Dirk en Nico
Dirk
Dirk is geboren en getogen Wingenaar. Het huis waar hij woont is sterk verbonden met de familiegeschiedenis. Zijn vader was slager, zijn oom had een schrijnwerkerij. Broer Bart heeft een kapperszaak in de vroegere beenhouwerij. Dirk woont op het appartement waar vroeger het atelier van zijn oom was.
Dirk is opvoeder van opleiding en startte als dusdanig in MPI Engelbewaarder te Aartrijke.
In 1986 verkaste hij naar Brugge, bij P.I.D.O. (nu vzw Unie-k Ons Erf). Deze voorziening staat open voor meervoudig ernstig mentaal gehandicapte volwassen mensen. Onder vzw Unie-K zijn er drie afdelingen, Ons erf in Brugge, de Waaiberg in Gits en ’t Venster in Emelgem. Tijdens zijn loopbaan maakte Dirk een carrièreswitch van opvoeder naar opvoeder groeps-_ chef! Vanaf 1999 werd hij verantwoordelijke vrije tijd en vanaf 2002 stond hij ook deeltijds in het basaal centrum.
Sinds oktober 2021 is hij met pensioen. Tijdens de laatste drie maanden van zijn loopbaan heeft hij de corona meegemaakt, een zware tijd!
De parochie
Onder Pastoor Gruwet, we kunnen er geen jaartal opplakken, sloot Dirk zich aan bij het pastoraal team, om daarna voorzitter te worden van achtereenvolgens de parochieraad en de pastorale ploeg. Bij de samenvoeging Zwevezele en Wingene is het parochiale team ontbonden. Intussen vormen deze parochies met Ruiselede en Beernem de pastorale eenheid Sint Augustinus. Dirk blijft ook hier zeer actief.
Vrijwilligerswerk.
In 1999 ging Dirk voor de eerste maal mee met de Samana vakantie. Ziekenzorg was aanvankelijk slechts het gewest Tielt, om dan uit te breiden met Roeselare, Kortrijk, West-Vlaanderen om nu heel het Vlaamse landsgedeelte te bestrijken voor wat de vakanties betreft. Tot op heden gaat hij nog een 3-tal keer per jaar mee.
Ook in het plaatselijke Samana Wingene is hij ondervoorzitter en penningmeester.
Open Balie
Antoon Vandeputte, priester die op zaterdagnamiddag afwisselend met Kurt Priem de mis verzorgt in het WZC Sint Jozef te Ruiselede, was in Brugge gevangenisaalmoezenier.
Hij zag enkele hiaten in de zorg voor eenzamen, minder bedeelden en verdeling van voedsel in Brugge vooral tijdens het weekend. Vanuit deze bezorgdheid richtte hij Open Balie op in Brugge.
Zowat een 10-tal jaar terug kwam Dirk bij het project terecht.
In de gevangenis begeleidde Antoon (als aalmoezenier van de gevangenis) het project ‘Tralies uit de weg). Hierbij gaan zes vrijwilligers in gesprek met zes gevangenen om deze mensen uit hun isolement te halen.
Dirk was een gesprekspartner waardoor hij het opzet van Open Balie te horen kreeg.
Vele zaterdagen sluit hij aan om er van 09u30 tot 12u00 mensen te bedienen bij een brunch-maaltijd.
Van 21 juli tot 14 augustus 2025 was het drukker. Poverello Brugge was gesloten en Open Balie zorgde in deze periode voor een warme maaltijd van maandag tot vrijdag.
Het laatste project dat. werd opgestart bij Open Balie is “Samen de zondag door” (aanvang 05/01/2025). Vele vrijwilligers zorgen ervoor dat iedere zondagnamiddag de deuren open staan voor de mensen. Bij een potje koffie en een gebakje kunnen mensen van 14u00 tot 17u00 er samenzijn. Veel belangrijker dan drank en taart is uiteraard het sociaal contact!
Zou Dirk nog iets doen? Jazeker, hij heeft enkele dagen per maand een flexi-job en verder probeert hij zo nu en dan te zwemmen, of naar de sauna te gaan.
En dan is er ook
Nico
Hij is 59 en afkomstig van Kuurne. Tijdens een zware bevalling had Nico zuurstoftekort waardoor hij spastisch is. De Pottelberg in Kortrijk was zijn eerste opvang maar niet echt de juiste keuze. Dominiek Savio in Gits was dit wel.
