Liturgische vieringen
Zie "misvieringen" elders op deze website
Werken met plezier
Bij een begrafenis zie ik hem in zijn fluojasje staan wachten aan het kerkhof tot de familie en de lijkwagen er aankomen. Een speciale job toch, grafdelver. Vaak zien we hem door Ruiselede toeren als gemeentewerker. Een gesprek met Luc Vandevelde, geboren en getogen Ruiseledenaar.
Hoe het begon
Luc is 58 en werkt al 38 jaar voor de gemeente. Vooraf werkte hij in zetelfabriek De Bruyne. Hij doet zijn job graag en werd destijds aangeworven door schepen Jules Vandewalle. De altijd goedgeluimde schepen die af en toe een ‘vooiske’ zong. ‘Elk karwei die je doet, doe het lijk voor jezelf…’ zei Jules. Hij kuiste om te beginnen 5 maanden grachten, met de spade, de zeis en de greep. Handwerk. Zijn collega’s waren Julien Decaluwé, Adiel De Backer, Roger Wyckhuys. Ze bonden hun materiaal aan de fietsbuis en reden naar het werk. Het begon in mei, juni tot het najaar. In de winter mocht Luc weer stempelen. Geen buitenwerk dan. Onder schepen Maurice Dewinter kuiste men parken op en herstelde men ook voetpaden. Met Gaby Callens, Adiel en Noël ging men ook putten vullen met de tractor. Die tijd is lang voorbij.
Machines
Tegenwoordig is er nog weinig handwerk, tenzij wieden. Men heeft nu een klepelmaaier voor de graskanten en met de bak kan men grachten schoonmaken. Er is een veegmachine voor de straten. Een pausmobiel, lacht hij. Er is een hoop materiaal bijgekomen. Luc weet van drie keer verhuizen van de gemeentelijke opslagplaats. Aanvankelijk begon het in de garage Goethals in de Aalterstraat naast de Fijnproever… Dan kreeg men een loods bij de brandweer waar de signalisatie opgeslagen werd. Later werd het het Polenplein, de aardappelloods De Vrieze. Dan kreeg men ruimte in de Industriestraat. En nu heeft men een nieuw gemeentelijk complex in de Eekhoutstraat. De gemeente is groener geworden en er is dus meer werk aan plantsoenen en er is ook een hondenweide, ontmoetingsplek voor hondenliefhebbers bij het kerkhof. Luc is ploegbaas en werkt onder de leiding van Kurt Sabbe. Het werk is gevarieerd: wij zijn meid van alle werk, zegt Luc. En het kan al eens veranderen, we moeten soepel zijn. Bij vriestemperaturen gaan ze strooien zodat ieder deftig naar het werk of naar school kan rijden. Maar hij doet het werk nog altijd heel graag.
Warme thuis
Met veel liefde spreekt hij over thuis. Je kon er altijd terecht, ze waren er als ’t nodig was. Mensen spontaan een plezier doen, heeft hij van hen meegekregen. Vader werkte bij Bekaert en het gezin telde 9 kinderen. Kurt is de jongste, hij heeft vijf broers en drie zussen, Linda, Christiane, Carine, Marleen en Marc (tweeling) Geert en Luc (tweeling) Filip en Kurt. Moeder was een echte keukenprinses. Hij herinnert zich haar rosbief met puree en gestoofde worteltjes. Vrijdag was visdag of eierkoekendag. Met de kermis mocht hij mee met vader van café naar café en naar de koers kijken… Mooie herinneringen. Moeder stierf 3 jaar geleden en vader leerde zijn eigen potje koken. Hij rijdt graag met zijn elektrische fiets nog. Een krasse senior van 88. Ook het kruiske dat men kreeg, is bijgebleven, nog altijd… Een liefdevol gebaar.
