Liturgische vieringen
Zie misvieringen in Ruiselede en in de Pastorale Eenheid op deze website
PAROCHIENIEUWS
Enthousiasme als troef
Hanne Lambrecht is sinds 2022, meer dan een jaar dus, aan de slag in LDC (Lokaal Dienstencentrum) en CDV (Centrum voor Dagverzorging) ‘Den Tap’. Ze volgde Indra Vanhulle op. Eens gaan luisteren hoe zij het stelt. Een bureau met veel sorteerbakjes, mappen, briefjes… hier wordt druk gewerkt, geluisterd en de deur staat open. Ze begroet me met haar bekende enthousiasme.
Nieuwe uitdaging
Na haar opleiding als ergotherapeute startte Hanne als administratief medewerker bij huisartsenpraktijk De Brug in de Bruggestraat. Ze deed het werk heel graag, was aanspreekpunt voor mensen, haar ding. Na drie jaar zag ze de vacature bij Curando voor centrumleidster LDC en coördinator van het dagcentrum. Ze solliciteerde omdat ze iets actiever en vooral creatiever bezig wou zijn en oudere mensen haar al haar hele leven aanspraken. Ze gaat graag om met ouderlingen.
Ze werd geselecteerd ondanks haar jonge leeftijd. Ze wordt wel omringd door goeie medewerkers en Indra, nu diensthoofd thuiszorg, is er ook als ze raad nodig heeft. Ze volgt een cursus management, zoals dat tegenwoordig vaker gebeurt. Je leert er vaardigheden en krijgt inzicht in het takenpakket.
Brede waaier
Curando biedt een hele rist ondersteuning aan voor zorgbehoevenden. Van thuisverpleging tot serviceflats, tot warme maaltijden aan huis en de dienstencentra en de dagcentra, waar mensen overdag terecht kunnen. Er zijn de WZC’s, woonzorgcentra. Er bestaat veel thuisondersteuning maar familiehulpen blijven gewoonlijk een paar uur en zijn dan naar elders. Het geeft comfort en steun aan de zorgbehoevende en de familie als men overdag eens naar een dagcentrum kan. Mensen die minder mobiel zijn, dement worden, eenzaam zijn, hebben er nood aan. Men werkt er persoonsgericht en probeert zinvolle dagbezigheden op maat te voorzien. Er zijn vier gemotiveerde mensen met een hart voor de zorg, die er werken: drie zorgkundigen en een verpleegster. Hanne coördineert dat team ook.
LDC – lokaal dienstencentrum
Den Tap, ooit parochiaal centrum, is inmiddels een vertrouwd dienstencentrum van Curando geworden. Het werd mooi gerenoveerd, verenigingen kunnen gebruik maken van de zaal, wat ze doen. Er is een mooi buitenterras. De dagschotels zijn een succes. Liever dan thuis alleen te eten, ben je er in gezelschap en kan je –als je dat wil- nog wat napraten of een kaartje leggen. Ze organiseren met jonggepensioneerde vrijwilligers tal van initiatieven die mensen samen kunnen brengen: breien, kaarten, schilderen, Franse conversatie, meditatief dansen, bloemschikken, maandelijks wandelen met ontbijt, aperomomenten. Ook de digihulp kent succes en de computercursussen. De focus ligt op ruime buurtwerking maar al wie zin heeft, is welkom. Wie ideeën heeft, mag ze doorgeven. Jan, Jean-Pierre, Katrien, Romain, Annemie en Vera zijn de trekkers van vele activiteiten. Bekijk zeker eens de maandelijkse folder waar alles opgelijst staat. Je kan je abonneren. Corona legde veel lam maar nu is er een nieuwe drive gekomen.
Met de paplepel
Hanne is de ‘kakkernest’ thuis, is de derde en jongste. Zus Lisa is 8 jaar ouder en broer Pieter 6 jaar. ‘Ik ben een welkome achterkomer,’ zegt ze lachend. Haar ouders en vooral mama Heidi zijn sociaal bewogen, goedlachs en mensbetrokken. Mama Heidi is zelfs ook vrijwilliger geworden in het WZC. Spontaan contact maken met onbekenden of nieuwkomers is dus niet moeilijk voor Hanne. Haar vriend Viktor heeft begrip als de uren al eens uitlopen. Veel tijd voor hobby’s is er niet. Weekends zijn quality time om gewoon eens met de partner, familie of vrienden samen te zijn, het werk even los te laten. Dansen en zingen waren haar hobby’s vroeger maar daar is momenteel geen tijd voor. Ze zong ooit mee in het kerkkoor van Ruiselede, met Sophie Tanghe, als jonge snaken.
