Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Bewogen dagen – bevrijding van Ruiselede 8 september 1944
Mariette Vermeulen, nu 90, beleefde als 11-jarige de bevrijding van Ruiselede op de Pietakker. Haar vader had er een smidse. Het gezin telde vier meisjes: Godelieve (x Julien Dewaele), Julia (x Armand Baele), Anna (x Paul Lemey) en nakomertje Mariette (x Frans Buysse). Ik ga nog eens langs om haar verhaal te beluisteren, naar aanleiding van 8 september, bevrijdingsfeest. In het kader van ‘nooit meer oorlog’ zijn getuigenissen van mensen die het meemaakten zinvol. Het mag niet vergeten worden.
Mariette was ook pensionaire in het Pensionaat van Ruiselede dat straks afgebroken wordt. Het laat haar niet onberoerd en we halen ook daarover nog wat herinneringen op.
Oorlog
Grote impact had de oorlog aanvankelijk niet op Ruiseledenaren. Men zag wel vluchtelingen voorbijkomen, vanuit Gent bijvoorbeeld. Soms bleven ze overnachten in een schuur. Er was wel de bezetting, de rantsoenering van voedsel. Chocolade, koffie, appelsienen waren er niet meer maar honger had men niet en het front was veraf. Met de stoomtram werd etenswaar van de boerenbuiten naar Gent gesmokkeld want in stedelijk gebied werd wel meer honger geleden. Werkweigeraars, mannen die weigerden in Duitsland voor de oorlogsindustrie te gaan werken, moesten op hun hoede zijn, altijd want er kon controle zijn, dan werd je opgepakt. Duitse soldaten werden bij burgers ingekwartierd en moesten toezien op naleving van de regels. Burgemeester Dupont, aangesteld als oorlogsburgemeester, zorgde zo goed als mogelijk voor zijn bewoners en verwittigde tijdig als Duitsers onverwacht ergens wilden binnenvallen. Er werd al eens stiekem een varken geslacht. Nood breekt wet. Naar het einde van de oorlog werden paarden soms opgeëist door Duitsers.
Bevrijding
Vooral de bevrijding van Ruiselede was turbulent. Na de landing in Normandië (begin juni 1944) schoven de geallieerde troepen op om Frankrijk en België te bevrijden. De Polen naderden vanuit Schuiferskapelle met tanks en landden aan de Klaphulle. De morgen van 8 september.
Remi Soetaert had er nog zijn winkel en kon Engels en wees hen de weg richting Aalterstraat, Kasteelstraat. De Poolse tanks trokken verder, de Duitsers hadden geen tanks maar karren met munitie door paarden getrokken. Ze wilden vluchten maar werden omsingeld en paniek sloeg toe, vandaar de gijzeling van burgers uit de Aalterstraat maar we blijven bij het verhaal van Mariette. Het gezin Vermeulen verschool zich in de kelder samen met een zieke buurvrouw Laura D’ Hondt. Er lagen dekens en matrassen. Men hield zich gedeisd. Vanuit de smidse en het huis wachtten de Duitsers angstig af. Ze schoten stromijten en schelven in brand. Een gevangengenomen Poolse soldaat kwam voorbij en werd door enkele Duitsers onder schot gehouden. ’s Anderendaags zou men hem onthoofd terugvinden op het erf. Een beeld dat men nooit vergeet.
Een ander beeld was dat van Cyriel Meirhaeghe, buurman en man van Laura, die thuis gebleven was om zijn huis en bezittingen te beschermen. Toen het schieten te heftig werd, besloot hij ook naar de kelder te gaan maar hij werd in de arm geschoten. Irène Trioen, buurmeisje, die ook op weg was naar de kelder, vertelde dat ze de wond had afgebonden. Cyriel, een blok van een man, haalde de kelder niet en werd ’s anderendaags dood teruggevonden. Hij bleek ook in het hoofd geraakt. Nog wat later kwamen enkele razende , schreeuwende Duitsers de kelder binnen. Ze wilden de tanks beschieten maar Mariettes vader en Laura konden hen overtuigen zich koest te houden. Ze zouden later verder vluchten. Omstreeks 3 uur in de namiddag kwamen de Engelse vliegtuigen over die de Aalterstraat tot aan de Pietakker mitrailleerden. De munitiekarren vlogen in brand en ontploften, de paarden stierven, een verschrikkelijk beeld, aldus getuigen. Foto’s van de ravages zijn velen bekend. De Kasteelstraat, Aalterstraat bezaaid met kapotte karren en dode paarden.
