Liturgische vieringen
Zie "misvieringen" elders op deze website
PASTORALE EENHEID SINT – AUGUSTINUS
Intussen weet u het ongetwijfeld al: we zijn op weg naar een ‘pastorale eenheid’. De 13 parochies van de gemeenten Beernem, Ruiselede en Wingene worden één grote parochie.
Een nieuwe geboorte … én bij een geboorte hoort een naam.
Dus zijn we op zoek gegaan naar een passende, inspirerende naam voor onze pastorale eenheid. Verschillende voorstellen werden overwogen en toegelicht in de mandaatgroep. Uiteindelijk viel de keuze op: ‘Sint-Augustinus’.
Biografie
Sint-Augustinus is één van de grote figuren uit de kerkgeschiedenis en werd geboren op 13 november 354 in Thagaste, Noord-Afrika. Het was een tijd waarin het niet zo goed ging met het Romeins Imperium. Ook op religieus gebied beleefde Rome een zware crisis. Voor de christenen werd het echter een gunstige tijd toen keizer Constantijn hun in 313 ‘carte blanche’ gaf. De grote bloei voor het christelijke denken kon beginnen.
Augustinus was van bescheiden afkomst en kon via een privé-studiebeurs een klassieke vorming ontvangen. Hij was een ‘universitair’ en had smaak in het leven, ging graag uit en verloor aanvankelijk veel tijd - zo zegt hij zelf.
Later - via de geschriften van Cicero - begon hij ook serieuzere literatuur te lezen en realiseerde zich dat een leven van zinnelijkheid en uiterlijkheid hem uiteindelijk niet kon bevredigen. Het werd het begin van een lange zoektocht naar de Waarheid.
Door omstandigheden kwam hij terecht in Milaan en zijn pad kruiste daar dat van bisschop Ambrosius. De preken van Ambrosius (vooral die van de Goede Week van het jaar 386) hebben op Augustinus een diepe indruk gemaakt. Meer en meer raakte hij overtuigd van de waarde van het spirituele. In zijn ‘Belijdenissen’ (zijn spirituele biografie) vertelt hij de beroemde tuinscène in het huis in Milaan. Hij sprak er met vrienden over het groeiend aantal jonge mensen die de woestijn opzochten om een radicaal ascetisch leven te leiden. Augustinus verzuchtte: ‘Wat zij gekund hebben, waarom ik niet?’ Hij ging in de tuin zitten aan een tafeltje waarop de Bijbel lag. Van over de haag hoorde hij een kinderstem roepen; ‘Tolle, lege’ (Neem én lees!) Hij zag de passage van Paulus uit de Romeinenbrief waar hij uitvaart tegen alle vormen van onzedelijk gedrag. Augustinus voelde dit tot zich gericht. Het werd de ontknoping van zijn bekeringsproces. Hij gaf zich over aan God. In 387 liet hij zich dopen door Ambrosius.
Hij vertrok uit Milaan naar Rome (waar zijn moeder de heilige Monica stierf) en komt terug naar Afrika – zijn geboortegrond – en sticht er een monnikengemeenschap voor leken en later een klooster voor religieuzen te Hippo, waar hij in 396 tot bisschop gewijd werd.
Bewogenheid voor de kerk beheerste het tweede deel van zijn leven. Het was een tijd van veel dwaalleren waarbij hij steeds het geloof moest verdedigen en verantwoorden.
Welk soort mens was hij?
Augustinus was een zoeker, een mens onderweg. Hij had een grote gevoeligheid. De bladzijden in zijn Belijdenissen rond de dood van zijn moeder tonen dit duidelijk. Maar ook echte vriendschap beleefde hij intens. Toen één van zijn beste vrienden stierf, schreef hij: ‘Iemand heeft ooit treffend zijn vriend de helft van zijn ziel genoemd.’
Het was ook iemand met een enorme werkkracht en een rusteloze pastorale bedrijvigheid.
Maar vooral moeten we wijzen op zijn grote liefde voor Christus. Het wordt het centrum van zijn denken. Hij noemt Jezus bij voorkeur: de heelmeester.
Waarom Augustinus als patroon van onze ‘pastorale eenheid’?
Verschillende aspecten uit zijn leven spreken ons aan. In Augustinus’ tijd heerste een crisissfeer. De antieke beschaving was op stervensna dood en een nieuwe was nog niet écht in zicht. Te midden van de decadentie van het Romeinse Rijk was het christelijk geloof zich een weg aan het banen en vertoonde een frisse groeikracht.
