Liturgische vieringen
Zie "misvieringen" elders op deze website
Veertigdagentijd
In het leven van de kerk vormt de veertigdaagse voorbereiding op Pasen een sterke tijd. Bijzonder veel aspecten van het leven als christen komen er uitdrukkelijk in aanbod. Om de rijke inhoud van deze periode nader te verkennen, maak ik in deze tekst een vergelijking tussen de veertigdagentijd en een wielerwedstrijd. Zelfs voor wie geen specialist is in de wielrennerij kan het beeld van de koers een nieuw licht werpen op de veertigdaagse vasten. Ook al loopt de vergelijking wel eens mank, ze helpt ons om de vele in- en uitzichten van de veertigdagentijd samen te brengen.
1. Aan de startstreep op Aswoensdag
Het startschot van de veertigdagentijd wordt op Aswoensdag gegeven. Het begin valt sterk op daar het niet plaatsvindt op een zondag maar op een dag in de week. Het is een gewone werkdag, ook al hebben velen in die periode vakantie. De uitbundigheid van carnaval valt stil voor wat meer ernst.
In de liturgische viering van Aswoensdag spreekt de grijze as een eerder ontnuchterende taal. Gelovigen worden er op hun plaats gezet. Ze krijgen te horen ‘ken jezelf’, ‘gedenk, o mens dat je stof bent en tot stof zal wederkeren’. Er is geen plaats voor overmoed. Ieder dient eerlijk onder ogen te zien waartoe hij maar in staat is. Niemand hoort echt graag dat hij broos is, vergankelijk. Sterfelijkheid is ons aller lot. Bedoeling is niet ons te ontmoedigen maar wel om ons te helpen om eerlijk aan de startstreep te staan en onszelf niet te overschatten.
Bij de start wordt onze inschrijving gecheckt. Die is reeds lang in orde. Vanaf ons doopsel beschikken we over een wettig verblijf in Kerkland. De geloofsgemeenschap heeft ons opgenomen. We krijgen vlot toegang tot het parcours. Het kruisteken waarmee we onze tocht beginnen, herinnert er ons aan dat we gedoopt zijn in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. De woorden van de Vader blijven nazinderen in ons hart: ‘je bent mijn veelgeliefd kind’. Het is goed onze doop te gedenken niet zozeer als iets van lang geleden, maar als een bad van goddelijke goedheid waaruit we steeds weer nieuw geboren worden. Onze conditie is broos. Toch mogen wij, stof van de aarde genomen, leven uit de liefde die God ons blijft toezeggen.
Het parcours dat ons naar Pasen leidt, is ons niet vreemd. We hebben het reeds eerder verkend. Het is ieder jaar eigenlijk hetzelfde. Alleen wij zijn elk jaar anders. De tocht is zoals iedere tocht: ergens vertrekken om ergens aan te komen. Die vanzelfsprekendheid wordt echter wel sterk Bijbels ingekleurd. Het land dat we achter ons laten is getekend door onvrijheid. Het is faraoland waar we slaven waren en onszelf niet konden zijn. We dromen van de aankomst, het beloofde land waar we de melk en honing van recht en vrede mogen proeven.
Toch rijden we niet zomaar in één vlotte beweging het ene land uit en het andere binnen. Tussen de uittocht uit faraoland en de intocht in het beloofde land, ligt de tocht door de woestijn. Het is een tijd van moedig doorrijden maar ook van vermoeidheid. Het is hopen op het nieuwe en terug verlangen naar het oude. Het is een tijd van uitgezuiverd godsverlangen en van buigen voor afgoden die vlugger lonen. Het is een tijd van ontbering maar ook van manna, voedsel dat ons in beweging houdt. De doortocht is niet op een drafje af te werken. Zoals het volk eertijds veertig jaren door de woestijn trok, zo krijgen wij veertig dagen om naar het land van belofte te gaan.
