Liturgische vieringen
Zie Misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Afscheid van Sancta
Omdat zovele oud-leerlingen ernaar vroegen, besloot Curando toch nog eens de deuren van (een ontmanteld) Sancta open te zetten. Mevr. Anneleen Deroo, directeur, en Indra Vanhulle (oud-leerlinge, centrumleider LDC en woonassistent WZC St – Jozef) hadden zelfs de loper uitgerold zodat men via de speelplaats naar de feestzaal kon en zo naar de lokalen. Ze verwelkomden de 350 mensen die nog langskwamen tussen 10 en 14 uur. Anne – Marie, collega schrijfster, was op post om eens te luisteren naar de bezoekers en enkelen te fotograferen. De beelden en commentaren krijg je hier de volgende weken te zien.
Met lood in de schoenen trok ik erheen. Kan je de aftakeling aan van een plek waar je hart lag. Maar het gonsde even weer van de mensen en meteen werd mijn naam geroepen. en begon de quiz: wie is die weer... Hopeloos om namen terug te vinden maar gezichten herken je wel. Groepjes klasgenoten hadden afgesproken en wilden zich namen herinneren: wie gaf toen weer wiskunde? Hoe is het met meneer Vandenberghe? Met meneer Serbruyns? Weet je nog. De zonen van een overleden collega zijn er ook. Herinnering. Ook een paar collega’s duiken op. Hoewel we een Jaar geleden na het laatste schooljaar een afscheidsmoment hadden en nog eens rondwandelden, komen ze een laatste keer op bezoek. Straks verdwijnt het echt. De oudste oud-leerlingen kijken met nostalgie naar het oude gebouw dat ondanks aftakeling toch nog de grandeur van het aanvankelijke ‘Pensionat de Notre Dame des 7 douleurs’ uitstraalt. Wie heeft nog de postkaarten van het pensionaat van toen met de mooie tuin en bomen op de speelplaats. Zoals in alle pensionaten was Frans een belangrijk vak, het hoorde bij een goeie opvoeding en etiquette. Iemand weet dat zijn moeder er intern was jaren 40. Waar heeft ze geslapen? In de loop der jaren zijn lokalen aangepast aan nieuwe noden en is het moeilijk je te oriënteren. De kapel is gebleven. Een oma is er met haar dochter en kleindochter om nog te kunnen tonen waar zij schoolliep ooit. Ik loop niet meer rond. Klassen, lokalen zijn ontmanteld… tristesse troef als je het ooit anders geweten hebt.
In de feestzaal is er gelukkig een diashow met de lokalen zoals ze er voorheen uitzagen, dankzij fotograaf Carlos Desmet. Het maakt veel goed en roept veel op. De strijk- en naailokalen zijn er niet meer te vinden, de afdeling snit- en naad werd jaren terug afgebouwd omdat ze geen belangstelling meer kende. Technologie en computer kwamen in de plaats.
Deugddoend zijn de vele verhalen en anekdotes, over de kaasavond, de schoolfeesten, hoe graag ze naar Sancta kwamen omdat er naast leren ook ‘samen’ was. Kwam dat door de kleinschaligheid? Er waren de middagactiviteiten, voetbal voor de jongens, zaalhockey of volley voor de anderen. Je mocht liefst niet op de vensterbanken zitten, maar bewegen… zegt iemand. Er was de sportdag, de cultuurdag. de schoolreizen naar de Deltawerken, Parijs, Londen… De discussies over de blauwe schort die men weg wou jaren 90. Het uniform was al gesneuveld. De verhalen zijn gekleurd omdat zij die kwamen zaterdag, er graag waren. Ook hier werd al eens gestraft, terecht of onterecht en ook hier vond wel iemand zijn draai niet. Ook hier moest over pestgedrag gewaakt worden.
