Novemberregens
De weerman had het voorspeld: het zou dagen aan een stuk gaan regenen. De gevolgen bleven niet uit. De IJzer zette dorpen in de Westhoek onder water en hier in Ruiselede zorgden de Poekebeek en Wantebeek voor ondergelopen weilanden. De opklaringen op zondag nodigden meteen uit voor een wandeling. De foto (in de Mortelwalstraat genomen) heeft iets apocalyptisch, de bomen staan er geruisloos bij, watervogels genoten van de uitbreiding van hun zwembassin en het jolige sjilpen van de mussen moet je erbij fantaseren.
William Coppens
Beeldspraak
We vroegen enkele dorpsgenoten naar een beeld, voorwerp, schilderij, tekening die ze tegenkwamen, die in huis staat of hangt en wat hen bijblijft of ontroerde.
Espagnac in Frankrijk telt 341 inwoners. Je vindt het nauwelijks op de landkaart. Verscholen tussen groen en blauwe lucht leest mijn mannetje in stilte en rust: elk jaar opnieuw hetzelfde boek, ieder seizoen dezelfde letters. Waar de tijd is blijven stilstaan, waar de tijd voor ons stilstaat en rust neerdaalt.
Patrick Vervaeck – De Kiem
Kerstsfeer
Niks leuker dan je eigen kerstdecoratie maken. En na corona kon het eindelijk weer in Curando Den Tap onder de deskundige coaching van Katrien Ally.
We maakten met een tiental dames een kerstkrans. Wellicht met Pasen weer een kans om mee te doen! Niet aarzelen. Plezier verzekerd. Zie foto.
GM
LIEF EN LEED
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Gaven hun Ja-woord
Zie hier op deze website
Naar de overkant
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
Ruiseleedse Penentrekken
Zoveel tinten HERFST, wat een plaatje!
Toen wij vroeger als lagere schoolleerling de ieder jaar terugkerende opdracht kregen van de juf om een opstel en een bladerencollage over de herfst te maken, viel er toch dikwijls wat gezucht te horen. Weeral. Weeral over die herfst. Weeral een zoektocht naar mooie, liefst grote bladeren waarvan je dan de naam moest gaan opzoeken in een boek want internet was nog net niet uitgevonden. Weeral met een bang hart dat opstel en de collage terug krijgen en alle in rode balpen onderlijnde woorden zien staan en ontgoocheld zijn over het gekregen aantal punten. Nog een geluk dat er schatten te vinden waren in de Kasteelstraat onder de bomen van de hoven van de dokter en de notaris. Wie herinnert er zich niet de leuke esdoorn “helicopterkes”. Als kind sta je er niet bij stil hoe kleurrijk het najaar wel is en hoe de juf de bedoeling had ons te leren kijken naar al dat fraais.
Als volwassene en zeker als je al wat jaren op de teller hebt, leer je de herfst waarderen. Ze zeggen wel eens dat je zomer- en wintermensen hebt, maar ik ben fan van de twee tussenseizoenen.
Want in de lente en ook in de herfst verrast de natuur ons vooral met haar kleurenpalet. Of het nu bloesems zijn, fris varen groen of vallende bladeren, paddenstoelen tegen een boom of pompoenen in de moestuin, of uit het nest vliegende jonge vogeltjes, in deze twee seizoenen gebeurt er zo veel!
De herfst is de tijd van alle tinten rood, aubergine, oranje, geel, oker, bruin, van walnoten en kastanjes rapen en ze ‘s avonds voor de kachel kraken of pellen. Van de warme gloed doorheen je lichaam bij het eten van verse hete soep. Van buiten zitten met een dekentje over de benen onder een kleurrijk bladerdakje. Van mistige ochtenden en vernuftige kruisspinnenwebben die toch wat afschuw én bewondering opwekken. Van takken en boeketjes droogbloemen in een mooie vaas en van wuivende halmen van de siergrassen. Van roodborstjes die tussen het bladerdek scharrelen op zoek naar een wormpje. Van de vlammende kleuren van chrysanten en het verhuizen van gevoelige planten naar hun winteropvang in de serre. Van loslaten van de uitbundige zomer met als compensatie een uur langer slapen op 31 oktober. Van koude handen rond een kop straffe koffie, van wandelen met stevige schoenen aan de voeten, van het zoeken naar grillige paddenstoelen in het vochtige bos en er de kabouters bij fantaseren. Van korte dagen en langere nachten, van moeilijker wakker worden en minder gezwind je bed uitkomen, van dromen in kleur. Van laaghangende zon die je dwingt om geconcentreerd je ogen op de weg te houden. Van trager leven met een vleugje weemoed en nostalgie, maar ook van al weer vooruit kijken naar een nieuw voorjaar!
Linda Herman
