Synodaal is niet-klerikaal
De synode, waarin naast de paus, de kardinalen en bisschoppen, ook voor het eerst diakens, andere religieuzen en lekengelovigen aanwezig waren in Rome, handelde over synodaliteit. Voor kardinaal De Kesel is het heel duidelijk dat “synodaal” het tegenovergestelde inhoudt van “klerikaal”. Paus Franciscus beoogde vooral een gesprek over communio (gemeenschap), patricipatio (deelname) en missio (zending) waarvoor een open en gastvrije Kerk garant moet staan. Geen belerende Kerk, geen veroordelende Kerk, geen ongeloofwaardige Kerk, maar een broederlijke Kerk, niemand uitsluitend, betrokken ook op de wereld en niet alleen op zichzelf! Op de synode had de kardinaal het gevoel dat iedereen vrijuit mocht spreken. Wel onderscheiden, bedachtzaam en luisterend naar anderen (dat vraagt eerbied, respect en discipline) in een biddende sfeer (samen nadenken wat God voor zijn Kerk wil).
Een aantal problemen blijven evenwel nog hangende – hete hangijzers waarvoor de meeste gelovigen concrete resultaten verwachtten – zoals het “ambt” (gewijden en niet-gewijden, plaats van de vrouw, gezagsuitoefening in een niet-klerikale Kerk, verschil van continenten); de decentralisatie van de Kerk in continentale patriarchaten; de moraal van de Kerk (waarheid en barmhartigheid, homoseksualiteit, tweede huwelijk, ongehuwde moeders, …). Synodaliteit is een wijze van Kerk-zijn en een manier van omgaan met elkaar, fraterniteit dus. We hoorden een kardinaal die – hoewel zijn leeftijd – zeer vooruitstrevend is in zijn denken over de Kerk wereldwijd, rekening houdend met de verscheidenheid van continenten, maar vooral open op de wereld, aandacht voor de gelovigen en niet-gelovigen, gastvrij en waarbij synodaal dieper gaat dan het structurele met (voor hem) als hoofdaccent: niet-klerikaal. De wijze waarop de synode was samengesteld gaf de geest weer waarin de paus de Kerk op vandaag ziet: een broederlijke communio waarin allen (paus, kardinalen, bisschoppen, priesters, diakens, religieuzen, lekengelovigen, …) naast (niet boven) elkaar gelovig leven, elk mijn zijn/haar opdracht, taak en verantwoordelijkheid (dat wel), en niemand uitsluitend!
Conclaaf in Rome
Deze gehele tendens die weerklonk in de synode was volgens kardinaal De Kesel ook de toonaard van het pré-conclaaf en van de gesprekken onder kardinalen die een opvolger van paus Franciscus dienden te kiezen. Voor het conclaaf was het al duidelijk ‘welk soort paus’ er nodig was voor de Kerk op vandaag ….zo’n eensgezindheid was er al … alleen de ‘persoon’ (die aan dat profiel beantwoordde) moest op het conclaaf nog gekozen worden. Omdat de toon en het profiel vooraf al tamelijk vast lag, was een keuze tijdens het conclaaf ook vlot gemaakt en werd het eerder een ‘kort’ conclaaf met keuze voor (uiteindelijk) paus Leo XIV. Kardinaal De Kesel vertelde honderduit over dit bijzondere conclaaf en de ervaringen die hij eruit meedraagt – soms met heel concrete weetjes – maar uiteraard werden niet alle geheimen van het Vaticaan in Vichte ontrafeld ….
Diaken Danny Vandenbroucke.
Uit het verenigingsleven
Vl@s Ruiselede – Waarom vergissen wij ons zo vaak?
Donderdag 9 oktober hadden we in Vl@s een bijzondere spreker met een speciale lezing: “Waarom vergissen wij ons vaak? Optische, akoestische en cognitieve illusies”.
Niet zo’n gemakkelijke titel maar filosoof en wiskundige, Jean Paul Van Bendegem wist deze moeilijke materie op zijn kenmerkende manier toch toegankelijk te maken voor ons publiek. Jean Paul zocht voortdurend de dialoog op met zijn publiek en sommige experimenten wekten vaak ongeloof op. Bij andere experimenten zoals de klassieke verjaardagstruc volgde verbazing, maar zijn voorspelling bleek feilloos te kloppen. Zo maakte hij op speelse wijze een zijsprong naar de waarschijnlijkheidsleer, zonder die met veel woorden te vernoemen
Wat het extra boeiend maakte, is hoe Jean Paul wetenschap en filosofie op een natuurlijke manier met elkaar verweeft.