Sancta blijft een verhaal van mensen. Van inspanning, volhouden en van plezier. Directies die voor een goeie werksfeer en teamspirit zorgden. Leerkrachten die gemotiveerd les wilden geven en begrip hadden voor puberende , zoekende jongeren. Die ongeacht rapporten en resultaten respect wilden opbrengen voor leerlingen. Leerlingen die stilaan hun talent of richting leerden kennen, ook leerden omgaan met tegenslag, schoolse resultaten leerden relativeren ook. We hadden de maatschappij in huis: ASO, de moderne, TSO technisch meer praktijkgericht en BSO beroeps. Oud-leerlingen kozen of vonden elk hun job: van ingenieur tot kinesist, tot familiehulp, zorgende, of houtbewerker, elektricien… We hebben mekaar nodig in de maatschappij.
Waardering voor ieder, dat zat in de muren gebakken omdat ooit de zusters vanuit die visie onderwijs opbouwden en doorgaven. Straks is Sancta fysiek weggeveegd maar herinneringen mogen hopelijk nog even blijven. En uit de as van Sancta verrijst een nieuw verhaal van mensen, mensen die zorgen voor senioren en kwetsbare ouderen.
Gerda M.
In rand van de bevrijding en verbroedering met Krasnik
In één van de vorige edities van Kerk en Leven werd ruim aandacht besteed aan de herdenking op zaterdag 9 september van de bevrijding in 1944. Sinds 2002 onderhoudt de gemeente Ruiselede een continue jongerenuitwisseling met een secundaire school van Krasnik, regimentsstad van de 24ste cavalerie, die meestreed met de Poolse Pantserdivisie o.l.v. generaal Maczek. De cyclus van bezoek aan Krasnik en tegenbezoek aan Ruiselede ging voor het laatst door in 2017 – 2018. Corona en de veranderde politieke omstandigheden in Krasnik dwongen ons tot het tijdelijk indrukken van een pauzeknop. Wij wilden echter als gemeente onze dankbaarheid duidelijk maken aan de betrokken leerkrachten van de school (na toch twintig jaar goede samenwerking) en nodigden rond 21 juli vier leerkrachten van de school uit voor een informeel bezoek van 4 dagen aan Ruiselede en omgeving. Zij hebben er echt van genoten (en ook van het verblijf van onze inmiddels bekende BB Molenerf) en waren bij het afscheid duidelijk geëmotioneerd. Joanna, die in 2002 bij aanvang een startende leerkracht was aan de betrokken school vertelde hoe deze verbroedering en contacten haar hebben doen besluiten, al waren er twijfels, om in het onderwijs te blijven. Dit was de meerwaarde die zij zocht om overtuigd leerkracht te worden en te blijven. Sindsdien is zij een van de stuwende krachten van de school, zeker wat betreft uitwisselingsprojecten. Maar ook voor onze jongeren opende en verruimde de blik op een andere en nog altijd strikt katholieke cultuur. Dit was zeker zo in de beginjaren toen Polen nog maar de eerste stappen zette in Europese integratie en ontwikkeling.
Tijdens het herdenkingsweekend van 9 september mochten wij twee Poolse dames verwelkomen, respectievelijk secretaris en voorzitter van de gemeenteraad van Krasnik. Zij waren sterk onder de indruk van de mooie herdenkingsplechtigheid op zaterdag en spraken in een speech bij de lunch de wens uit om dit te koesteren en als blijvende boodschap aan de jongeren door te geven.
Op zondagmiddag vertrokken zij, na de laatste noten van het optreden van de drumband en de jongerenharmonie van Sint-Cecilia, in het park, met taxi luchthaven. Zij waren nog maar net vertrokken als twee jonge dames mij op de schouder tikten. Wat een verrassing: Marthe Verkest en haar Poolse vriendin Kinga Michalek, twee jongeren die deelnamen aan de (voorlopig) laatste verbroedering en sindsdien zijn zij hartsvriendinnen. Zij hebben niet alleen veel contact via sociale media maar ontmoeten elkaar ook meermaals, hier of in Polen of zelfs op een andere Europese locatie! Kinga sprak mij aan in perfect Nederlands met een klein “Hollands” accentje. Zij is inmiddels 23 en had door deze verbroedering de smaak voor talen en zelfs voor Nederlands te pakken gekregen. Haar studies zijn inmiddels afgerond en zij werkt nu voor de Nederlandse Oliemaatschappij Shell in Krakau. Mooi denk ik dan, dat maakte en maakt het zinvol. Nog even afwachtend, na misschien gewijzigde politieke situaties hier en uitkijkend naar constructieve gesprekken met de overheid van Krasnik, blijven wij op niveau van lokale besturen de banden onderhouden en gesprekken aangaan om binnenkort weer op een mooie manier met het jongerenproject verder te gaan.
