Liturgische vieringen
Zie misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Pinksteren
Na Hemelvaart blijven de leerlingen van Jezus verweesd achter. Ze voelen zich in de steek gelaten. Ze gaan door een soort rouwproces, hoe moet het nu verder zonder hun voorganger. Maar God zendt zijn Geest. En als er spirit is in een groep mensen, kunnen ze weer verder, kunnen ze grenzen verleggen, is er eensgezindheid en verbondenheid en ook weer vertrouwen.
Pinksteren is diep ademhalen
en alles wat in je is openzetten
voor een droom die lucht geeft.
Is je vleugels uitslaan
je mee laten nemen
door die windvlaag van boven
die als een frisse bries
over de aarde waait.
Is de kracht van God
in elkaar herkennen
en in zijn Geest
met elkaar verdergaan.
Pinksteren is openstaan
voor een kracht
die je boven jezelf uittilt.
Is warm lopen voor iets wat hoop geeft
en uitzicht biedt. Is geloven
dat heel gewone mensen
iets buitengewoons
tot stand kunnen brengen
als ze zich laten inspireren
door woorden van liefde en kracht.
Greet Brokerhof van der waa
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Okra Ruiselede bedevaart naar Dadizele
Op weg
Op vrijdag 3 mei omstreeks 10:30u verzamelden 22 leden aan het Polenplein om zich te verplaatsen naar Dadizele met drie auto’s en de bus van het OCMW Ruiselede die we gratis ter beschikking hadden.
We vertrokken met behoorlijk wat regen maar toen we Dadizele naderden, klaarde de hemel op en stopte het regenen, wat op zichzelf al een wonder was.
Het was een bedevaart met verschillende trefpunten en regio’s met in totaal een 750 deelnemers wat de 500 deelnemers van vorig jaar duidelijk overtrof. We startten met een heerlijke lunch in het restaurant “Historic” op de markt. Omdat het restaurant beneden en de zaal boven volledig bezet was met bedevaarders, duurde de lunch langer dan voorzien en viel de tijd voor de geplande ommegang weg. Voor Christine (die die ommegang voorbereidde) was het wel efkes slikken.
De viering in de basiliek werd een unieke belevenis door en met de OKRA-bedevaarders. Bij het intredelied kwamen de verschillende trefpunten met hun vlag de basiliek binnen. De viering werd opgeluisterd door het koor “Lisenko” van Lichtervelde dat ook het publiek inspireerde om te zingen. Na deze mooie verbindende viering en de zegen namen we afscheid van Dadizele. Iedereen had de kans om een kaarsje te laten branden of mee te brengen naar huis.
Museumbezoek
De weg van Dadizele naar Izegem was wel verrassend, maar uiteindelijk geraakte iedereen in het museum “Eperon d’Or”. “Eperon d’Or” letterlijk vertaald gulden spoor verwijst naar de de eigenaar, een paardenliefhebber. Deze voormalige schoenfabriek in Izegem is momenteel in gebruik als industriële erfgoedsite. Het museum herbergt de schoenen- en borstelcollecties van de stad Izegem en is daarnaast ook een streekbezoekerscentrum. Een schitterend gebouw ook.
We werden ontvangen met koffie en een schoentje, een zeer lekker taartje in de vorm van een schoentje die maar door één bakker in Izegem gemaakt wordt. Bij de koffie werden de blaadjes van de ommegang die niet kon doorgaan, verdeeld aan de leden zodat ze thuis konden lezen of inspiratie opdoen.
Het verhaal van Eperon d'Or begint midden 19e eeuw. Emiel Vandommele ontpopt zich als een ambitieus ondernemer die rond 1830 al laarzen had gemaakt voor de koningen Willem I en Leopold I. Heel gek hoe klein die laarzen waren. Met twee gidsen kregen we alle uitleg over het begin van het maken van een schoen en hoe zich dat ontwikkelde tot vandaag. Wat een hard labeur en wat voor een stielkennis. We trokken grote ogen bij het zien van het vele handwerk zowel van mannen als van vrouwen. En het verhaal van de borstels bracht heel wat herinneringen naar boven.
Op de eerste verdieping konden we genieten van een ruime waaier aan schoenen die tentoongesteld waren. Bewonderend blikken voor al dat moois en die elegantie. Een collectie schoenen van vroeger tot nu. Op de tweede verdieping was er een tentoonstelling van de verschillende soorten borstels. Vreemdsoortige, soms onbekende uitvoeringen bekeken we met een glimlach.
Na deze zeer interessante rondleiding konden we terug naar onze heimat Ruiselede, het was een boeiende namiddag en ikzelf heb ervan genoten.
Christine en André
Tuinhier - Blij met een bij,
Niet blij met de Aziatische hoornaar
Op maandagavond 6 mei 2024 stroomde het talrijke publiek zaal ‘De Kiem’ binnen, we hadden als bestuur al gauw door dat het een topavond zou worden. Waarschijnlijk waren de 70 pakketjes perkplanten van de jaarlijkse bloemen-tombola ook medeplichtig aan de grote opkomst.
Minder imkers
Marc Struye uit Middelkerke is een zeer boeiende spreker die de aandacht van de luisteraars zonder moeite kon vasthouden. Hij had het er over hoe moeilijk de vreedzame, nuttige honingbijtjes het heden ten dage hebben om te overleven, zeker door de almaar grotere populatie van de Aziatische hoornaar die onze bijen aanvalt en vernietigt. ‘Uitmoorden’ is zelfs het betere woord.