Nu lijken wij als christenen veeleer in de coulissen van de beschaving gedrukt. We voelen dat we als kerk en als maatschappij op weg zijn naar iets nieuws. Wat het worden zal, is niet duidelijk. De mens moet God zoeken in een steeds wisselende context. Maar hij moet blijven zoeken. Op weg blijven. En juist dit spreekt ons erg aan voor de uitdaging van onze parochies.
Onderweg. We zijn op weg. En de weg in het leven is niet altijd duidelijk of recht. Augustinus betreurde dat het voor hem zoveel tijd gekost had vooraleer hij besefte waarvoor en voor Wie het de moeite waard was te leven. “Veel te laat heb ik U bemind God”, zegt hij. Ook de ervaring dat ‘de Waarheid’ niet iets is dat men eens en voorgoed bezit, is actueel. Het blijft een zoektocht.
Vandaag kost het eveneens tijd om God te vinden. Er is veel onverschilligheid en relativisme. De christenen zijn een minderheid geworden. Vorige generaties kregen het geloof cultureel mee. Nu moeten we op zoek gaan.
Onze pastorale eenheid wil een plaats zijn waar mensen een stukje weg kunnen meegaan én waar ze tochtgenoten ontmoeten.
Innerlijkheid. Moeten we ons afzonderen om God te vinden? Augustinus dacht dit aanvankelijk. Hij heeft een lange weg moeten gaan om lichaam en geest met elkaar te verzoenen én zich te kunnen ontdoen van de lasten uit het verleden. Uiteindelijk heeft hij God ontdekt als ‘de Aanwezige in zijn hart’. Hij zegt het zo mooi in één van zijn gebeden: “Ik zocht U buiten mij, maar U was in mij. Toen hebt U geroepen en mijn doofheid doorbroken. Proeven deed ik U en sindsdien dorst ik en honger ik naar U, God. Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U.”
De tijd dat de Kerk het hele leven in een dorp omvatte, is voorbij. We hebben intussen veel van onze zekerheden moeten opgeven én de kwetsbaarheid ontdekt van het instituut zelf. Het doet ons vele vragen stellen. Toch blijft de man van Nazareth ons aanspreken. Net als Augustinus willen we samen op weg gaan rond Jezus. ‘Alleen’ is dit niet eenvoudig in een tijd waar voor geloof nog weinig plaats lijkt, dus kiezen we voor ‘samen’.
Onze pastorale eenheid wil een plaats worden waar mensen op adem kunnen komen en kunnen putten aan een bron. Die bron is Jezus Christus. Rond Hem willen we onze innerlijkheid laten groeien om als vertrouwvolle én gedragen mensen door het leven te kunnen gaan.
Beminnen. Augustinus wordt afgebeeld als bisschop met een vlammend hart in zijn handen. Het vlammende hart en zijn spreuk ‘Ama et fac quod vis’ (Bemin, en doe dan wat je wil.) worden het logo van onze pastorale eenheid. Elkaar liefhebben én dragen is de kern van de parochie van vandaag en morgen.
Onze pastorale eenheid wil een plaats zijn waar mensen kunnen groeien in de school van het liefhebben in het voetspoor van Jezus.
En tot slot… een niet onbelangrijk gegeven. Achter Augustinus staat zijn moeder, de heilige Monica – een héél sterke vrouw. Ook nu zijn er heel wat sterke vrouwen die de Kerk dragen en het vuur brandend houden. Met hen, in samengedragen verantwoordelijkheid, hopen we het kerkgebeuren levenskansen te bieden tot geluk van mensen én tot lof van God!
De werking van de ‘pastorale eenheid Sint-Augustinus’ begint nu al. Maar we geven graag mee dat op zondag 13 februari 2022 om 10u30 de officiële aanstelling zal plaatsvinden in de St Amanduskerk te Wingene door onze Bisschop Mgr. Lode Aerts.
U bent alvast uitgenodigd!
Pr Edouard
Vakantieregeling:
Parochieblad voor 3 weken
Sluiting parochiaal secretariaat tijdens vakantie
Vakantie is de uitgelezen tijd om even de routine te doorbreken. Daarom graag uw aandacht voor het volgende:
- Het parochieblad dat u nu in handen hebt, bevat parochietekst voor drie weken, namelijk van 1 juli tot 19 juli. Leg dit blad dus niet onmiddellijk opzij, het moet drie weken meegaan.
- Het parochiaal secretariaat is gesloten van maandag 19 juli tot en met zondag 1 augustus.