William Coppens
Pastorale bezoeken in ‘De Kiem’
Nadat diaken Danny een pastoraal bezoek bracht aan alle klassen van de Linde in Doomkerke, was het in de week van 18 tot 22 september de beurt aan de Kiem te Ruiselede.
Alle klassen, ook de kleuters, ontvingen een passend bezoekje waarbij de Jezus-figuur werd belicht. Vanuit deze gelovige invalshoek was er tijd voor een verhaal over “vriendschap en verbondenheid”.
De kinderen konden vragen stellen en een dikke duim en pluim voor het onderwijzend personeel en allen die schoolbetrokken zijn, werd zeer gewaardeerd.
Alle kinderen van de lagere klassen ontvingen ook letterlijk een pluim om mee te nemen naar huis. Het moet er allen aan herinneren dat zij anderen af en toe een pluim (een complimentje) moeten geven in het leven. Alleen zo bouwen we samen aan een aangename schoolomgeving en een vriendelijke gemeenschap.
Danny
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Voorbije activiteiten
Vl@s - Huifkartocht
En nog een sfeerbeeldje van onze laatste uitstap op zondag 10 september, met onze ruiters, paardjes en huifkar van boer Pierre: echt een leuke, nostalgische tocht doorheen de prachtige bossen van Hertsberge! Bovenop was de zon ten volle van de partij!!!
Iedereen heeft ervan genoten, van de paardjes, de huifkar, de prachtige stopplaats temidden het bos met heerlijk aperitief en natuurlijk ook van het super-lekker en gezellig avondmaal in “De nieuwe Lekkerbek”… Wàt moet er nog meer zijn voor een perfecte zondagnamiddag?
Bea
Neos – Fietstocht naar de struisvogelboerderij
Met zo'n 90 leden hebben we op 18/09/2023 onze fietstocht gecombineerd met een bezoek aan de Struisvogelboerderij Schobbejaks Hoogte te Aarsele. Trouwens de enige overgebleven Struisvogelboerderij in België.
Daar we met zo'n grote groep waren verdeelden we ons in 2 groepen fietsers.
Christel van de struisvogelboerderij vertelde ons daar in geuren en kleuren, met af en toe een grapje tussendoor, over het ontstaan, de geschiedenis en de evolutie van hun struisvogelboerderij.
Hoe een struisvogelkuikentje zich door het ei 'stampt' en dat konden wij ook zelf bewonderen. Wij kwamen alles te weten over de struisvogels, hoe groot en imposant ze zijn, hoe oud ze worden, hoe rap ze kunnen lopen... Zii vertelde ons ook dat alles van de struisvogel gebruikt wordt: natuurlijk diverse vleesproducten, maar ook struisvogelleer- en pluimen, plumeaus en
zelfs hondenvoeding en ook de eierschalen worden verwerkt. Van de struisvogelolie wordt er cosmeticaproducten gemaakt.
We kregen een proevertje van de struisvogelpaté en advocaat.
Daarna volgde nog een rondleiding in het bedrijf door Bert en Christel.
Na dit bedrijfsbezoek fietsten we naar Kanegem waar we nog met een drankje wat konden napraten. Daar we met zo'n grote groep waren konden we gelukkig in Kanegem terecht in 2 horecazaken nl 'De Kalkoven en ''t Vliegend Peerd'.
Rudy
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
