Na de zondvloed, wanneer het water weggetrokken is en het licht opnieuw de overhand neemt, wordt verteld dat God naar Noach glimlacht. Hij lacht door al zijn tranen heen. En dan verschijnt de regenboog:
‘Hij buigt om heel de aarde heen;
die is opeens niet meer alleen,
maar in een grote arm gevangen
met al haar zorg, al haar verlangen.
En alle mensen blijven staan
en zien de mooie hemel aan;
en al de mensen denken even
hoe goed het is te mogen leven…’
(Michel van der Plas)
Er verschijnt een regenboog aan de hemel. Een arm van broederschap, veel weidser dan de aarde. Een breed verband gespannen tussen de werelddelen, van Oost naar West, van Noord naar Zuid. Een Nieuw Verbond van samenhorigheid gesloten tussen mensen en gemeenschappen, een brug, een overgang en doorgang tussen religies en culturen. Er staat een boog in de wolken. God trouwt de mensen voorgoed aan elkaar. Hij schenkt hen van harte het ‘achtste sacrament’: dat van de ontmoeting. ‘Dit is de Poort des Heren’, zegt Hij, ‘de toegang naar een nieuwe wereld.’ ‘Komt u gerust naar binnen’ zegt God dan heel galant tegen elk mensenkind. ‘Kijk maar. Ik rol voor u de rode loper uit. Alle mensen mogen voortaan lotsverbonden zijn, als broeders en zusters, samenhorig en solidair voor altijd, in Mijn Naam.’ De regenboog aan de hemel is Gods schilderspalet van veelkleurigheid, in al zijn vrolijke diversiteit. De zondvloed zorgde er voor dat alles grauw en grijs in doffe kleurenblindheid gevangen was. Niets kon of mocht zich onderscheiden van het andere – geen huidskleur, geen afkomst, geen religie, geen ras en geen cultuur. Alles moest hetzelfde lijken. Maar kleuren willen van nature schitteren als op een palet: ieder op zich zijn ze mooi, maar ze komen pas écht tot hun recht wanneer ze met elkaar mogen samen spelen. De samenhang en het kunstige effect van een schilderdoek ontstaat precies uit de dynamiek van de onderlinge spanningen en contrasten. Zo is het ook met onze samenleving: alleen in veelkleurigheid kan Gods kunstwerk gestalte krijgen. Zijn droom is en blijft een visioen van een multicolore, multiculturele en multireligieuze samenleving.
Jan Verheyen, pastoor-deken van onze Pastorale Eenheid Mozes
