Graag aan elk van u en aan uw geliefden een Zalig Paasfeest! Jezus is verrezen: we zingen hoe dan ook alleluia. Hij verrijst in de liturgie (hoe schoon kan die zijn), Hij verrijst in ons hart en hoofd en handen, in onze verbondenheid, Hij staat op in de dienstbaarheid en de vriendschap met armen, Hij leeft in de catechese en het getuigenis dat we geven… Hij is er en komt binnen in ons leven. Het heeft mij diep geraakt toen ‘die oorlog’ losbarstte. Het kwetst me elke dag dat het vechten en moorden blijft duren. Het raakt ons allemaal zo diep, alsof we ontwaken uit een naïeve gedachte dat ‘dit soort oorlogen’ niet meer van deze tijd zijn, toch zeker niet in Europa. Hoe is dit in godsnaam mogelijk? En sterker: waar is God nu? Toen we een Vredeswake hielden in de Sint-Maartenskerk, samen met christenen uit verschillende kerken en met andersgelovigen, was er op facebook een reactie te lezen: ‘wat doet God aan dat conflict?’; een radioreporter stelde heel nuchter de vraag ‘wat die wake nu zou veranderen aan het vechten?’. Hij leeft en komt ons tegemoet. Dat is de essentie van ons christelijk geloof. Jezus komt ons tegemoet in de realiteit van ons leven, ook in de rauwe werkelijkheid van de oorlog. Hij lost de problemen niet op. Maar we kunnen ons aan Hem toevertrouwen, ook in deze ellende. Dàt Hij er is verandert zowat àlles in het leven. We staan er niet alleen voor om problemen aan te pakken. We kunnen Jezus toelaten in onze vragen en uitdagingen. Hij heeft ons (fysiek) verlaten maar Hij laat ons niet alleen. Hij helpt ons onzekerheid en onmacht te parkeren. Met Hem verbonden kunnen we ons engageren, ook in moeilijke zaken. Wat onmogelijk lijkt, blijkt dan toch een uitkomst te krijgen. Velen die deelnamen aan de Vredeswake hadden het gevoel ‘eindelijk iets te kunnen doen’. Een ramp onder je ogen zien gebeuren, dagelijks gruwelijke beelden te zien krijgen en helemaal niets kunnen doen – dat is erg. Het verlamt. Maar samenkomen en samen de stilte binnengaan, tot onszelf komen en luisteren – verbondenheid beleven met de aanwezigen in de kerk maar ook met de Oekraïners, ze wiegen in je hart en ze aanbevelen aan Gods aandacht – dat maakt kracht los. De verrezen Christus is daar. Hij komt ons tegemoet op vele manieren. Hij loopt niet weg van negatieve zaken. Hij kijkt ze recht in het gelaat. Ze zijn niet weg of opgelost sinds Hij op het kruis stierf. Maar de Opgestane leert ons af te dalen in het leven. En stand te houden in geweldloze weerbaarheid. Niet toe te geven aan wraak of kwaadheid. Jezus schenkt vrede aan zijn vrienden na Pasen. Dat doet Hij ook aan ons. Laten we vasthouden aan Zijn aanwezigheid ‘in de Geest’. Hem vragen binnen te komen in ons leven. Bidden we om ontferming over de geplaagde mensheid. Danken we God om deze godmens Jezus die ons leert mens te worden, ook met een oorlog binnen handbereik. Zalig Pasen. De Heer is waarlijk verrezen! Alleluia
