VREUGDE! De lezingen van vandaag roepen het uit: “Vreugde!”. Traditioneel roept de derde zondag van de advent op om blij te zijn. Deze zondag wordt ook wel “Gaudete-zondag” genoemd. Eén van de favoriete woorden van onze paus Franciscus, me dunkt, aangezien hij het al twee keer gebruikt heeft als titel voor zijn exhortaties of apostolische brieven. Eén keer in 2013 met Evangelii Gaudium (De vreugde van het evangelie) en dan nog eens in 2018 met Gaudete et exsultate (Wees blij en juich).
In de eerste lezing wil de profeet Jesaja ‘jubelen en juichen in de Heer’ en in de eerste zin van zijn brief roept Paulus de christenen van Tessalonica op om ‘altijd blij te zijn’. En in het evangelieverhaal?? Daar blijven we een beetje op onze honger zitten. Mij geeft het alvast een dubbel gevoel. De mensen zijn wel blij omdat ze in Johannes de Doper de Messias zien, ze denken dat hij de Redder is, maar hij ontkent dit ten stelligste … tot drie maal toe …
In het evangelieverhaal kunnen of mogen we dus nog niet blij zijn. Wel bijna, maar nog niet helemaal, want Jezus is nog niet onder ons. We komen wel dichterbij, dat voelen we. En dan denk ik bij mezelf: hoe actueel kunnen die lezingen wel niet zijn?!?! Het nieuws van deze week dat we met 15 personen terug mogen vieren, heeft een heel groot “bijna-maar-nog-niet-helemaal-gevoel”. Want kan je van een ‘gemeenschap’ spreken met zo’n klein aantal? En wie gaat tegen nr. 16 zeggen dat hij of zij terug naar huis moet?
De praktische uitvoering van dit pas gepubliceerd ministerieel besluit stoot dus al gauw op grenzen. Maar … dat wil niet zeggen dat we geen Kerst kunnen vieren. Het zal alleen anders zijn dan anders. Dat zegt ook onze bisschop Mgr. Johan Bonny in zijn tweede kerstbrief, die hij speciaal geschreven heeft naar aanleiding van de ontwikkelingen van voorbije week. Anders dan anders, maar niet zonder vreugde. De herder van ons bisdom raadt aan om onze kerken maximaal open te houden zodat een kort bezoek, weliswaar in beperkte kring, toch mogelijk is.
Door een kaarsje aan te steken, even tot innerlijke rust te komen, een gift in het mandje te doen voor de minderbedeelden, een aangeboden bezinningstekst te lezen, de uitgestalde kerststal te bewonderen of gewoon door een klappeke te doen met de aanwezige pastor of mede-gelovige, kunnen we misschien tot de kern van de betekenis van Kerstmis komen … Misschien leent deze crisistijd er zich wel toe om werkelijk te laten binnenkomen wat het wil zeggen dat Jezus onder ons is gekomen.
Want Hij staat wel degelijk tussen de mensen. Daar getuigt Johannes de Doper van. Dat is de vreugdevolle boodschap die we meekrijgen in het evangelie. Johannes zegt: “onder U staat Hij die gij niet kent”. Stel u dat eens voor. Een ganse menigte staat daar aan de Jordaan en hoort Johannes zeggen dat de persoon die naast u staat wel eens de Messias kan zijn. Daar moet nogal met de koppen gedraaid geweest zijn in Betanië!
Maar dat is dus de Kracht van Jezus. Hij is àltijd bij ons. Om het met de woorden van onze bisschop te zeggen: “God heeft je een broer en een vriend gegeven, die nooit van je zijde wijkt: Jezus de Heer, geboren als het kind van Bethlehem. Dat Godsgeschenk kan geen virus of tegenslag ons ooit ontnemen.” Het is Hij die ons Licht zal brengen, licht dat schijnt aan het einde van de tunnel. Daar kunnen we op vertrouwen.
En het is op dat basisvertrouwen dat ons geloof gebaseerd is. God is in de persoon van Jezus onder ons gekomen om Liefde en Kracht te zaaien, zodat we moeilijke tijden zoals deze het hoofd kunnen bieden. In plaats van te mekkeren over al de dingen die we NIET kunnen doen, kunnen we beter focussen op zaken die we WEL kunnen doen. Pak uw telefoon en bel een alleenstaande op, hang een vlam van de Warmste Week aan uw raam, stuur een hartverwarmend kaartje naar die eenzame buur of ver familielid, … allemaal kleine dingen die een wereld van verschil kunnen maken, maar die uw én iemand anders’ hart kunnen vullen met … vreugde.
Gerry Bellekens, bruggenbouwer van onze Pastorale Eenheid Mozes
