar ligt de grens? Er valt veel om over na te denken na het lezen van dit boek.
‘Niemand kan jou breken, dochter, moge Allah je voeten versterken en vastlijmen in je schoenen, dat je altijd rechtop kan blijven staan.’ wenst haar vader haar toe. Als dat geen geëmancipeerde man is.
Maité
Ongegeneerd onszelf - Fatima Llouh -164 p
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
