Hoe lang waren jullie vormselcatechisten?
De tijd vliegt en we hebben dat elk meer dan 20 jaren met enthousiasme gedaan.
Hoe ben je ertoe gekomen om dat te doen?
Rika: toen ik actief was in de kinderliturgie vroeg priester Johan om mee te werken in de vormselcatechese.
Christiane: na het vormsel van mijn 2 oudste kinderen werd me dat gevraagd en ben ik toen gestart.
Wat is er veranderd door de jaren heen?
Er is heel wat veranderd, gelukkig maar. Catechese evolueert mee met de veranderende wereld.
Vroeger was er catechese aan huis waar de kinderen op een schoolse manier de beurten volgden. Dat gebeurde rond een bijbelverhaal dat eerst werd voorgelezen.
Wat later veranderde de inhoud naar meer beleven en we vierden rond die tafel met de priester eucharistie met uitleg van de symbolen en rituelen. Dat was voor allen een intens moment.
Sinds een aantal jaren worden alle vormelingen (in groepjes van 10) de zondagmorgen verwacht in de Zindering. Nadien zijn allen met hun ouders welkom in de eucharistieviering zodat ze zich opgenomen voelen in de kerkgemeenschap. Inhoudelijk duiden we de verschillende momenten van de mis tijdens onze beurten.
In tegenstelling met vroeger zorgen we voor interactieve momenten. Dankzij de creativiteit van het team proberen we de vormelingen te laten ervaren wat leven als een “christen” is.
Naast de vaste beurten zijn er namiddag-of dagactiviteiten waarbij de ouders en de peter of meter betrokken worden.
Dienstbaarheid kunnen ze in praktijk toepassen door bezoek aan de senioren in het rusthuis of meehelpen in de Sint-Michielsbeweging.
Doen wordt belangrijker dan luisteren!
De bekroning van een catechesejaar sluiten we af met een vormselviering, allen met dezelfde pij en kruisje , stijlvol maar dit jaar in de coronatijd was het enkel met het gezin en de peter of meter.
Met welk gevoel kijken jullie terug op de afgelopen jaren? Wat neem je mee?
Als je kan samenwerken in team met geëngageerde mensen heel veel mogelijk is!
Ons gevoel? Was voor onszelf een verrijking en verdieping van ons geloof. Maar we hielden rekening met het niveau van de vormelingen. Het is
een afscheid met gemengde gevoelens.
Nog een leuke anekdote dat we willen delen:
Tijdens een fijne uitstap naar het Bijbelhuis in Zevenkerke speelden we een spel om kennis te maken met de acolietenwerking. Zelfs na een beurt over “eerlijk zijn” werd het toch moeilijk om het spel eerlijk te spelen en je als verliezer op te stellen.
Gelukkig volgde er achteraf een bezinningsmoment!
Rika en Christiane