Het doet deugd haar zo enthousiast te zien. Dat enthousiasme zet ze over op velen. Er is al eens een week dat het wat minder vlot. ‘Maar als ik zie hoe mensen bijleerden of dankbaar zijn omdat ze zich ‘gejeund’ hebben of omdat we hen kunnen steunen, dan ben ik zo tevreden,’ zegt ze.
Enthousiasme is de sleutel tot het paradijs, is een quote van P. Coelho. In elk geval maken Hanne en haar medewerkers van LDC Den Tap een beetje paradijs in Ruiselede. Mensen verbinden is hun missie en daar slagen ze zeker in.
Gerda M.
OKRA gaat over de schreve…
Op woensdag 22 mei vertrok OKRA voor een busreis net over de grens met Frankrijk en met de zegen van Sint-Omaar. En die zegen was nodig, in een meimaand vol regen en onstabiel weer. Maar het was mooi (we hebben ondertussen onze verwachtingen i.v.m. het weer wat bijgesteld), met de nodige zon (voor de foto’s) en zonder regen. Met 40 waren we.
Een divers gezelschap met ook toch wat minder mobiele deelnemers die wilden genieten van de uitzichten tijdens de busreis en, ook altijd belangrijk, het eten en samenzijn tussendoor. Een croissant of chocoladekoek smaakt in Frankrijk nog net iets anders en dat mocht als startmoment in Saint-Omer niet ontbreken.
Een korte stadswandeling bracht ons de rijke, vooral religieuze geschiedenis van de stad in herinnering. De wandeling eindigde met een rondleiding in de majestueuze Notre-Dame. De bus bracht ons nadien naar de Clairmarais, de moerasrijke omgeving van Saint-Omer. Na een heerlijke maaltijd aan het water, was iedereen enthousiast voor de bochttocht langs kanaaltjes, tussen kleine woonsten, met voorbij zwemmende waterhoentjes en eenden, futen en schapen in de weiden. Eén uur puur genieten en tot rust komen.
Tijdens de busrit door het hinterland van de Côte d’Opale kleurde een lappendeken van verschillende tinten groen zich af, op weg naar de krijtwitte kust. Het waaide typisch sterk maar aangenaam op de wandeling naar de vuurtoren van Cap Gris-Nez. Een rit langs de gekende D940 met constant uitzicht op zee, landerijen en kliffen bracht ons terug naar Ramskapelle. Honger hadden we niet echt meer, maar de croque smaakte toch bij een laatste babbel.
William Coppens
Jaarlijkse fietsbedevaart naar Oostakker
De afstand van het Polenplein in Ruiselede tot aan het Mariaoord in Oostakker bedraagt precies 36 km. Heen en terug dus 72 km en dat weten de 20 moedige bedevaarders, die per fiets op zaterdag 25 mei ter adoratie en voor de sportieve uitdaging daarheen op pelgrimstocht gingen.
De start om 7u verliep enigszins onzeker. Het regende non-stop maar niet hard. En de diverse buienradars voorspelden niet meteen beterschap. ‘We gaan toch niet trunten hé. Een beetje regen, dat trotseren we wel. Het is een bedevaart en dat mag een offertje eisen. Het gaat wel opklaren vanaf 9 of 10 uur… of later. Ooit komt de zon weer!’, is een bloemlezing uit veel geopperde meningen die ochtend. Klokslag 7.45 u. en de ploeg Mariahelden kwam in beweging.
Dankzij de sublieme en alerte inzet van wegkapiteins Walter Mestdagh, Gabriel De Ruyck en Carlos Lanckriet konden de fietsers vlot maar wel met opperste concentratie het traject volgen. Aan de kruispunten.in groot Gent, specifiek de havenzone, was het devies: de lichten respecteren. Een fraai beeld van diep ingeduffelde mensen, kapje over de oren, slingerende regenbeschermer over de schouders. Is Moeder Maria nog steeds actief als het om mirakels gaat? Alles wees erop want precies bij aankomst stopte het regenweer. Na de ontbijtkoeken met koffie gingen de deelnemers devoot en rustig mediterend naar de grot voor een kaarsje of twee… of meer. De terugkeer vanaf 12 uur verliep vlekkeloos en vanaf Nevele scheen zowaar de zon. Dank u wel, Onze Lieve Vrouw! De twee lichte maar niet erge uitschuivertjes deden geen afbreuk aan de pret en de algemene teneur van tevredenheid en voldoening.
Roland VandeS.
Activiteiten van de Ruiseleedse verenigingen
Geplande activiteiten
Voor alle activiteiten verwijzen wij naar geplande activiteiten op deze website
Lief en leed
Werden gedoopt
Zie hier op deze website
Gebed van week + Hartverwarmend
Zie parochieblad dat deze week in uw brievenbus viel.
