CANDLE LIGHT
Vrijdagnamiddag 18 november, 14 uur. Met de felle wind is het alle hens aan dek om de tenten, het gedichtenparcours en de muziekinstallatie buiten op te zetten. De buienradar voorspelt echter niet meer dan 20% regen. Dus gaan we ervoor. Vier beloofde helpers blijken ziek. Dus gaan we te elfder ure nog op zoek én vinden vier degelijke vervangers. De meeste mensen deugen nog, zo denken we met Rutger Bregman. We maken groepjes van soepvrijwilligers, kaarsvrijwilligers, schrijfvrijwilligers en luistervrijwilligers. De taken worden verdeeld, en wanneer de eerste patiënten en buren uit de wijk arriveren, zit de sfeer er al goed in.
Vrijdagavond 17.30 uur. De eerste druppels plenzen neer en veranderen in moessonregens. De vlammetjes rond de vijverrand doen hun best, maar doven geleidelijk uit. Even is er vertwijfeling, maar die verandert algauw in daadkracht. Met man en macht worden alle kaarsen naar binnen gebracht, en uit het niets ontstaat een nieuw ‘regenprogramma’ binnen. Jean en Davine hebben letters gemaakt, waarop mensen hun kaarsje kunnen zetten. Mensen warmen zich figuurlijk aan de woorden ‘liefde’ en ‘hoop’. Er is ook lekkere pompoensoep, en boven op de eerste verdieping een tentoonstelling over het verleden en de toekomst van deze campus. En niet te vergeten: de rode zeteltjes om bij elkaar op verhaal te komen.
Vrijdagavond 20.10 uur. We staan in een kring in de hal. Vier personeelsleden, vier bewoners en vier vrijwilligers. Alles is afgebroken en opgeruimd; de vrije bijdrage voor de soep geteld. De regen stroomt in beekjes van onze broekspijpen en vormt her en der plassen rond onze bonte groep. Toch hebben de meesten een twinkel in de ogen. Deze editie van Light a Candle was anders dan de vorige jaren. Kleiner, creatiever, maar in zekere zin échter. We hebben het licht bewaard in de duisternis. We hebben bij elkaar gevoeld hoe de liefde letterlijk handen en voeten kreeg. En hoe deze zorgde voor een warme energie die we met ons meedragen naar huis.