Niet iedere starter haalt de eindstreep. Onze aankomst op Pasen is niet verzekerd. De tocht verloopt niet op ‘automatische piloot’. De rit vraagt volgehouden trouwe inzet dag na dag. Zo’n vernieuwingsbeweging vergt onze beste krachten. Soms loert de bekoring om de hoek. Dan willen we de zaak forceren en onze toevlucht nemen tot een of andere vorm van doping die ons extra vleugels geeft. Die middelen zijn verboden. Eigenlijk bestaan ze ook niet. Er is niets voorhanden dat ons in een mum van tijd kan oppeppen tot krachtpatsers in de vernieuwing van ons leven als christen. We kunnen alleen doen wat we kunnen en vooral leren vertrouwen op God die met ons de tocht meemaakt. Zoals Hij eertijds in wolk en vuur zijn volk door de woestijn leidde, zo zal Hij ook ons op onze tocht vergezellen.
Parochieassistente Thea Levrouw
In 2022 komt er een nieuwe Pastorale Eenheid met de parochies van Wingene, Ruiselede, Zwevezele, Beernem en Oedelem. Nieuwe gezichten zullen opduiken. Elke week proberen we de lezers van Kerk en Leven te laten kennismaken met de medewerkers van die Pastorale Eenheid. Deze week is parochieassistente Thea van Zwevezele aan het woord.
Ik ben parochieassistente Thea Levrouw. Met mijn 24 jaar ben ik de jongste van de groep. Ik zit dus nog vol energie en enthousiasme om mijn schouders te zetten onder deze nieuwe Pastorale Eenheid.
Familie
Ik woon al van kinds af in een warm en liefdevol nest in Lichtervelde. Ik ben de jongste uit een gezin van drie kinderen met een oudere zus Isa (27) en een oudere broer Wannes (25). Mijn vader Joost heeft zijn eigen bedrijf en is lid van het parochiaal team in Lichtervelde. Mijn moeder Monika was arts in het CLB van Brugge. Ze verloor 7 jaar geleden de strijd tegen kanker.
Studies
Mijn lagere school volgde ik in ’t Vlot in Lichtervelde. Na het lager volgde de eerste twee jaar middelbaar in de middenschool van Lichtervelde. Na het eerste jaar Latijn besloot ik om vanaf het tweede jaar Latijn-Grieks te volgen. Daarna ging ik richting het college van Torhout. In het vijfde en zesde jaar volgde ik er Latijn-Wetenschappen.
Om te studeren trok ik naar Leuven. Ik studeerde er theologie en godsdienstwetenschappen. Daarna behaalde ik in 2019 een master-na-master in de pastoraal. Het was een mooie tijd waar ik veel warme herinneringen aan overhoud. Op de faculteit heerste een warme en familiale sfeer. Onder medestudenten werd open gepraat en uitgewisseld over het geloof en de zin van het leven. In de studentenkring was ik mee verantwoordelijk voor de spiritualiteit. We organiseerden de studentenvieringen, de contemplatieve dialoog, het abdijweekend en de jaarlijkse bedevaart naar Scherpenheuvel.
Op kot zat ik in een gemeenschapshuis van de Universitaire Parochie. Het was als een tweede familie voor mij. Er was bijna altijd wel iemand in de keuken om te babbelen en je kon bij iedereen aankloppen als je met iets zat. Ook ondernamen we samen activiteiten: samen eten, gezelschapspelletjes spelen, een film kijken, de verjaardagen vieren… Altijd werd wel een reden gevonden voor een feestje.
In mijn master-na-master mocht ik stage doen bij de Sint-Michielsbeweging. Het was een warme omgeving waar ik veel bijleerde en verder openbloeide. Na mijn stage wist ik dan ook zeker dat ik verder wou werken in de pastoraal. In het bijzonder ging mijn voorkeur uit naar een parochie.
Betrokkenheid bij de parochie
Vanaf het zesde leerjaar tot en met het zesde middelbaar was ik misdienaar in Lichtervelde. Een rol die ik met veel liefde en plezier vervulde. Na mijn afscheid als misdienaar bleef ik meehelpen als begeleider op het misdienaarskamp. Daarnaast hielp ik vanaf mijn zesde middelbaar mee met de vormselwerkgroep. Tijdens mijn studies in Leuven was het moeilijk om de vergaderingen bij te wonen, maar ik las de verslagen wel altijd grondig door. Op de activiteiten was ik wel paraat en hielp ik waar ik kon.