Sinds een aantal jaar woont hij zelfstandig in een studio in de oude Pastorij van Gits. Hij heeft er een persoonlijke assistente, hulp van Familiezorg, er is Kine en Logo en iedere morgen en avond komt de verpleging lang. Nico is dankbaar dat hij in Dominiek Savio goede begeleiding kreeg. Vermits stappen niet mogelijk is verplaatst Nico zich met een rolwagen en met scooter.
Op zondag komt de persoonlijke assistente niet, dan wordt Nico al jaren opgevangen door Dirk. Bij het bezoek aan Dirk was zij in verlof en was Nico bij Dirk. Nico is een grapjas. Hij zorgt ervoor dat Dirk zijn rol als opvoeder niet afleert. Hij zou liever beter kunnen spreken maar zijn vrienden zeggen: “alle geluk hierdoor, moest je beter kunnen spreken zou je niet te stoppen zijn”. Hij schokt zelf van het lachen als hij zegt: “spastisch is fantastisch”. Hij staat vrolijk in het leven, of liever zit, en met een grote dankbaarheid voor alle hulp.
Be Hero’s
Elk jaar zoekt de Koning Boudewijnstichting alledaagse helden. Samen met de persoon die hen nomineerde worden zij uitgenodigd op de Koninklijke tribune op de Nationale feestdag van 21 juli.
Halfweg juni kreeg Dirk telefoon van Antoon die hem beval op de mail die hij zou ontvangen ja te zeggen. Hij verklapte niet waarover het ging. En ja de mail kwam van “Be Heroes”, Dirk was een van de vijftig die samen met Antoon naar Brussel mocht. In totaal zijn er dus 100 mensen op de tribune! Antoon stond zijn plaats af aan Nico. Zoals heel regelmatig namen Dirk en Nico het openbaar vervoer, met opstapbegeleiding, vol lof over de NMBS.
Ze hadden een stortbui, maar hadden zich daarvoor gewapend. Onder een stralende zon konden zij genieten van de defilés ter land en in de lucht. Daarna was er weer een stortbui!
Toen ze aankwamen in het station van Brugge stond Antoon al klaar om het verslag te horen. Ze gingen gedrieën nog iets eten en dan maar vertellen.
Aan het einde van de ontmoeting met deze twee leuke mensen is er voor mij ook nog iets speciaals! Ik mag naar beneden met de traplift van Nico!
Anne Marie
Werken aan de kerktoren O.L.Vrouw-Tenhemelopneming
Velen hebben al gezien dat er grote werkzaamheden bezig waren rond de kerk. Ieder speculeerde en verhalen deden de ronde. Daarom wat uitleg.
Telenet plaatst een nieuw zendstation in de kerktoren waardoor iedereen betere bereikbaarheid zal krijgen voor gsm, gps enz. Daarvoor wordt er een staalstructuur geplaatst in de toren wat niet zo vanzelfsprekend is en is er dus veel kraanwerk en mankracht nodig. Je mag geen hoogtevrees hebben en werklui deden de draaitrappen. Via het luik van het klokkengat in de inkom kon een en ander al getild worden.
De kerk blijft dus belangrijk in communicatie.
Pannenkoeken voor Mufunga
Oktobermaand missiemaand
In oktober, de missiemaand, steunt WZC Sint-Jozef traditiegetrouw hun missiepost Mufunga. De zusters Onze-Lieve-Vrouw van 7 Weeën zijn de grondleggers van Curando, maar waren ook jarenlang actief in de missiepost Mufunga (in het zuiden van Congo). Ze waren daar o.a. verantwoordelijk voor het ziekenhuis, de materniteit en de lagere en middelbare school.
In 2003 zijn onze zusters teruggekeerd naar België. De missiepost werd overgedragen aan een autochtone congregatie, de zusters van Kongolo. Maar onze zusters blijven in nauw contact met de mensen in Mufunga en steunen projecten in hun vroegere missiepost via de vzw Vrienden van Mufunga. Zo worden er vanuit die vzw jaarlijks een aantal studiebeurzen uitgereikt aan kansarme studenten uit de regio en wordt de medische zorg ondersteund.