We zijn wel steeds bereikbaar per mail
Ook telefonisch op 051/69 66 63 (priester Bart Malfait) of 051/65 75 93 (diaken Danny Vandenbroucke).
Flacons in Tielt
Er heerst niet de uitbundigheid van een voetbalstadion op het EK. Er weerklinken geen luide kreten, zoals bij een doelpunt van Lukaku. Maar toch is iedereen blij en gelukkig met het eerste en zeker met het tweede vaccin. In het vaccinatiecentrum van Tielt hangt een serene sfeer, niet uitgelaten of zo dat zou misplaatst zijn. 60.000 mensen zullen er passeren, in drie shiften en vanaf half mei zeven dagen op zeven. Per dag wordt er geteld en records worden geafficheerd, de teller staat ergens op 1600 per dag. Een gedempte lichtinval en zalige luwte vulde het vaccinatiecentrum terwijl buiten een stilaan verschroeiende juni-hitte woedde, toen wij er ons tweede vaccin kregen. Elke steward op het parcours gaf ons een gevoel van “je bent welkom, wees gerust, wij wijzen je de weg”. De gekleurde lijnen leidden ons naar de juiste wachtzaal en het juiste vaccin en van de prik voelde ik niets. Ook in de wachtruimte na de prik heerste dezelfde sfeer van respect, en ja, van hoop. Een bevrijdende stilte maakte mij zelfs goedgezind. De vaccinatiecampagne leek in de opstartfase vooral afhankelijk van grillige leveringen maar de motor van de vele vrijwilligers sputtert allesbehalve. Per shift zijn er een 20 à 25 actief in logistiek, bij de administratie of in het medisch compartiment. Dagelijks draaien daar ook een aantal Ruiseledenaren in mee. Vanaf midden mei word ik ook geregeld ingezet aan de onthaalbalie. Het is zinvol en deugddoend werk, met veel dankbaarheid van iedereen die langskomt. De een wat zenuwachtig, in de war met papieren en identiteitskaart, de ander zich eindeloos verontschuldigend omdat hij of zij wat te vroeg is, soms ook al eens een met een vraag waarop ook wij het antwoord schuldig moeten blijven. Bij mijn eerste aanwezigheid als vrijwilliger aan de balie, werd ik aangesproken door de dienstdoende arts als “u bent toch mijnheer Coppens?”. Inderdaad Louise, een oud-leerlinge, was inmiddels een frisse jonge dame geworden en afgestudeerd als arts. Na een hectisch corona-jaar op de oncologie-afdeling van het UZ Gent bracht deze opdracht in het vaccinatiecentrum toch wat meer rust. Als uitlaatklep voor haar dagdagelijkse taak, schrijft Louise ook poëzie en staat een eerste roman zelfs op stapel. Aan de deuren van het vaccinatiecentrum hangt een door haar geschreven gedicht. Corona zorgde voor heel wat leed en ellende, maar maakt ook misschien wel het mooiste in de mens wakker...
William Coppens
LDC Den Tap is klaar om jullie terug te ontmoeten
Al meerdere maanden konden we je niet ontvangen in ons anders zo bruisend lokaal dienstencentrum. Wij zetten letterlijk onze deuren open om U terug te mogen ontmoeten én om voldoende te kunnen verluchten! Breng zeker ook een bezoek aan ons vernieuwd terras, binnenkort verwachten we daar ook onze nieuwe tuinmeubelen geschonken door de gemeente Ruiselede. Vrijwilligers zorgden alvast voor een bebloemd geheel.
Ondertussen werden alle activiteiten terug opgestart mits de nodige voorzorgmaatregelen.
- Hou de nodige afstand van elkaar
- Ontsmet de handen bij het toekomen en weggaan. Was je handen regelmatig met water en zeep in de sanitaire ruimtes.
- Je kan maximaal met vier personen aan tafel zitten.
- Tussen de tafels is een minimale afstand van 1.5m voorzien met de personen aan de andere tafels.
- De medewerkers zorgen voor bedienen en afruimen.
- Je kan iets eten of drinken zonder het dragen van een mondmasker.
- Bij elke verplaatsing in de ruimte is het mondmasker verplicht!
Voor de bezoekers die een middagmaal wensen in het LDC vragen wij om twee dagen vooraf te reserveren. Ondertussen blijven wij ook maaltijden aan huis brengen, gedurende de week maar ook tijdens het weekend en op feestdagen.