En tot slot mogen we het antwoord op de centrale vraag “Waarom vergissen wij ons zo vaak?” niet vergeten. Het antwoord blinkt uit in al zijn eenvoud: omdat we mensen zijn.
Bea
Dag van de Chronisch Zieke – Samana Ruiselede
Op vrijdag 11 oktober vond om 14.00 uur de jaarlijkse Dag van de Chronisch Zieke plaats, georganiseerd door Samana Ruiselede. Het werd opnieuw een warme en deugddoende namiddag voor alle aanwezigen.
De dag werd geopend met een eucharistieviering, voorgegaan door priester Antoon Vandeputte, die bereid was in te vallen als vervanger. Zijn woorden brachten rust, herkenning en verbondenheid, wat bij velen zichtbaar deugd deed.
Na de viering volgde het muzikale optreden van het duo “Two of Us”. Met hun enthousiasme en aanstekelijke muziek wisten zij moeiteloos iedereen aan het zingen, dansen en zelfs een beetje mee te bewegen te krijgen. De sfeer was uitermate gezellig, warm en dankbaar, een echt samenzijn waar iedereen met een glimlach van genoot.
Tot slot een welgemeende dankjewel naar alle bestuursleden en helpers die, vaak achter de schermen, hun tijd en inzet gaven om deze mooie namiddag mogelijk te maken.
Samana Ruiselede kijkt met dankbaarheid terug op deze geslaagde editie van de Dag van de Chronisch Zieke, een dag vol vriendschap, muziek en verbondenheid
André.
Neos Ruiselede: Voorstelling ‘Warmer dan ooit’ met Kris Baert, Marleen Merckx en Eddy Peremans.
112 leden konden maandag 13 oktober genieten van deze prachtige en warme voorstelling. Kris Baert, gewezen Radio-2 presentator, is ook zanger, verteller podcastmaker en ambassadeur bij Neos. Hij vertelde over zijn boeiende tijd bij Radio 2 en hoe hij de actrice, die Simonneke speelt in Thuis, enkele jaren geleden eerder per toeval leerde kennen. Hij werkte toen voor Radio2 en ging als reporter mee met tweeduizend Vlamingen die vastbesloten waren om de Mont Ventoux te beklimmen. Marleen Merckx was daar de enige Bekende Vlaming. Zij logeerde in dezelfde B&B en zo geraakten ze aan de praat. Het klikte meteen. Toen ze hoorde dat hij liedjes zong, stelde ze voor om ooit eens iets samen te doen. Het bleef niet bij loze woorden. En zo kwam de voorstelling ‘Warmer dan ooit’ tot stand. Kris Baert heeft ook grote bewondering voor de actrice Marleen Merckx. ‘Zij is veel meer dan een ‘soapactrice’, stak hij die bewondering niet onder stoelen of banken.
Tijdens deze voorstelling interviewde Kris haar over haar rijke artiestenleven. Zij las ook enkele ontroerende liefdesbrieven van haar vader aan haar moeder. Marleen vertelde o.a. hoe zij tijdens haar studie aan de Studio Herman Teirlinck haar man, de Nederlander Michael Das, leerde kennen.
Zij droeg enkele van de mooiste gedichten uit de Vlaamse poëzie voor en tussendoor zong Kris prachtige kleinkunstliederen. Uniek is dat de poëzie en de liedjes naadloos bij elkaar pasten.
Zij werden begeleid door topgitarist Eddy Peremans. Eddy behaalde de Regeringsmedaille voor Klassiek Gitaar en volgde om zich verder te ontwikkelen masterclasses in Siena, Italië. Sinds 1991 is hij de vaste gitarist van Jan De Wilde. Dat hij ook kan zingen bewees hij met enkele liedjes, o;a. de uitvoering van het prachtige liedje ‘Helena’ van Hugo Raspoet.
Zo konden we anderhalf uur genieten van prachtige poëzie en mooie nummers uit de kleinkunstgeschiedenis. Marleen Merckx, Kris Baert en supergitarist Eddy Peremans in één voorstelling. Het applaus achteraf loog er niet om.
Na de voorstelling werd er ons nog een uitgebreid Breugelbuffet voorgeschoteld en na nog wat napraten en nagenieten trokken allen tevreden naar huis.
Rudy.
