We stapten niet de kerk, maar een huiskamer binnen waar de gastvrouw rustig in een zetel zal te lezen met langs de ene zijde een schouwmantel met brandend houtvuur en langs de andere zijde een boekenkast. Gelukkig was het brandalarm afgezet! De illusie was compleet.
Wanneer het koor dan binnenkwam was het geen rij van gezette dames en heren met stijlvol uniform. Een vleugje lente waaide binnen in een veelheid van zachte kleuren die een jeugdigheid op het toneel plaatste. Ook al zijn de meeste koorleden al jonge moeders en vaders.
Afwisseling troef
Meestal kan je het programma al ontdekken in een boekje volgestouwd met reclame van de sponsors. Doch weer niets van dat alles. Elke bladzijde toonde toelichting bij een lied met een bijpassende lay-out en gaf ons een inkijk in het al even verscheiden programma. Daarover was nagedacht. We zouden kunnen zeggen dat er enkel nog een televisietoestel in het decor ontbrak, maar het koor vooraan was het scherm. Het ene moment voerde het koor ons mee in een spannende tv-serie, het Eurovisiesongfestival of een nostalgische film. Het andere moment klonk een meeslepend deuntje of onbekende klassieker alsof een radio in de huiskamer speelde. De afwisseling was compleet: een krachtige aanzet als start van het concert en na de pauze, een afsluiter bij elk gedeelte die naar meer deed verlangen. Pieterjan, de dirigent, leek na elk nummer een klein yoga-momentje in te lassen zodat het koor gefocust een nieuw lied kon inzetten. Het bouwde telkens de spanning naar het volgende lied op. De meeste koren die ik ken, kunnen best wat extra mannen gebruiken. Bij Adelante is dat niet anders, doch het was niet te horen. Ze stonden echt hun mannetje. En dat bleek ook bij het lied dat ze apart zongen. Hier kwamen de mannen stoer uit de hoek en sleepten ons naar een grote bouwwerf met hun petten en bretellen. De jongedames konden niet onder doen en brachten beweging en ritmiek met een geëngageerd nummer van Laïs. Ja, een kooroptreden is geen statisch gegeven meer. Voeg daarbij nog een wervelende ABBA-medley op het einde en een verrassend bisnummer. Het doet je zeggen: “Moet ik nu echt twee jaar wachten op het volgende concert van Adelante?” Een grote pluim dus voor alle koorleden, de dirigent, de muzikanten en alle andere medewerkers.
Adelante is zoveel meer
Adelante is meer dan een muzikaal gebeuren. Adelante is een vriendengroep. Adelante is een familiaal gebeuren en dan hebben we het niet alleen over het emotievolle duet van twee pas gehuwde koorleden of de extra muzikale en
technische ondersteuning van familieleden en vrienden. Wie past op de kinderen tijdens de repetities en voorstellingen? Vaak de opa’s en oma’s. En wie stond er klaar om de kassa of bar te bemannen? Familie en vrienden. Zelfs alle taart, gebak en koekjes waren huismakelij en verrasten in originaliteit en smaak al evenzeer als het liederenrepertoire.
Adelante is een geëngageerd koor. Getuige daarvan de vele acties uit het verleden. Denk maar aan al die ontbijten die ze mee organiseerden. Na het concert kon je ook weer met een bloemetje naar huis keren. Als steun voor Broederlijk Delen en een extra aanmoediging voor de stappers die de “Dwars door de boerenbuiten” van Broederlijk Delen meewandelen.
Adelante is een koor dat in de parochie geworteld staat. Elke viering met hen is een verademing. Of het nu een Taizéviering is of een feestelijke hoogdagviering. Ik ontdekte tussen de aanwezigen zelfs enkele communicantjes die dankbaar mee kwamen supporteren voor Adelante. We weten ons allemaal verwend door hun muzikale inbreng.
Jammer genoeg kan je dit optreden niet meer meemaken. Het is te laat. Het zal zeker blijven hangen in vele mooie herinneringen. Het was, is en blijft ‘Une Belle Histoire!’
Deken Patrick