Dankbaarheid
Tegen de avond doken ¨Poolse soldaten op die alle kelders inspecteerden, de bevrijding was een feit. Je leven hing aan een zijden draadje die momenten. Mensen, Duitsers in paniek waren tot alles in staat, een handgranaat in een kelder gegooid kon fataal zijn. Mariette vergeet de angst en alle commotie niet. Bij het bevrijdingsfeest in september, in ere gehouden door enkele mensen van de NSB, raakt haar het trompetgeschal nog altijd. De vredeskapel in de Aalterstraat werd een dankmonument, dank om wie het overleefde en eer aan zij die hun leven lieten voor de bevrijding, ook enkele Polen.
De laatste getuigen kijken vermoedelijk met andere ogen naar trieste Tv-beelden van oorlogen die nu nog woeden. We bladeren in het album dat Mariette zorgvuldig bijhoudt met foto’s van de bevrijding en haar eigen commentaren erbij. Een kostbaar stuk voor haar, een herinnering aan benarde tijden. Vrede voor alle mensen, wensen wij zo vaak ieder toe in een viering. In realiteit blijven oorlogen voor terreur en menselijk leed zorgen.
Dankjewel, Mariette, voor je getuigenis.
Gerda M.
Bevrijdingsfeest Ruiselede
Naar jaarlijkse, mooie traditie werd op zaterdag 9 september de bevrijding van Ruiselede door de 1e Poolse pantserdivisie van Generaal Maczek herdacht. Dit jaar 79 jaar geleden. Het startte met een viering in de kerk om 9.30 u. Twee doedelzakspelers van de Silver Thistle Pipes and drums uit Maldegem openden de stoet. Muziek die iedereen raakt. Ze werden gevolgd door een Poolse delegatie, leden van de lokale en van de West-Vlaamse NSB, het gemeentebestuur... Het koor Andante o.l.v. Arnaud Devos nam over en luisterde de mis verder op met aan het orgel koster Michiel.
In de eerste lezing riep Paul Desmet, motor en medeorganisator, op om dankbaar te blijven voor allen die zich inzetten voor de vrijheid, die er hun leven veil voor hadden. Het mag nooit vergeten worden. De namen van de 5 Poolse gesneuvelden en 7 omgekomen burgers in Ruiselede werden nog eens genoemd.
In zijn homilie werd het door priester Bart herhaald. Vrijheid, een kostbaar goed. Beseffen we dat nog. Zij die de oorlog ooit meemaakten wel. Nog altijd vechten mensen daarvoor. Niemand wil oorlog maar een agressor kan je zijn gang niet laten gaan. Pastoor Bart refereerde dit jaar speciaal naar de Nakba van Palestijnen die sinds 1948, uit hun land verdreven na WO II, vechten voor hun vrijheid en in kampen moeten leven. Geen oplossing voor dit conflict. Ook Oekraïners weten wat oorlog is en blijven vechten voor hun land en hun vrijheid. Veel menselijk leed. Dagelijks te zien op TV. Het is goed dat we blijven bidden voor vrede en aandacht hebben voor zij die moeten vluchten, zoveel dierbaren verliezen of thuisloos worden.
