Liturgische vieringen
Zie misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Igor en Nico en kunst
Igor is afkomstig van Koksijde, Nico is van Brugge.
Sinds 2022 wonen ze in Ruiselede, ze hebben daar een prachtige verbouwing gedaan van een hoeve. Naast het woonhuis is er een grote ruimte voor het atelier van Igor, waar hij workshops geeft.
Nico is kunstminnend maar produceert zelf niet. Hij is wel de man met goede smaak, die alles in goede banen leidt, die zorgt voor een goede sfeer, die meehelpt aan de voorbereiding, die mee nadenkt.
Voorgeschiedenis
Dertig jaar geleden werkten zowel Nico als Igor in de Horeca in Brugge. Het was veel en lang werken. Doordat ze in twee verschillende zaken werkten was het moeilijk om samen vrijaf te hebben.
Hun droom was om samen een eigen zaak te beginnen. Ze hebben de stap gewaagd, en hebben in de Dordogne (Frankrijk) een B&B uitgebaat gedurende zeven jaar.
La douce France
Ze vertellen er met liefde en trots over, en ook met een vleugje heimwee. Ze zijn teruggekomen naar België omdat hun ouders ouder werden en ze niet alle zorg aan hun zussen wilden laten.
In het dorp waar zij woonden hadden zij een uitzicht, een panorama van 360 graden. In de omtrek waren er prachtige kastelen waaronder dat van Josephine Baker.
Ze mochten een review halen van tien op tien. Ze hebben niet alleen Belgen, Nederlanders en Fransen ontvangen, maar kregen ook Amerikanen over de vloer. Het leuke was als mensen jaar na jaar terugkwamen. Men sprak mekaar aan met de voornaam, en dat kon wel eventjes spannend worden om elke naam te onthouden. Soms schoot een andere gast hierbij wel eens te hulp.
Een psychologe uit de streek kwam daar seminaries geven. Nico en Igor konden een stukje mee luisteren, een wondere wereld beleven. Ze was gefascineerd door tekeningen in grotten en zocht daar uitleg voor, waarom en hoe maakte men in smalle onderaardse grotten in hemelsnaam tekeningen?
Keramiek
Igor is kunstminnend. Als kind en jongere bezocht hij de plaatselijke academie. Hij proefde van muziek, dat is niets geworden omdat viool niet zijn geliefde instrument was. Hij kon tekenen, schilderen, fotograferen. Toen hij samen met Nico een tentoonstelling van Lieve Baert ging bezichtigen in het Kerkje van Oeren, in 2001, ontdekte hij de keramiek. Hij heeft dan bij Lieve cursus gevolgd. Na vijf jaar kon hij draaien en na acht jaar was hij zo gelukkig te kunnen meedoen aan een groepstentoonstelling in Brugge bij kunsthandel Garemyn. Hij was zot content dat er al een groot werk verkocht was een uur voor de tentoonstelling opende. Als vrienden of kennissen iets kopen weet je niet altijd of het een gebaar van goodwill is of werkelijk voor de kunst. Dit werk was aan een buitenstaander verhandeld.
Igor doet een beetje aan zelfspot als hij zegt dat hoogmoed voor de val komt. Op de volgende tentoonstelling verkocht hij praktisch niets. Een hele fijne ervaring was een verkoop van drie stukken aan een Joods Antwerps echtpaar voor hun appartement in New York. Nico en Igor werden uitgenodigd naar New York om raad te geven waar de werken mochten hangen.
Sliek
Als naam voor hun kunstatelier dat open is sinds vorig jaar bedacht Nico de naam “Vuurwerk”. Met spijt in het hart hebben ze afstand gedaan van deze naam omdat mensen misschien wel bang zouden worden dat er echt vuurwerk was. Ze hebben dan verder gebrainstormd en kozen voor “SLIEK”, West-Vlaams voor slijk. Het goede eraan is dat ook anderstaligen die naam gemakkelijk kunnen uitspreken.
Vorig jaar nam Igor deel aan de kunstroute in Ruiselede. Hij geeft workshops, initiaties van drie uur, reeksen van drie, van zes en twaalf.
Er wordt ook aan teambuilding gedaan, vrijgezellenontbijt en uiteraard wordt er werk verkocht. Eind november/begin december is er opnieuw kerst-opendeur. ( de exacte datum wordt bekend gemaakt op de website) Iedereen is welkom. In oktober zal Igor deelnemen aan Kunstbuur.
Hun gezamenlijke droom is samen heel lang leven, ze zijn intussen vijftien jaar getrouwd.
Binnenkort komen er ook twee koppels uit Amerika deelnemen aan een workshop. In de streek is er genoeg slaapgelegenheid.
Ruiselede
Het heimwee naar Frankrijk is niet al te groot want ze wonen ontzettend graag in Ruiselede.