Kerkbezoek
Als hobby gaat hij graag karabijnschieten op zondagmorgen. Zijn schoonvader liet hem er kennis mee maken. In de namiddag gaat hij met vriendin Anneke op pad. Ze bezoeken graag kerken. Op Open kerken - dag zijn ze erbij, Doornik, Bouillon, Tongeren, Poperinge… In Henegouwen ontmoetten ze bij toeval een boer die de kerk onderhield en hen een gratis rondleiding gaf. Dat zijn van die mooie toevalligheden. Hij herinnert zich een kerkje aan de Westerschelde dat door een vluchteling tussen de wereldoorlogen geschilderd is. Uiteraard wordt het lokale streekbierke geproefd op een terras… Ze bezoeken ook steden en parken, maken boswandelingen en genieten van de prachtige natuur.
Begraven
Graven delven, het is toch iets apart. Een zandgraf delven vergt enige vaardigheid die hij leerde van Gaby Callens. Hij doet het graag, vindt het een soort eerbetoon aan de overledene, vaak iemand die hij kende. Vooral een kindergraf klaarmaken, raakt hem. Moeders die een kind moeten afgeven, het moet erg zijn. Ook corona met zijn beperkingen was hard. De moeder van zijn vriendin overleed aan een hersenbloeding in coronatijd. Beperkt bezoek. Je mag slechts met dertig mensen afscheid nemen bij overlijden. Het is een moment dat je graag deelt met mensen die de overledene in het hart droegen.
Een kerkhof onderhouden is ook een vorm van respect naar overledenen. Betekenis kunnen geven aan je werk, het is motiverend. We wensen Luc daarom verder werkplezier en deugddoende vrije tijd.
Gerda M.
Waar men fietst langs Belgische wegen…
…komt men zeker de abdijen tegen. Niet ver en erfgoed. Vakantie was fietsen deze zomer, desnoods tussen buien door, maar dat viel best mee. Het was ook de zomer van de abdijen. Onze routes leidden in Waals Brabant langs twee abdijen die toch een halte waard waren.
Abdij van La Ramée
Ze ligt in Geldenaken, in het dorp Jauchelette. Het immense complex is perfect gerestaureerd dankzij vele gefortuneerde sponsors, o.a. bedrijven. Je kan er trouwen of seminaries organiseren. Een enorme baal hooi met twee namen Cha en Paul trok onze aandacht. Het ging om een ‘wedding’ later op de dag. Engels in Wallonië, enig gespeculeer hoe dat kon komen. Verderop zouden we ontdekken dat Cha niet Chantal maar Charlotte is die op die dag trouwde met Paul. Volgens ons boekje mocht je er een kijkje nemen en we stalden dus de fietsen. Een prachtig verzorgde boomgaard, naast de grote oprijlaan, een vijver, een uitnodigend landschap op de achtergrond… ze lieten ons toch de camera bovenhalen. De binnenplaats die meestal van de buitenwereld afgesloten was, bevat de gebouwen typisch voor elke abdij, die zelf bedruipend was. Men voorzag in eigen voedsel door landbouw, had veelal een eigen brouwerij, broodbakkerij, kaasmakerij soms, stallingen voor het vee. Voor het gebedsleven was er een centrale kapel, de kloostergang rondom het vierkante complex, de binnentuin waar je ook wandelend kon bidden… La Ramée werd gerund door cisterciënzerzusters. Ze waren dochterabdij van de abdij van Villers. Ik gebruik ‘gerund’ omdat de abdissen inderdaad toch wel talentvolle vrouwen geweest zullen zijn. Ze moesten leiding geven op spiritueel vlak, gebouwen onderhouden of laten onderhouden, financiën beheren... (meer foto's van o.a. de abdij vindt u hier)
Abdij van Villers La ville