‘Er komt iets op ons af’ zei de spreker op onheilspellende toon. Hij ziet de toekomst van het bijenbestand somber in omdat de helft van de +/-600 West-Vlaamse imkers al gestopt zijn wegens de aanvallen van de agressieve hoornaar op de honingbijen en nuttige insecten.
Even terug in de tijd
Een bevruchte hoornaar koningin is 20 jaar geleden vanuit China (en ja, het komt weer uit China) naar Zuid Frankrijk meegereisd via een transport en ze heeft hier haar gezin gesticht en voor nageslacht gezorgd want het was hier al bij al nog zo slecht niet. Ze vond hier veel voeding in de vorm van onze bijtjes die hier blijkbaar trager zijn dan de Chinese bijen in haar thuisland. We herkennen de Aziatische hoornaars vooral aan de gele pootjes (ze hebben hun paasbeste gele sokjes aan) en de gele band op het achterlijf. Ze wegen ongeveer 0,5 gram terwijl onze bijen daarbij vergeleken lichtgewichten zijn met hun 0,10 gram. Wij denken dat alles van Chinese makelij aan de kleine kant is, maar het tegendeel is waar bij deze irritante vliegers.
Overwinteren
De hoornaar- koninginnen overwinteren hier in hout, onder afdaken, in materiaal dat lang ongebruikt staat (BBQ!), in druivelaars, in klimop, in een kot en in de lente maken ze een primair nest van voetbalformaat laag bij de grond. Later, in de zomer, verhuist de hele kolonie, hoe hoger hoe liever, naar de bomen of een geveltop en daar hangt dan een 60 à 80 cm peervormig zelfgemaakt nest dat heel moeilijk te vinden is. In de winter sterven de werksters en hare majesteit de koningin gaat op zoek naar een nieuwe schuilplaats.
Verdelgen
Een hoornaar-verdelger, zoals onze spreker is, heeft 2 systemen ter beschikking om deze lastposten op te sporen:
- met wiekpotten waarin een suikeroplossing zit en met de kennis over hoe lang de wesp er over doet om heen en terug naar haar nest te vliegen (inschatten van de afstand waar het nest dus ongeveer te vinden is), hetgeen heel veel tijd vraagt maar gelukkig zijn verdelgers echte volhouders, keikoppen in hun vak. De wesp ruikt trouwens van op 200 m afstand waar er wat lekkers te vinden is.
- met ‘radio tracking’: dat is een zelfgemaakte zender van 0,16 gr die, na verdoving van de wespen, op hun lijf wordt vast gemaakt (hoe vinden ze het toch allemaal uit…) en waardoor men zo het traject kan volgen tot in het nest. Ik leg het hier wat eenvoudig uit, maar eigenlijk is het monnikenwerk dat godzijdank op provinciale financiële steun kan rekenen want het valt allemaal duur uit.
De verdelging van de nesten is teamwork, er wordt onder druk en via een inox buis insecticide in het nest geblazen of soms gebruikt men een soort stofzuiger, maar altijd hebben de verdelgers hun duur (+ 600 €) pak aan, een gewoon imker pak volstaat niet want daar prikken de hoornaars los door heen. Een risicovolle en arbeidsintensieve job dus waarvoor ze een opleiding moeten volgen. Ter info: 15 à 20 steken van de hoornaar zijn voor de mens dodelijk.
Als je zelf een hoornaar kan vangen, dan kan je deze een stille dood bezorgen door hem in te vriezen, laat hem gerust een dagje koud zitten, dan ben je zeker dat hij tot het rijk van de niet meer levenden behoort. Rouwen moet je niet doen want in dit geval staat opgeruimd echt wel netjes.
De vraag werd gesteld of de hoornaars terug komen naar hun nest en het antwoord was ‘nee’. Het nest verpulvert na verloop van tijd of een specht kan de 2 à 3 cm dikke bast stuk trommelen en gezellig in het kraakpand gaan wonen.
Als je een nest hoornaars spot, dan kan je dat melden op de site www.vespawatch.be, daar worden alle oproepen behandeld en worden de nesten in kaart gebracht.
Hoornaars houden van bier maar laat je vooral niet weerhouden er eentje te drinken op een terras of op het eetfestijn van Tuinhier dat doorgaat op 2 juni.
Kaarten bij bestuursleden.
Op jullie gezondheid!
Linda Herman
Beeld van de week
ONZE HELDEN TERUG IN DE KERK
Door omstandigheden was het kader met daarin de foto’s van onze Ruiseleedse gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog een tiental jaar verwijderd uit onze kerk. Het was in die tussentijd te gast bij “Oud Ruysselede”.
Door een ongelukje is daar kader en glas stuk gegaan.
Naar aanleiding van 100 jaar oorlogsmonument had ik graag de foto’s terug op hun ereplaats naast de preekstoel gehangen waar ze bijna 100 jaar hingen.
Na afspraak met Sylvia Konior werden onze helden terug in een mooi kader geplaatst.
Sylvia deed dit volledig gratis, waarvoor onze welgemeende dank.
Zo zijn onze Ruiseleedse geneuvelden 14-18 weer thuis op hun terechte ereplaats.
Paul
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.