Ikzelf ook en ik vond het heel plezant om hen allebei te horen zeggen hoe vriendelijk de mensen hier wel zijn. Er wordt gegroet, en het gedrag ten opzichte van fietsers en automobilisten is zeer hoffelijk als er doorgang moet gegeven worden.
De buren zijn ook beminnelijk en gedienstig. Het is niet verwonderlijk, beiden zijn ze ook zo, en vriendelijk!
Ze kijken er niet van op dat 98% van de mensen graag in Ruiselede woont.
Zij zijn erbij!
Anne Marie
Nieuw orgel voor de kerk in Ruiselede
Andante heet het driestemmige kerkkoor van O-L-Vrouw Ruiselede. Het staat onder de leiding van Arnaud Devos. De kerk heeft een groot orgel van goeie kwaliteit, bespeeld op zondag door organist Michiel De Jaeger maar het probleem lag elders.
Het trapje naar het doksaal is smal, draaiend en voor de zingende senioren behoorlijk gevaarlijk. Het koor zingt dan ook vooraan in de kerk, beter zichtbaar voor de aanwezigen. De afstand tussen organist en koor is dan wel heel ver, wat ook problemen meebracht.
Dirigent Arnaud wist een orgel staan in de Roemeense kerk in Tielt, in de Fonteinestraat. Het werd niet meer bespeeld en men was bereid het aan Ruiselede af te staan. Nieuw probleem: de verhuis! Het kleiner orgel telt 504 pijpen die allemaal ontmanteld moesten worden, in aparte bakken gelegd zodat ze ook weer juist gemonteerd konden worden. Voorzitter van de kerkfabriek Luc Verbeke en Luc Huys waren bereid het aan te pakken. Het kostte heel wat dagen en uren voor het orgel in Ruiselede geïnstalleerd was. Vijf gespierde Roemenen kwamen mee om de zware orgelkast vooraan in onze kerk te plaatsen. Alle pijpen weer juist geplaatst. Maar dan moest het nog gestemd raken. Temperatuur speelt hier een rol, te vochtig, te warm, te koud… maar vorige week kwam de stemmer langs en donderdag 3 oktober speelde Arnaud gelukzalig zijn eerste melodieën op het instrument. Met Allerheiligen 1 november in de mis van 9 u zal het koor zingen MET het nieuwe orgel, ingewijd door priester Bart. Een primeur. Let it shine!
Gerda M.
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Lastige mensen en hoe ermee omgaan
Donderdag 3 oktober kwamen de Vl@ssers samen in Sport en Spel om eindelijk eens korte metten te maken met lastige mensen.
Spreker en acteur Erik Burke voerde enkele bekende antagonisten op uit de theater- en literatuurwereld als modellen: Bredero, als arrogante Antwerpenaar, Mrs Bucket als zelfvoldane en omhooggevallen lady in de Britse serie, Donald Duck als de opvliegende en agressieve lawaaimaker als iets misloopt…
Ze zijn overal, de mensen met wie we het soms lastig hebben. Hoe ga je ermee om? Door vooral kalm te blijven, het niet persoonlijk te nemen, je af te vragen waarom ze zo handelen of je inleven… Hou er afstand van of vermijd ze maar in een werksituatie is dat vaak onmogelijk. Geef ze de nodige aandacht maar maak op een assertieve, niet agressieve manier duidelijk waar jij het zo moeilijk mee hebt en wat je zou willen in een ik-boodschap. Ik vind het lastig als jij - ik zou willen - Reageer niet meteen bij woede, laat mensen of jezelf eerst afkoelen. Wie erg kwaad is, kan niet luisteren.
Zou een zekere Trumpy deze lezing al gehoord hebben? En nog een wijze afsluiter: vaak zien we de splinter in het oog van anderen en niet de eigen balk. Alles begint ook bij zelfkennis. En was er breugelmaal en gezellig nakaarten.
Bea
DE PLANEET KRIJGT HET (TE) WARM
Op maandag 7 oktober 2024 was de zaal van ‘De Kiem’ volzet met een aandachtig en kritisch publiek voor de voordracht van de sympathieke Radio 2 weerman GEERT NAESSENS, die kwam praten over de klimaatopwarming.
Even schetsen
Overstromingen en bosbranden in alle uithoeken van de wereld volgen elkaar op, het Amazonewoud - de longen van de wereld - lijdt aan ontbossing, koraalriffen sterven af, de ijskappen zijn aan het smelten waardoor het smeltwater de zeespiegel doet stijgen, de voedselzekerheid van meer dan 1 miljard mensen is bedreigd door lange periodes van droogte, de straalstroom die zo belangrijk is voor het klimaat, heeft niet meer de kracht van vroeger. Hitterecords, onweer met supercellen, aardbevingen, waterbommen… Het lijstje is bijna eindeloos. Dáár gaat het over.