Werk
Op 1 oktober 2019 begon ik met werken als parochieassistente in de Pastorale Eenheid Sint-Margaretha Lichtervelde en de parochies van Zwevezele. Onder priester Marc Vantyghem mocht ik mijn eerste stapjes in het werkveld zetten en veel bijleren.
Nu de samenwerking tussen Lichtervelde en Zwevezele is stopgezet, blijf ik voor beiden werken. Ik werk dus halftijds voor Lichtervelde en halftijds voor Zwevezele. In Zwevezele ben ik verantwoordelijk voor de eerste communie, het vormsel en de dooppastoraal. Daarnaast ben ik eindredacteur van Kerk en Leven. Ook ga ik voor in uitvaarten en preek ik om de twee maanden (de andere maanden preek ik in Lichtervelde).
Vrije tijd
Lezen
In mijn vrije tijd lees ik graag. Als tiener heb ik de boeken van Harry Potter verslonden. Dit is tot op de dag van vandaag nog altijd mijn favoriete boekenreeks. Ook de boeken van Anthony Horowitz kon ik goed smaken. Tegenwoordig ligt er nog een hele stapel boeken op mij te wachten tot ik ze uitlees. Zo ben ik begonnen aan de reeks ‘De zeven zussen’ van Lucinda Riley.
Accordeon
In navolging van mijn broer en zus ging ik naar de muziekschool. Vanaf het vierde leerjaar mocht ik beginnen met het bespelen van een instrument. Mijn oog viel op accordeon. Vrienden van mijn ouders speelden dit instrument en ik vond het altijd zo gezellig wanneer ze dit deden. Tot mijn eindexamen in het zesde middelbaar volgde ik les in de muziekschool van Roeselare. In mijn studententijd begeleidde ik de cantussen van de studentenkring. Nu haal ik hem nog steeds regelmatig boven.Voetbal
Sinds 3 jaar ben ik begonnen met voetballen. Iets wat ik al heel lang wou doen, maar nooit durfde. Tot mijn zus mij meesleurde naar een training in De Haan. Een vriendin van haar speelde daar en ze hadden speelsters nodig. Zou het niet iets voor mij zijn om eens te proberen?
Na twee jaar in De Haan koos ik bij het begin van dit seizoen om te veranderen van ploeg. Bij SK Staden kon ik dichter bij huis spelen. Ik kwam er terecht in een warme vriendengroep waar hard werken gekoppeld wordt aan het nodige plezier. Na de training op vrijdagavond volgt steevast nog een drankje in het cafetaria. Door corona moet ik dit helaas al een hele tijd missen.
Toekomst
Ik hoop dat we in deze nieuwe Pastorale Eenheid mogen groeien tot een warme gemeenschap. Een plaats waar iedereen zich welkom en gedragen mag weten. Een plek waar Gods liefde voelbaar en zichtbaar is.
Thea Levrouw
Eerste Communie – Vormsel
Er werd besloten om de eerste communie- en vormselvieringen uit te stellen tot in het najaar.
De nieuwe data vind u hier.
Sancta Maria
Vl@s Ruiselede: fietsdriedaagse Limburg
Het Vlasbestuur wil perspectief bieden en organiseert daarom een driedaagse fietsreis per bus naar Limburg. Coronaproof uiteraard. Van 23 tot en met 25 augustus fiets je in een prachtige streek. De prijs per persoon op basis van 2 pers.kamer; +/- 390 EURO naargelang het aantal deelnemers. De fietsen gaan mee in een trailer.
Tijdens de drie dagen maak je kennis met mooie plekken: de Lommelse Sahara, fietsen door de bomen, fietsen door water in natuurgebied ‘De Wijers’, de abdij van Herkenrode, Oud-Rekem, mooiste dorp van Vlaanderen…en nog meer. Voor niet fietsers is er een alternatief programma.
Het volledige programma en alle info kan je krijgen bij de bestuursleden van Vl@s. graag inschrijven voor 10 maart.
Lia Alliet 051/688050 - 0479/918713 lia.alliet@telenet.be
Bea De Visschere 051/686202 – 0476/452233 beadevisschere@gmail.be
Parochieblad niet ontvangen
Een nieuw nummer aanvragen kan hier
Naar de overkant
Overlijden van de heer Felix Verhaeghe: zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat woensdag in uw brievenbus viel.