Je mag een tweetal uur voorzien als je de restanten van deze abdij en de tuin wil zien. Ze hing af van de gekende abdij van Clairvaux. Het abdijcomplex telt 13.000 ha en werd in 1146 gesticht. Dat is vier keer oppervlakte Ruiselede. Men leefde er volgens de regel van de heilige Bernardus. Stilte, gebed, arbeid… vulden de dagen van de monniken. Men stond op om 4,30 u ’s morgens en de dag was rond om 20 of 21 uur afhankelijk van het seizoen. In de glorietijd waren er een 100-tal monniken geholpen door wel 300 lekenbroeders om de uitgestrekte velden te bewerken en in eigen voedsel en drank te voorzien. Je probeert je voor te stellen hoe dat was en welke impact ze hadden op de streek. Lijfeigenen, kleine landeigenaars werkten graag voor het klooster omdat ze er zekerheid en bescherming vonden. De abdijen waren ook op cultureel vlak voortrekkers en ze hadden een ziekenboeg en een medicinale tuin met geneeskrachtige kruiden. De voorlopers van de apotheken, zeg maar Monniken hielpen armen en zieken. Kinderen van adel werden voor een opleiding naar een klooster gestuurd. Je kan langs een historische tijdlijn in cortenstaal wandelen omzoomd door oude rozenrassen. Een herhaling van wat je ooit leerde en vergeten was. Er is een stiltewandeling… maar je kan ook andere wandelingen, fietstochten doen in de omgeving. Jammer genoeg werd de abdij in de Franse Revolutie geruïneerd. Ze is tot werelderfgoed uitgeroepen en krijgt elk jaar duizenden bezoekers. Toch ook eens het abdijbier geproefd onder een parasol op het terras. De monniken hadden het moeten meemaken.
Abdij Sint Godelieve Brugge
Op TV gezien dat deze Brugse abdij in het stadscentrum uitzonderlijk voor publiek open is nog tot 12 september. Toegang is gratis en je hoeft niet te reserveren. Je kan er met openbaar vervoer best heen, De Boeveriestraat ligt tegenover het Zand, dichtbij het station. De abdij is toegewijd aan St Godelieve, ook in Gistel vereerd en was bekend om bedevaarten voor oogziektes. Anders dan bij de vorige abdijen lijkt het hier of de zusters net weg zijn. Tapijten, meubilair, schilderijen ademen het kloosterleven nog uit. In de prachtig betegelde keuken liggen nog de recepten voor citroengebak en een dagmenu. In de gang hangt het houten paneel met de namen van de laatste zusters en hun taken. Er is een lector die voorleest uit de bijbel tijdens de stille maaltijden, een cantor die voor de liturgie instaat, een cellarius of keldermeester, een vestiarius die voor de kledij zorgde enz. Abdijen waren ook qua leiding goed georganiseerd. Ook hier weer de refter, de centrale kapel, de kapittelzaal, de ontvangstzaal, de binnentuin en grote moestuin nu met gras ingezaaid. Na bezoek krijg je een drankje maar vraagt men de bezoeker mee te denken over wat de bestemming van het complex kan zijn.
Aantrekkingskracht
Wat trekt ons mensen van deze tijd aan om een abdij te bezoeken? Wellicht het feit dat ze deel uitmaken van onze historie en ons erfgoed. We vragen ons af wat kloosterlingen van toen en nu laat kiezen voor dat leven, wat hen in beweging bracht / brengt. Anderzijds kennen stiltedagen in abdijen succes. De mens van nu heeft zoveel prikkels, leidt een zo druk bestaan dat afstand nemen en nadenken over zin en betekenis van het leven geen plaats meer krijgt. Er is meer nodig dan een bezoek om kloosterlingen en hun spiritualiteit echt te leren kennen. Gebed, contemplatie, regelmaat, arbeidsvreugde, stilte dag na dag. Jezelf niet centraal stellen. Ze doen iets met een mens. Iets wat wij leken bewonderen of niet kunnen vatten.
Gerda Meulebrouck
Herdenking bevrijding van Ruiselede
Zaterdag 11 september 2021 om 10 u.
