We kwamen de voorbije maanden twee keer samen met een 60-tal mensen om te praten over geloof en Kerk, over wat ons bezielt om in 2024 gelovig te zijn, over waarom christen-zijn soms zo moeilijk is… Geen grote synode zoals in Rome maar wel een synode van gewone gelovigen van de pastorale eenheid O.L.V. van Groeninge in Kortrijk.
En, het deed deugd, eens zomaar mogen vertellen… Dit is wat we willen delen met iedereen. We willen ons ook engageren, want we laten het geloof niet los, dat kunnen we niet…
Er zijn zoveel “maars” (die mijn geloof en mijn inzet bevragen)
Ik ben maar een hele gewone mens, er is zoveel wat ik niet kan, al zou ik het wel willen. Ik heb moeite met mijn eigen grenzen. Ik ben benomen door de drukte van onze tijd. Er is soms nauwelijks ruimte in mijn hoofd voor God en voor gebed;
Ik botste en ik bots met intense pijn die het leven je aandoet: ik verloor een partner, een kind, mijn werk, ik werd ziek. Waarom toch…?
Ik voel me zo machteloos als ik het lijden van andere mensen zie, hier en in verre landen: de bombardementen in Gaza, in Oekraïne, de slachtoffers van natuurgeweld, het structurele onrecht van armoede of de bedreiging van ons leefmilieu;
Ik vind zo moeilijk woorden om te vertellen aan mijn kinderen, mijn vrienden, mijn collega’s wat mij zo diep raakt in het geloof. Het lijkt of ik een heel andere taal spreek. Dit onvermogen om mijn diepe overtuiging door te geven, kan mij zo’n pijn doen;
Ik ben een mens van de 21ste eeuw en geloof in de kracht van de rede en in wat ik kan zien en waarnemen. Ik vind bijbelteksten en de taal van de liturgie soms zo moeilijk te verstaan, zo veraf van mijn leven;
Ik ben ontdaan door de vaststelling dat kerkmensen kinderen misbruikten en dat die kinderen daardoor voor het leven zijn beschadigd;
Ik word bij tijden horendol van de Kerk en haar structuren. Kerkstructuren lijken wel eens een betonnen muur waar ik op stukloop. Zo zou ik graag willen dat de Kerk de talenten van mannen en vrouwen, van gewijden en niet-gewijden op een meer gelijkwaardige manier aan bod laat komen.
En toch
Ben ik blij dat ik mijn (groot)vader en (groot)moeder, mijn leraren en vrienden in de jeugdbeweging hoorde vertellen over Jezus;
Ben ik blij dat de schoonheid van het kerkgebouw, de liturgie, de vriendschap van andere kerkgangers mij boven mijn rationele reserves uittilden en vasthielden;
Ben ik blij dat ik toen ik vragen had over geloof en Kerk of zelfs die Kerk heb verlaten, authentieke mensen heb ontmoet die me verder deden kijken naar datgene waar het evangelie echt over gaat;
Ben ik blij dat ik in gebed, in actief lezen en nadenken, in mijn zorg voor andere mensen altijd weer nieuwe facetten van God heb mogen zien oplichten;
Ben ik blij dat ik in de liturgie, in gespreksgroepen, in gebedsgroepen, in heel veel activiteiten van de pastorale eenheid, kansen krijg om te groeien in geloof;
Ben ik blij dat het evangelie me anders leerde kijken en oordelen. Het zet me aan om in mijn concreet handelen van elke dag te zoeken naar wat rechtvaardig is en mensen nieuwe kansen geeft.
Daarom
Wil ik hier opnieuw met overtuiging zeggen dat (mijn zoektocht naar) God een krachtbron van mijn leven was, is en blijft. Ik heb ervaren dat Hij boven alles liefde is… Jezus heeft dat getoond;
Wil ik hier opnieuw en met overtuiging zeggen dat ik Jezus en zijn evangelie wil proberen na te volgen in mijn handelen van elke dag, zoals ik dit al deed, nu doe en wil blijven doen;
Wil ik hier opnieuw en met overtuiging zeggen dat de Geest van God mij blijft aanzetten om de toekomst open en met vertrouwen tegemoet te zien;
Wil ik hier opnieuw en met overtuiging zeggen dat ik wil blijven groeien in geloof, in hoop en in liefde, op de plek waar ik sta;
Wil ik hier opnieuw en met overtuiging zeggen dat ik me blijf inzetten op mijn plek in de Kerk, een huis met vele kamers maar slechts één Geest: als gewone kerkganger, als vormeling, als lector, als bezoeker van zieken, als voorganger, als onthaalmedewerker, als zanger of muzikant, als catechist, als acoliet, in mijn gebedsgroep, als bedevaarder,… Als vrijwilliger of als vrijgestelde, omdat we als gedoopte mensen samen de Kerk dragen;
Wil ik hier opnieuw en met overtuiging zeggen dat ik zal blijven zoeken naar woorden en zeker ook naar concrete daden die zeggen wat God, Jezus en het evangelie voor mij betekenen. Ik hoop dat mijn verhaal ooit voor mijn kinderen, kleinkinderen en vrienden een steun mag zijn. Maar ik respecteer hen en blijf hen graag zien zonder reserves als ze andere keuzes maken;
Wil ik mij open en onbevangen laten raken door de nood van mensen, door hun vragen en angsten, door het structurele onrecht in de wereld. Wil ik als een betrouwbare medestander zoeken naar oplossingen, met alle mensen die het goede willen vooruithelpen. Wil ik me verzetten tegen alles wat mensen doodt of klein maakt.