Onze aardbol draait hier al 4,6 miljard jaar rond zijn as en ondertussen leven er 8 miljard mensen op… 8 miljard, binnen 25 jaar zelfs 9 miljard, 100 jaar geleden amper 2 miljard. Beste lezer, laat deze cijfers efkes doordringen en vraag jezelf af: hoeveel draagkracht - letterlijk en figuurlijk - heeft onze planeet nog?
Er zijn altijd tijden geweest van opwarming en van minder warme periodes, maar de laatste decennia volgen de extremen elkaar in sneltempo op. En dat is dus zeer verontrustend. Het jaar 2050 wordt ingeschat als een doorslaggevend jaar, een jaar waarin duidelijk te constateren zal zijn welke schade de klimaatopwarming heeft toegebracht als we er nu niks aan doen, een kantelpunt voor onze planeet. Nu klink ik wel als een getuige van Jehova, maar de werkelijkheid is gewoon een wetenschappelijk onderbouwd feit: het is nog niet te laat voor ons klimaat maar wel bijna! Misschien maken wijzelf het kantelpunt niet meer mee, maar onze kinderen en kleinkinderen verdienen toch een leefbare planeet?
Toch optimistisch blijven
Een heikel onderwerp, dat gaf Geert Naessens eerlijk toe. We hebben de believers, de non-believers en de twijfelaars voor wat betreft deze materie. Hij wil niet doemdenken of de onheilsprofeet uithangen als hij verwittigt dat het scharnierpunt er is als de aarde 1,5 graden opwarmt en de klimaatschade dan bijna onomkeerbaar is. Dat het een grote uitdaging wordt, is een vaststaand feit. Op het scherm konden we statistieken volgen die stijgende lijnen vertoonden, terwijl Geert uitleg gaf over de oorzaak van deze bedroevende evolutie. Hij was zeker nog optimistisch omdat hij ervan overtuigd is dat de omschakeling is ingezet en omdat de bedrijven, zeker de grote spelers op wereldvlak, heel erg hun best doen om het tij te keren. Zelfs in China zijn ze zich erg bewust van de hoogdringendheid en zijn de wetenschappers in hoog tempo oplossingen aan het zoeken om de CO2 in de atmosfeer te verminderen. Het goede nieuws is dat we veel in handen hebben - zelfs individueel - om ervoor te zorgen dat het klimaat niet met meer dan anderhalve graad stijgt. Anderzijds zijn veel beleidsmakers nog niet overtuigd van de noodzaak, het kost allemaal zoveel geld, en ja, we weten allemaal dat dit een grote struikelblok is die het op lange termijn denken behoorlijk belemmert.
Zijn er oplossingen?
Ja, die zijn er als we allemaal ons steentje bijdragen. In onze tuin kunnen we meer watervoorraden aanleggen, andere planten kiezen, een deel grond laten verwilderen, hagen planten, in de hoogte gaan met gevelbeplanting.
Op wereldniveau moeten er veel slimme koppen samen werken en nieuwe technieken ontwikkelen (zoals kernfusie), moeten zonnepanelen en windmolens en elektrische wagens nog meer in het straatbeeld verschijnen, moeten aardgas en andere fossiele brandstoffen geleidelijk worden afgebouwd, grote waterreservoirs of overstromingsgebieden zijn nodig, de landbouw met het drukkend stikstofprobleem en het overbelaste elektriciteitsnet moeten worden aangepakt. Bomen en bossen en vergroening zijn brood- brood- broodnodig. Wij werden aangemaand om minder vlees te consumeren en ook om minder afval te produceren en voedselverspilling binnen de perken te houden. Dit zou blijkbaar al een hele slok op de borrel schelen. Áls we dit kunnen verwezenlijken, hebben we die borrel wel verdiend.
Ons land, dat maar een speldenkop groot is op de wereldkaart, geeft jaarlijks 20 miljard euro subsidies aan de fossiele industrie… Als we die som in klimaatvriendelijke initiatieven stoppen, schieten we nochtans al een heel eind op. Het is een kwestie van nu investeren om later minder leed te hebben. Maar ja, inderdaad, gemakkelijk is anders.
Een leefbare wereld
Alle verandering is moeilijk en lastig, 8 miljard mensen motiveren om een grote inspanning te leveren, is geen simpel verhaaltje. Maar het gaat hier wel om de mensheid, over overleven. Over de aarde hoeven we ons weinig zorgen te maken, die zal sowieso blijven draaien. Het is alleen de vraag of de mens nog zal kunnen overleven als we nu niks doen…
Linda Herman
Lief en leed
Naar de overkant
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
