Witte Donderdag
Samen maaltijd vieren was het thema van de viering. Inderdaad, deze avond herdachten wij hoe Jezus op de avond voor zijn dood samen met zijn leerlingen bijeen was om het paasfeest te vieren, het feest van de bevrijding van het volk Israël. Maar het werd een ander paasfeest dan zij in gedachten hadden, niet alleen doordat Jezus brood en wijn tot teken van zijn liefde maakt, maar ook doordat Hij zijn leerlingen een ongekend voorbeeld gaf van liefde tot het uiterste: de heer die door de voetwassing dienaar wordt.
We zaten samen rond de feestelijk gedekte tafel en beluisterden het verhaal van de uittocht uit de slavernij, de instellingswoorden bij Paulus en de boodschap van uiterste dienstbaarheid van Jezus in het evangelie met daarbij de aankondiging va het verraad “ niet allen zijt gij rein”.
Voorganger Herman Cosijns wees op de intensiteit van het gebeuren in deze speciale viering. Er zitten drie luiken in: de bevrijding uit de slavernij, de band van Christus met God en daardoor ook onze verbinding met Jezus en God en de dienstbaarheid uit liefde aan elkaar. Dit gebeuren doet ons reflecteren op wie we zijn en wat we doen.
In de vastenkalender lazen we een mooie suggestie: in plaats van het laatste avondmaal kunnen we dit ook het eerste avondmaal noemen. Is het niet zo dat Jezus hier de aanzet geeft tot het blijvend gegeven zijn in dc eucharistie?
Tijdens het zingen van het Taizélied ‘Nada te turbe’ begaven we ons in een rij, de voorganger volgend, naar de doopvont waar we bij het sacrament bleven bidden na een afsluitende lezing. ‘Blijf bij mij en waak hier met mij’ werd daarbij gezongen. De voorganger verliet de kerk met de hosties om ze tot paaszaterdag op te bergen in de sacristie.
Goede Vrijdag
Traditiegetrouw legden de mensen bij het binnenkomen de kruisjes van vorig jaar neer bij de met een paarse doek ingezwachtelde Christus. We wandelden door het middenpad waar de bamboestokken met palm van Palmzondag nu bekleed werden met kruisjes en een koord.
Het lijden en sterven van Jezus raken aan het verdriet en de dood die onontkoombaar in ons leven aanwezig zijn. Jezus neemt zijn kruis op en draagt niet alleen zijn pijn. Hij draagt ieders pijn. Hij leed en stierf voor de mensen toen, voor ons vandaag en voor de generaties die komen. Hiermee opende Hij voor ieder mens de weg naar nieuw leven. Op Goede Vrijdag gaan we, samen met Hem de weg van Jeruzalem naar Golgota.
We luisterden naar het lijdensverhaal onderverdeeld in verschillende delen telkens ondersteund door een bijpassend en treffend beeld.
Bij de kruisverering maakte voorganger Herman Cosijns het beeld vrij van de doeken in drie stappen, waarna de aanwezigen even verwijlden bij het kruis en het kruis van iemand anders voor een jaar meenamen naar huis.
Na de lezing van de graflegging en na persoonlijk gebed verliet iedereen de kerk in stilte.
Stille Zaterdag
Een heel andere sfeer nu bij de versiering van de kerk. De duisternis is geweken voor het licht en met een rond houtblok werd verbeeld dat de steen voor het graf was weggerold. Het witte doek gleed van de trappen om het lijnwaad van Christus te verbeelden en aan de bamboestokken hingen nu witte en gele roosjes. Na de zegening van het vuur en het aansteken van de paaskaars en de andere kaarsjes konden we de kerk binnengaan bij het zingen van “Licht van Christus”.
Doorheen de lezingen van het Oude Testament ging de voorganger met ons op weg van aan de ontstaansgeschiedenis van de schepping, de uittocht door de Rode Zee, de lezing uit Ezechiël waarin de nadruk wordt gelegd op het nieuwe hart: “Ik zal jullie een nieuw hart en een nieuwe geest geven, Ik zal het versteende hart uit je lichaam halen en je er een levend hart voor in de plaats geven. Ik zal jullie mijn geest geven en ervoor zorgen als jullie je aan bepalingen houden en mijn regels naleven.” En ook bij Paulus klinkt een gelijkaardige
boodschap “opdat ook wij, zoals Christus door de macht van zijn Vader uit de doden is opgewekt, een nieuw leven zouden gaan leiden”.
In het evangelie hoorden we dat de vrouwen het graf leeg vonden, maar uit angst hun taak om de verrijzenis van Jezus te verkondigen niet konden waarmaken. We moeten hier niet in angst maar met verwondering naar kijken.
Pasen: Samen het leven vieren
Pasen is het echte jubelfeest. Pasen is het vieren van een begin van nieuw leven. Het is het einde van een lange weg, een weg van veertig dagen. We steken een grens over: de grens van dood naar leven, de grens van de woestijn naar het Beloofde Land, de grens van de koude winter naar de ontluikende lente, de grens van wanhoop naar geloof.
Dit is het feest van de overwinning op datgene wat onoverwinnelijk lijkt, dit is het feest van het leven dat sterker is dan de dood.
Na de paaswake en de viering van paasdag zelf kregen de aanwezigen eitjes aangeboden. Van Palmzondag tot Pasen, het werd een intens beleefde Goede Week.
Myriam Grootaert
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.