Onze wekelijkse pannenkoekenbak zal vanaf september terug van start gaan. Ondertussen zorgen wij wel voor een ander smaakvol alternatief. Ook hier is reserveren vooraf wenselijk aangezien het aantal plaatsen is beperkt in evenredigheid met de daartoe voorziene ruimte.
| Vrijdag 9 juli |
Ijscoupe met vers fruit |
| Vrijdag 16 juli |
Vers gebakken wafel |
| Vrijdag 23 juli |
Tiramisu met speculoos en advocaat |
| Vrijdag 30 juli |
Biscuittaart met fruit |
| Vrijdag,6 augustus |
Perentaart |
| Vrijdag 13 augustus |
Vers gebakken wafel |
| Vrijdag 20 augustus |
Eclair |
| Vrijdag 27 augustus |
Aardbeientaart |
Graag tot binnenkort,
Arlette, Nathalie, Ann, Evelyne, Tony, Indra en team vrijwilligers.
Pannenkoekenbakken, pannenkoeken bakken, boter in de pan, …
Voor de heropstart (september 2021) van onze verse pannenkoekenbak op vrijdagnamiddag zijn wij nog op zoek naar een “bakker” om ons team te versterken.
- Ben je een keukenprins(es) die het deeg wil bereiden en graag bakt?
- Ben je vrij om op vrijdagnamiddag (beurtsysteem)?
- Mail dan naar Indra Van Hulle–of bel haar op het nr 0484 44 59 53
SLENTEREN rond erfgoed in Ruiselede
Na het succes van “Vensteren” in 2020 organiseert de Gemeentelijke Raad voor Cultuurbeleid, in samenwerking met Heemkring Ruiselede, van 1 juli t.e.m. 31 augustus 2021 de zomeractiviteit “Slenteren”. Het slenterparcours gaat langs verschillende historische en culturele locaties waar vragen met een getal beantwoord kunnen worden (12 vragen voor volwassenen, 9 voor kinderen). Wie beantwoordt de vragen correct en bezorgt ons op het einde van het parcours het correcte getal?
Tijdens het slenteren kom je te weten dat er in Ruiselede opnames waren voor een lied van Gert en Samson, dat er een oefenruimte was voor Duitse soldaten tegen gasaanvallen tijdens de WO1.
“Slenteren” is een activiteit voor een breed publiek: van jong tot oud, van vriendengroepen tot gezinnen. Het parcours kan twee maanden lang, op elk moment van de dag afgelegd worden en verloopt op een coronaveilige manier.
Op verschillende plaatsen kan je een papieren formulier met kaart en vragen krijgen: in het gemeentehuis, de kerk van Ruiselede, Café De Boltra, de kerk van Doomkerke of download het via de website
Op diezelfde website van gemeente Ruiselede. kan je je antwoorden insturen.
Er zijn zeven waardebonnen van 25€ te winnen en kinderen kunnen een tof pretpakket winnen.
Succes!
Neos presenteert Stokman & Vos ‘een Zoen van Toen’
Dit evenement gaat door op donderdag 26 augustus 2021 om 10u30 en 16u00 in Dienstenhuis Groenhove Torhout. (openluchtoptreden in de tuin)
Topsopranen Astrid Stockman en Liesbeth Devos laten zich begeleiden door accordeonist Stijn Bettens. Samen brengen zij de fijnste meezingers.
Met hun Golden Oldies-programma ‘Een Zoen van Toen’ hebben Astrid en Liesbeth een glasheldere missie: ons verblijden met pareltjes uit ons muzikaal cultureel erfgoed.
‘Een zoen van toen’ is de kus van vandaag, gekruid met het heimwee naar vroeger.
Prijs: 30 euro/pers. incl. drankje.
Voor inlichtingen en inschrijvingen contacteer de clubsecretaris, Rudy Bert.
Vl@s: fietstocht en ontmoeting in het park van Ruiselede
Deze activiteit gaat door op donderdag 8 juli 2021
De gemeente heeft geïnvesteerd in een evenemententruck en daar willen we met Vl@s graag gebruik van maken.
Voor de fietsliefhebbers starten we om 14:00 uur aan de Markt van Ruiselede voor een gevarieerd, landelijk, bosrijk, zomers fietstochtje van ongeveer 20 km. met aankomst in het gemeentelijk park van Ruiselede.
Daar worden ook alle niet-fietsers uitgenodigd vanaf 16:00 uur voor een gratis drankje en een gezellige babbel. Dat zal deugd doen nadat we elkaar al zo lang niet meer gezien of gehoord hebben…
Veel plezier en babbelgenot!
Het bestuur
LIEF EN LEED Werd gedoopt
Marilou, dochter van Martijn Vaneenooghe en Jozefien Craeymeersch: zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