Op maandag 27 oktober van 14u30 tot 17u staan de vrijwilligers van de cafetaria van het woonzorgcentrum klaar met verse pannenkoeken en koffie of een drankje.
De opbrengst van de pannenkoekenverkoop gaat integraal naar de vrienden van Mufunga. Misschien een reden om iemand in WZC een bezoekje te brengen ook.
Graag tot dan en alvast bedankt voor uw steun!
Uit het verenigingsleven: Tuinhier - Op slakkenjacht
Slakken, we zien ze niet graag komen. Ze eten met gemak al het groen in je (moes)tuin op en krijg ze maar eens weg! Brrr die trage, slijmerige veelvraten die zich overdag verstoppen onder en in potten, onder bladeren, maar ’s avonds en bij regen tevoorschijn komen, op zoek naar eten. Die vervelende glibberige strepen op je ruiten, het fietspad waarop ze bijna niet te ontwijken zijn na een regenbui, de post in je brievenbus die aangevreten is want ze lusten wel een papiertje…
Een paar tips om er korte metten mee te maken, kwamen van Johan Moens die op maandag 7 oktober de gastspreker was voor ‘Tuinhier’. Een bijna volle zaal tuin- en (echt waar) dierenvrienden luisterde geboeid naar deze vlotte spreker, maar die slakken en dan vooral de vraatzuchtige naaktslakken kunnen maar op weinig sympathie rekenen.
Partytime voor de slakken
Slakken houden van zachte blaadjes, met hun rasptong schrapen ze die tot op de nerf af en op 1 nacht eten ze gemakkelijk de helft van hun eigen gewicht. En dat is nog niet alles: ze planten zich ook nog eens razendsnel voort. Binnen enkele weken staat de volgende generatie met honderden al klaar om toe te slaan. Heb je net jonge sla plantjes of aardbeien in je tuin gezet of in een bak op het terras en de dag nadien ben je ze kwijt: opgevreten. Die sla, courgetten, erwtjes, basilicum, kolen, dahlia’s zijn slakkenmagneten, echt een delicatessen-buffet. Een bordje zetten met de tekst ‘verboden hiervan te eten’ helpt ook niet echt. Met hun tasters (antennes) of receptoren op hun kop vangen ze van ver de geur op van deze lekkernijen.
Wat kan je doen?
Je kan ze oppakken of vangen en ze emigreren naar een bos of weiland verderop. Je kan ze in de riool zwemlessen laten volgen. Je kan biervallen zetten (of een blokje gist opgelost in water is ook al voldoende) zodat ze dronken verdrinken. Ze invriezen en daarna aan de vogels voederen, is de meest pijnloze manier om slakken te doden. Je kan er zout op strooien, maar dat wordt dan geklasseerd onder pure dierenmishandeling. Je kan er je schoenmaat 45 op zetten. Je kan slakkenkorrels strooien op basis van ferrifosfaat. Liefst niet deze op basis van metaldehyde, die zijn giftig voor andere dieren en je wil niet naar de dierenarts moeten rennen met je hond of kat na het eten van dit gif.
Maar wat veel beter is: schakel de natuurlijke vijanden van de slakken in: merels, lijsters, egels, padden, kippen, zelfs mollen lusten wel een slakje. Of bouw een slakkenbarrière met een dikke laag eierschalen, koffiegruis (mét cafeïne), lavameel, dennennaalden of mosselschelpen, ze zullen wel 2 keer nadenken voor ze erover kruipen. Een schaal paneermeel of legmeel is een lekkernij, mmmm, en ‘s ochtends kan je ze probleemloos vangen. Slim gebruik maken van de geur van salie, tijm, knoflook, venkel, lavendel, papavers lukt ook want dit zijn geuren waarop ze afknappen. En lok ze zelf naar plaatsen waar jij ze kan vangen: onder een rabarberblad, onder een plank, een uitgeholde meloen. Ik weet het ook wel hoor, paaseieren zoeken en rapen is veel leuker!
Slakvrij hoeft niet
Het zijn nu eenmaal geen schattige beestjes maar toch spelen ze een rol van betekenis in ons ecosysteem. Ze moeten er zijn. Een tuin zonder slakken is onhaalbaar, je kan maar proberen het aantal aan banden te leggen.
R.I.P. SLAK (rest in peace)
Linda Herman
