Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Bas, kinderkrak
Elk jaar worden we door de KW (Krant van West-Vlaanderen) uitgenodigd om een Krak te kiezen in onze eigen gemeente. We krijgen dan drie kandidaten die iets uitzonderlijks gepresteerd hebben, waarop we onze stem mogen uitbrengen. Voor de kinderkrak werkt de keuze anders. De kinderkrak is tussen 8 en 16 jaar, en het is de Krant van West Vlaanderen die zelf op zoek gaat en “de krak” benoemt in elke gemeente. Dit jaar was het in Ruiselede Bas.
Wie?
Bas is vijftien en heeft net het derde middelbaar achter de rug. Zijn oudere broer van 18, Dré is fan van op afstand, mama Brenda is zijn grootste supporter. Zij is zelf niet sportief alhoewel twee nonkels en drie neven van haar toch wel gekoerst hebben in competitie. Een ervan rijdt nog altijd in dezelfde ploeg als papa Nesten.
Wat en waarom?
De microbe om te koersen kreeg Bas wel van papa Nesten. Papa heeft al twee iron mans achter de rug. Hij is trouwens geselecteerd voor het WK Gran Fondo op 4 augustus in Glasgow. Daar kijkt Bas geweldig naar op. Ooit hoopt hij ook op zo’n selectie.
Bas was een verdienstelijke jonge voetballer, interprovinciaal en provinciaal. Hij was centrale speler en verdediger. Hij was eigenlijk wel getriggerd door zijn vader op de fiets. Het lopen en zwemmen van de triatlon boeit hem niet zo, wel het wielrennen. Als ik hem vraag of Remco Evenepoel een goed voorbeeld is, hij was ook in beide disciplines goed en ruilde het voetbal voor de fiets, knikt hij glunderend ja. In de corona periode begon Bas met papa te fietsen.
Zijn eerste wedstrijd reed Bas in september 20, op het vliegveld in Ursel, hij werd daar zowaar derde, en sindsdien zit de drang om te winnen er voorgoed in.
Voorbereiding.
Bas en papa trainen samen drie op vier. Elke week traint Bas op interval, sprint en op woensdagnamiddag doen ze samen een duurtraining. Bij slecht weer wordt er op de rollen gereden in de garage thuis en in de winter kan hij trainen op de piste in het wielercentrum van Eddy Merckx. In de winter neemt hij ook deel aan enkele strandraces puur voor de fun. Bas rijdt voor het YCTM, Young Cycling team Middelkerke.
Hij moet geen speciale levensstijl aanhouden. Hij gaat wel op tijd naar bed de dag voor de wedstrijd en eet gezond. De dag van de wedstrijd zijn ze graag drie uur eerder ter plaatse om nog eens het parcours te verkennen. Waar andere renners graag pasta eten zweert Bas bij pistoleetjes met ham en kaas. Tijdens de wedstrijd hebben ze allemaal gelletjes met suiker, en drinken natuurlijk!
Stress, triomf en pech
Het laatste jaar ondervindt Bas minder en minder stress bij een wedstrijd. Zijn mooiste moment tot nu toe was op 6 mei dit jaar in De Panne waar hij West-Vlaams kampioen op de weg werd. Op het provinciaal kampioenschap tijdrijden behaalde Bas ook een mooie podiumplaats. In juli mocht hij met het provinciaal team deelnemen aan de Seven Hills Challenge in Heuvelland. Bas werd daar de beste eerstejaars nieuweling zowel op de klimtijdrit als op de wegrit. Bas nam dit jaar ook al deel aan enkele topcompetitie wedstrijden. Op dit moment staat hij op de vierde plaats.
Het slechtste moment dit jaar was bij de wedstrijd in Herbeumont. Het was een serieuze klimwedstrijd waar Bas heel hard naar had uitgekeken. Zijn benen raakten verzuurd en moest opgeven. Hij heeft nog al wel eens moeten opgeven maar dat was dan door technisch defect. Dat is heel anders dan als je lichaam je in de steek laat. Dat is slikken maar daags nadien is het de knop weer omdraaien en doordoen, zoals het een sportieve gelukkige jonge kerel past.