Naar aanleiding van de 77ste verjaardag van de bevrijding van Ruiselede, einde van Wereldoorlog II, nodigen we U vriendelijk uit op onze jaarlijkse viering.
De organisatie van deze kleine plechtigheid is een samenwerking tussen N.S.B. Ruiselede, Heemkring Oud Ruysselede en het Gemeentebestuur.
Er zal ook een delegatie van Poolse familieleden van onze bevrijders aanwezig zijn.
Naast de opluchting van de “bevrijding” was er ook, in talloze steden en gemeenten heel wat leed die de gevechten met zich meebrachten. Zoals ieder jaar willen we ook nu op eenvoudige, maar gepaste wijze, de burgerlijke en militaire slachtoffers herdenken. Door de coronamaatregelen die nog steeds gedeeltelijk van kracht zijn, zien we ons verplicht het programma wat aan te passen.
We hopen U van harte toch te mogen verwelkomen (met mondmasker).
PROGRAMMA
*10 u. Eucharistieviering in de kerk O.L-Vrouw tenhemelopneming.
* Na de mis optocht naar de Vredeskapel in de Aalterstraat onder begeleiding van het trommelkorps.
* Gebed
* Verwelkoming en korte toespraak
* Neerleggen bloemenkrans
* “Offerande” in kapel (voor onderhoud van de kapel)
Door de coronamaatregelen kunnen we enkel een aantal genodigden een kleine receptie aanbieden. De leden van N.S.B. en trouwe sympathisanten krijgen een drankbonnetje die zowel in “De Plaetse”, “De Nieuwe Muide” als “t Fonteintje” geldig zijn. Dit wordt U aangeboden door het bestuur van N.S.B. Ruiselede.
Paul Desmet
Illud Mane 2021
Boekenruilkastje
In Brugge waren er al, net zoals in Oostende, maar Ruiselede is zeker niet de minste, (zoals volgens het Schriftwoord Bethlehem zeker niet de minste was) dus dat moest er komen.
Je wil een boek kwijt, je plaatst het in het kastje. Oh, daar staat iets wat ik graag wil lezen, ik doe het mee.
Nadien wil ik dat bewuste boek eigenlijk houden, geen probleem!
Of ik denk: dat is nu een boek dat een vriend(in) ook wil lezen! Geen probleem! Je geeft het.
Het kastje staat dankzij een grote zaag (vraag en je zal verkrijgen = Schriftwoord) en het enthousiasme van Annelies en directeur Florian, aan het gemeentehuis rechtover het monument van de gesneuvelden.
Schepen Ilse zal er dit jaar ook nog eentje laten plaatsen in Doomkerke en Kruiskerke.
Laat je verrassen!
Anne Marie
Het lokaal dienstencentrum Den Tap nodigt u uit voor volgende activiteiten:
- Elke dinsdagnamiddag: hobbynamiddag – breien, haken, crea … Iedereen welkom!
- Elke donderdagnamiddag: kaarting
- Elke vrijdagnamiddag: vers gebakken pannenkoeken
- Praatgroep Frans: woensdagvoormiddag 08/09 en 22/09.van 10 u. tot 11 u.
Kostprijs: € 1/les - koffie inbegrepen.
- Elke werkdag: middagmaal; inclusief soep, dessert en water 2 dagen vooraf reserveren: 051/77 89 60 of via mail bestelling middagmaal
- Elke dag, weekends en feestdagen: warme maaltijd aan huis 2 dagen vooraf reserveren: 051/68 92 09 of via mail bestelling warme maaltijd aan huis
- Elke vrijdagvoormiddag: boodschappenbus – €11.5 – bezoek aan de markt, middagmaal in het LDC, vervoer heen en terug naar huis.2 dagen vooraf reserveren: 051/77 89 60 of via mail Boodschappendienst
Parochieblad niet ontvangen
In dit geval kunt u een klacht indienen die deze link
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
