Preek 14 februari 2021 (6de zondag door het jaar – B)
(Lev 13, 1-2.45-46 – 1 Kor 10, 31-11,1 – Mc 1, 40-45)
Goede vrienden allemaal, als verantwoordelijke voor Gemeenschapsopbouw in onze pastorale eenheid Mozes kan ik niet anders dan schrijven of (s)preken over de lezingen van vandaag. Zowel in de eerste lezing als in het evangelie komt Mozes aan bod en in de tweede lezing heeft Paulus het over het voordeel van de gemeenschap. Daarenboven is het vandaag Valentijn, de dag van de Liefde. En zoals je ziet, schrijf ik Liefde met een hoofdletter omdat ik als christen-gelovige er rotsvast van overtuigd ben dat God ons door Jezus Zijn Liefde heeft willen kenbaar maken. Ik wil dus graag enkele zaken delen met jullie.
In een preek probeer ik altijd vier dingen te verwerken of erin te steken: iets exegetisch (uitleg over iets bijbeltechnisch), iets persoonlijk, iets van de actualiteit en een boodschap.
Actueler dan dit kunnen de lezingen niet zijn. Melaatsheid is in de bijbel een algemene term die voor allerhande huidziekten wordt gebruikt. Althans, melaatsheid is de meest gebruikte vertaling, want er kon evengoed uitslag of schimmel mee bedoeld worden. Kortom, je was ziek. Maar beeld je eens even in. Je vertoonde een bepaald ziektebeeld en een priester verklaarde je ‘onrein’. Gevolg: je werd uit de gemeenschap gezet, je moest letterlijk gaan leven aan de rand van de maatschappij én je moest dan nog roepen: “Onrein, onrein!”
OK, tijdssprong. Stel je voor, je ondergaat een corona-test, je krijgt je resultaat en het is positief. Je mag niet meer deelnemen aan het normale leven, je moet in quarantaine en als je daarna op straat komt, moet je roepen: “Corona, corona!” Voel je de mensen al kijken? Voel je je dan nog altijd een volwaardig lid van onze maatschappij? Ik kan mij best inbeelden van niet.
In het evangelie van vandaag gaat het daarover: deel uitmaken van de samenleving, opgenomen worden in een gemeenschap. Jezus wordt ‘bewogen’ door de melaatse en krijgt medelijden. Ook hier is het de moeite waard om naar de letterlijke vertaling van de brontekst te gaan kijken. Vertaald vanuit het Grieks staat er eigenlijk: Jezus wordt ‘geroerd tot in zijn ingewanden’. Iedereen heeft wel eens de uitdrukking in de mond genomen: mijn maag draaide om, bij het zien van een niet al te fraai beeld. Maar in je buik kan je ook vlinders voelen natuurlijk, wanneer je verliefd bent.
In ieder geval, Jezus werd geraakt door de vraag van de melaatse en wat doet Hij? Jezus raakt de onrein verklaarde man aan. En de vraag luidde niet: kan u mij genezen? Nee, WIL u mij REINIGEN. Dus, in plaats van kunnen, willen en in plaats van genezen, reinigen. In feite vraagt de melaatse: wil u mij terug opnemen in de gemeenschap? En Jezus zegt: Ja, Ik wil.
Jezus wil dus deze man terug een plaats geven in de joodse samenleving, zodat hij niet meer vies bekeken wordt en er bij hoort. Erbij horen is trouwens dé voornaamste bezigheid van mensen in armoede. Als pastoraal werker in opleiding heb ik stage gelopen bij Het Lichtpunt, de Welzijnsschakel van Balen. Het gevoelen van er niet bij te horen was bij wijze van spreken belangrijker dan het al dan niet kunnen betalen van achterstallige facturen. Wij staan er vaak niet bij stil hoe evident sommige zaken zijn voor ons. Op reis gaan, medicamenten kopen, gaan uit eten, een hobby uitoefenen, … Voor mensen in armoede is dit alles niet vanzelfsprekend en leidt dit vaak tot sociale uitsluiting. Ik denk nog geregeld aan mijn vrienden van Het Lichtpunt en ben blij dat mijn collega-redacteur een artikel aan hen gewijd heeft op de bisdompagina’s van Kerk & Leven.
Als we dit evangelieverhaal nu in 2021 op ons eigen leven willen leggen, wat moeten we dan doen? Speelt geen rol, want “wat ge ook doet” zegt Paulus in zijn eerste Korintiërsbrief, “doe het vanuit de zorg van de gemeenschap”. Als we dus Jezus willen navolgen, dienen we zorg te dragen voor de andere; de eenzame buurman, de oudere vrouw op het gelijkvloers, de collega in quarantaine, de zieke grootouder, … In hele kleine dingen zoals een telefoontje, een drempelbezoek, een mailtje, … kan je de anderen laten voelen dat ze er bij horen.
Veel succes!
Gerry Bellekens, bruggenbouwer van onze Pastorale Eenheid Mozes