Na de mis ging het in stoet naar de vredeskapel in de Aalterstraat, samen met de drumband Staccato en de pipers. Paul bedankte het gemeentebestuur, de Koninklijke Harmonie, de heemkring, de Poolse delegatie, de aanwezige NSB-afdelingen, de provinciaal en nationaal voorzitter van de NSB voor de samenwerking. Hij dankte ook de talrijke aanwezigen. Marnik Braet van de heemkring vroeg zich in zijn woordje af wat generaal Maczek - mocht hij terugkomen- nu aan de kapel zou zeggen. Hij was geboren in de regio van Lviv, ooit Polen, nu een Oekraïense stad in oorlog met Rusland. Zou hij niet vragen: waarom, tot wat heeft het allemaal gediend? Zou hij niet twee minuten stilte vragen.
Marnix heeft ook een Poolse jongen van 10 jaar in de klas die in de paasvakantie even naar Polen terugging op familiebezoek. Hij zag er oorlogsvliegtuigen richting Oekraïne vliegen waar dichtbij de grens ook familie woont. Het maakte indruk op de jongen. Hij bracht voor meester Marnik een rode reisbus mee als souvenir. Het stemt tot nadenken.
Na een bloemenhulde aan de kapel en de last post werd ieder uitgenodigd naar Sport en Spel voor een receptie. De film: Maczek, de onoverwinnelijke, werd er getoond.
Na de film toonde Myriam Wenda, dochter van Poolse oudstrijder Tadeusz Wenda, haar blijk van erkentelijkheid voor de manier waarop we in Ruiselede de bevrijding ieder jaar herdenken. Proficiat aan allen die zich hiervoor blijvend inzetten.
Gerda M.
1e lezing in de viering
HET IS GOED OM…
Het is goed om nu te herdenken
Om bij de feiten duidelijk stil te staan
Te kijken naar onze verworvenheden
Naar wat onze ouders en grootouders hebben gedaan
Het is goed om jouw gedachten te laten gaan
Over de betekenis van vrijheid in het algemeen
Want hoe kan je vrede eigenlijk omschrijven
Dat antwoord hoor je zelden om je heen
Het is goed om de vrijheid volledig te beleven
Maar is het echt wel vrijheid waarin we leven
Het is geen oorlog maar de dreiging is immens
Blijf niet hangen in: ”De tijd zal het ons leren”
Het is goed om te beseffen waar we staan
Maar ook te beseffen dat er te weinig is geleerd
Want bij echte vrijheid hoort ook die van geest
En daarbij gaat er nog te veel verkeerd
Het is goed om vandaag die achtste september te herdenken
Dat je ter nagedachtenis 2 minuten stil bent
Maar wil je dan in gedachten meenemen
Dat niet de hele wereld vrijheid kent.
Triduüm Brugge-Banneux
Dit jaar vond van 18 tot en met 22 augustus opnieuw het Triduüm Brugge-Banneux plaats.
Banneux is een rustig dorpje in de Ardennen, nabij Luik, waar Maria is verschenen in 1933. Aan Mariette Beco zei de verschijning dat zij de Maagd der armen is en het lijden van mensen komt verlichten. Ze leidde het meisje naar een waterbron. Jezus is immers een bron van genade. Sindsdien trekken talloze mensen, waaronder veel zieken, naar Banneux.
Elk jaar gaan enkele mensen van Wingene en Ruiselede mee voor het Triduüm en dit jaar ging ook priester Bart Malfait mee als pastoraal begeleider. Gewoontegetrouw komen op zondag mensen achterna voor de eendagsbedevaart. Het waren opnieuw heel mooie dagen van viering en gebed, rust en bezinning, maar ook van onderlinge solidariteit en vriendschap. De bosrijke omgeving en het ideale weer zorgden mee voor een echte vakantiesfeer.
Een 150-tal zieke en bejaarde mensen van de bisdommen Brugge en Gent hebben genoten van intense dagen en vonden verlichting zoals Maria beloofde. Dit alles werd mogelijk gemaakt dankzij een grote groep medewerkers die instonden voor de organisatie van de bedevaart en de nodige zorgen. Ook voor hen was het een vreugde dit waardevolle dienstwerk te mogen doen.
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