Bas, nog heel veel succes, ik ben er zeker van!
Anne Marie
Danny, ook een winnaar
Danny verblijft tijdens de week in het MPI ( medisch pedagogisch instituut) te Landegem. Op vrijdagavond komt hij naar huis bij zijn mama. Papa is overleden. De urne van zijn papa staat thuis, en elke week begroet Danny hem met de woorden: “dag papa, ik zal braaf zijn bij mama”.
Op zondagavond gaat hij terug naar het MPI. Het is er goed verblijven!
Danny was ook een deelnemer aan de Paralympics in Mechelen.
Hij kreeg een medaille omdat hij aan vele disciplines deelnam: lopen, springen, verspringen.
Vorige week kreeg hij op het gemeentehuis een eremedaille, dit samen met David.
Anne Marie.
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
RUISELEEDSE PENNENTREKKEN
Gepensioneerden gaan in het voor- of najaar even op stap. Minder drukte, betere prijzen, draaglijker temperaturen. We landen in Malaga voor een Spaanse citytrip en moeten daar een huurauto zien te krijgen. Ik heb alle documenten in een map geordend en bel het Spaanse nummer van de autoverhuur. Ola, hoor ik en een resem Spaans en geloof me Spanjaarden hebben een hoog spreektempo. Ik schakel naar Engels en de andere kant schakelt mee. We moeten op de parkeerplaats aan de luchthaven wachten, 10 minutes, senora…
De parkeerplaats is ruim en staat al vol met toeristen die blijkbaar ook een auto willen. Waar positioneren we ons? Shuttlebusjes rijden af en aan maar niet met het logo van onze firma. De tien minuten worden er 20 en mijn echtgenoot wordt zenuwachtig. Vier oudere Franse dames hebben papieren met hetzelfde logo en vragen of we ook op de shuttle wachten. Ik beaam en zeg dat ik gebeld heb al. ‘Bon, alors on attend.’ Een dame heeft duidelijk de leiding. Na nog 7 lange minuten vindt zij dat ik nog eens mag bellen in het Engels. Ik doe dat dan maar. ‘Ze komen eraan’ is het antwoord. ‘Espérons..,’ zegt ze wat zurig tegen mij. Tja, madame, ik ben niet van de firma. Tegen de echtgenoot zeg ik: “We zijn met vakantie, dat komt niet op een kwartier...relax.” De leidster blijft kordaat de parkeerplaats rondgaan. speuren. Plots roept ze de andere drie. Busje is er en gezwind stappen ze gevieren in, echtgenoot en ik kunnen er niet meer bij. Au revoir. ‘Nui nog beter.’ foetert mijn man in het Ruiseleeds. De chauffeur zweert dat hij ons binnen de 10 minuten ook haalt, het is niet ver. ‘Da goan me ne keer zien,’ foetert de echtgenoot.
Spaanse mannen blijken van hun woord en inderdaad daar is hij. In de garage wachten we braaf na de Franse dames en een Belgisch koppel onze beurt af. Er komt wat papier bij kijken uiteraard en een waarborg. Net als het onze beurt is, duikt madame France weer op. Ze wringt zich tussen ons aan de balie. Ze is misnoegd, wil een wagen met versnellingen. Pas automatique. ‘Une minute, madame.’ Ik laat me niet achteruitzetten dit keer. Ik vraag haar beleefd maar kordaat even te wachten wat ze met frisse tegenzin doet. Terwijl wij gezwind richting hotel buitenrijden, zie ik de Spaanse bediende met madame France tussen de auto’s laveren op zoek naar een geschikt exemplaar. Ik vrees dat zij van het type is dat niet rap tevreden te stellen is, op haar strepen staat, op een Grieks terras een Maes pils geserveerd wil krijgen. Je herkent ze meteen als je met een groep meegaat. Ze profileren zich van de eerste dag. Je laat ze best wat stoven en je neemt wat afstand. De gids pareert ze wel.
Bemin uw naaste als uzelf is aan hen niet besteed. Ons Here moet van elk zijn getal hebben, zegt men in Ruislee.
Maité.
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
