Een jaar geleden ontving de OLVrouwgemeenschap een nieuw geschreven Maria-icoon (2009), van de hand van de Servische iconenschrijver Dragan Stankovic. We ontvingen die icoon omdat de kerkfabriek van OLvrouw ondertussen al iets meer dan 25 jaar de voormalige kapelanie-kerk van Sint-Lutgardis verhuurt aan de Orthodoxe parochie Sint-Amand. Vader Philippe Mevis, de huidige pastoor, bracht die icoon naar ons en presenteerde en zegende ze tijdens de oecumenische vespers op 15.8.2022
Dit jaar kan hij er zelf niet bij zijn. Maar we willen de icoon een vaste plaats geven in de kerk (nl. in de Mariakapel). Tijdens het feest van 15.8 zal ze vooraan in het koor opgesteld staan, versierd worden en bewierookt.
Dragan Stancovic is geboren in 1968 ion Belgrado en rondde zijn masteropleiding aan de Kunstacademie aldaar af in 1944. Hij exposeerde in Servië en in het buitenland. Sinds 1987 is hij actief als frescoschilder. Hij schilderde in 45 kerken in Servië en daarbuiten.
Duiding bij enkele symboolelementen van de icoon.
Iconen brengen de afgebeelde persoon aanwezig (terwijl een beeld in ‘onze’ traditie eerder verwijst naar de afgebeelde persoon die ten enenmale afwezig is).
Maria komt als het ware uit het hemels licht naar de kijker om te luisteren, te bidden, aanwezig te zijn. Daarom is er zo’n overdaad aan bladgoud gebruikt: dat verwijst naar de hemelse realiteit.
Maria staat rechtop en draagt het kind Jezus op de arm. Deze afbeelding van Maria wordt genoemd ‘de Moeder Gods Pelagonitissa’: de Maagd met het spelend kind. Dit is één van de ruim 300 gecanoniseerde iconen van Maria.
De speelse houding van Jezus Christus en zijn intieme houding naar zijn Moeder benadrukken zijn menselijk karakter.
De sandaal aan zijn linkervoetje is losgekomen in de dartele houding van het kind.
De blauwe kleur van Christus’ gewaad doet ons aan de hemel denken, en het goud-bruin verwijst naar zijn goddelijke oorsprong.
Zijn gelaat oogt eerder dat van een volwassene, alsof Jezus toch niet echt kind is. Alsof Hij de last van zijn leven en sterven voorvoelt.
Jezus draagt – als absoluut enige – een aureool met een kruis erin en de Griekse letter: ho oon (Hij die is).
Hij drukt zijn linkerwang tegen de rechterwang van zijn moeder, wat aan de scène een intiem en warm cachet geeft.
Op dit moment omvat het aureool van Maria dat van Jezus: Hij is nog kind en heeft ‘alles’ te leren, van haar manier om met God om te gaan bijv.
Haar aureool ligt ten dele op het kader, als om te zeggen dat geen enkel kader de heiligheid van Maria en Jezus kan bevatten.
De donkerrode kleur van het gewaad van de Moeder Gods staat voor haar koninklijke afkomst en haar zelfgave. Het symboliseert dat zij de moeder van Christus de Koning is.
De gouden geborduurde randen zijn teken voor haar verblijf in het Goddelijk Licht en haar deelname in de glorie van God.
De blauwe nuances in haar tuniek verwijzen naar haar maagdelijkheid. Die wordt ook benadrukt door de drie sterren op Maria: ze was maagd voor, tijdens en na de geboorte van Jezus.
Links en rechts van de afgebeelde personen staan Griekse letters. Links lezen we ‘Ièsos Christos’ (Jezus de Christus) en rechts ‘Mètèr tou Theou’ (Moeder van God).
